«از صبح در حدی نیرو در خیابان‌ها ریخته بودند که هیچ‌کاری نمی‌شد کرد. حدفاصل دروازه شیراز تا سی‌وسه‌پل یعنی سرتاسر خیابان چهارباغ پر از نیرو بود. برخلاف دو روز قبل، لباس شخصی‌های بسیاری هم در خیابان بودند و همه ماسک‌های سفید زده بودند. دورتادور دروازه شیراز را نیرو گرفته بود. همان‌جا حداقل ۲۰۰ نیرو ایستاده بود. لباس شخصی، یگان‌ویژه و پلیس و نوپو با ماشین‌های نظامی گوناگون و خوف‌آور. دورتادور دانشگاه را هم ماموران امنیتی گرفته بودند. اطراف دانشگاه به فاصله هر ۴۰ متر، ۵ لباس شخصی ایستاده بودند. درواقع دانشگاه محاصره شده بود. کلا حکومت‌نظامی بود بی‌آن‌که اعلامش کنند.»
روایت «آرمین» از آنچه در اصفهان در روز دوشنبه ۲۳ دی شاهدش بوده است آشکار می‌سازد چرا پس از دو روز پر از تب‌وتاب و اعتراضات گسترده با شعارهای رادیکال علیه کلیت نظام سیاسی و عالی‌ترین مقاماتش، روز سوم، جز در سنندج و دو دانشگاه صنعتی شریف در تهران و صنعتی اصفهان در آن شهر، شاهد اعتراضات سیاسی علیه حکومت نبودیم: برقراری حکومت‌نظامی اعلام‌نشده.
پس از دو روز اعتراض به ساقط کردن هواپیمای مسافربری اوکراینی با شلیک پدافند هوایی سپاه پاسداران و زنجیره‌ای از انکار و دروغ و عدم پذیرش مسوولیت این فاجعه از سوی مقامات نظامی و سیاسی و در راس آن‌ها سید «علی خامنه‌ای»، فرمانده کل قوا، دوشنبه ۲۳ دی ماشین سرکوب توانست شهرها را آن‌گونه مقامات ایران می‌گویند آرام نگه دارد. آرامشی که به تعبیر ناظران مصداق آتش زیر خاکستر است، آتشی که مشخص نیست چند روز، هفته یا ماه دیگر دوباره شعله خواهد کشید.
سنندج؛ اعتراضات از دانشگاه شروع شد و به داخل شهر کشیده شد
روز دوشنبه، اعتراضات در سنندج از دانشگاه کردستان شروع شد. بعدازظهر دوشنبه تعدادی از دانشجویان در این دانشگاه در محوطه داخلی دانشگاه و مقابل ساختمان مجتمع کلاس‌های درسی «گوڵان» دانشگاه شعار تجمع کردند. دانشجویان ناراضی ضمن دست زدن شعار می‌دادند: «از جنایت سیر شدیم دیگر چرا باید بترسیم؟ و ۱۵۰۰ نفر کشته آبان ما.» همین دانشجویان غروب دوشنبه وقتی قصد داشتند دانشگاه را ترک کنند حاضر نشدند از طرح پرچم نقاشی شده امریکا بر یکی از پلکان‌های دانشگاه پائین بروند و در همان حین شعار می‌دادند: «این همه سال جنایت، مرگ بر این ولایت و بی‌شرف، بی‌شرف و دانشجوی باغیرت حمایت حمایت.»
«روژین»، یکی از شهروندان سنندجی که در مرکز این شهر مغازه دارد می‌گوید در طول روز هم علی‌رغم وضعیت شبیه حکومت‌نظامی داخل شهر سنندج، در نقاطی از شهر همچون سه راه شریف‌آباد، ششم بهمن و برخی فرعی‌های منتهی به میدان اقبال و چند نقطه دیگر به‌صورت پراکنده تجمعات کوچکی شکل می‌گرفت اما خیلی سریع با هجوم نیروهای امنیتی پرشمار از هم پاشیده می‌شد: «برای برگشتن از سرکار به منزل مشکل داشتم چون تعقیب و گریز بین هسته‌های کوچک معترضان و ماموران در جریان بود و اگرچه جمعیت به‌اندازه روز یکشنبه نبود اما آنچه دیده می‌شد نه کنترل کامل اعتراضات که سرکوب شدیدی بود که بروز اعتراضات را دشوار کرده بود.»
این وضعیت در سنندج در طول شب هم ادامه داشت و ویدیوهایی که از این شهر منتشر شده است نشان می‌دهد پس از غروب آفتاب و تاریک شدن هوا در نقاطی از شهر تجمعاتی شکل گرفته و معترضان شعار می‌دهند. شعارهایی از قبیل «مرگ بر خامنه‌ای و ننگ ما ننگ ما، سپاه الدنگ ما»
در یکی از ویدیوهای سنندج در لحظاتی که با توجه به فریادهای مردم به نظر می‌رسد ماموران امنیتی به مردم حمله‌ور شده‌اند، مردم ضمن سردادن فریاد بی‌شرف، بی‌شرف در خطاب به ماموران، شعار می‌دهند: «مرگ بر دیکتاتور»
نکته قابل‌توجه در یکی از این ویدیوهای امروز سنندج، صدای مردی است که به کُردی می‌گوید نصف این‌ها {معترضان} زن و دختر هستند. تاییدی بر یکی از تفاوت‌های معنادار اعتراضات دی ۱۳۹۸ در قیاس با اعتراضات پیشین در ایران: زنان چهره اصلی این اعتراضات هستند، انقلاب زنانه.
بنا بر برخی خبرهای تایید نشده در جریان اعتراضات روز دوشنبه در سنندج تعدادی نامعلوم از معترضان از سوی نیروهای امنیتی بازداشت شده‌اند که این‌ها را باید به دست‌کم ۱۱ معترضی افزود که در اعتراضات شامگاه یکشنبه ۲۲ دی در این شهر بازداشت شده بودند.
اصفهان؛ شهر در محاصره نیروهای امنیتی، دانشگاه فریاد می‌زند
اصفهان، روز دوشنبه آن‌چنان‌که آرمین می‌گوید حکومت‌نظامی اعلام نشده بود: «به‌ظاهر همه ادارات و مغازه‌ها باز بودند اما حجم زیاد نیروهای امنیتی مستقر در سطح شهر و تجهیزات و اتومبیل‌های آنان عملا به مردم حس ناامنی شدیدی می‌داد و همه انتظار داشتند یک‌باره اتفاقی بیفتد.»
به گفت آرمین، بیشترین حضور نیروهای امنیتی بین دروازه شیراز تا سی‌وسه‌پل یعنی سرتاسر خیابان چهارباغ بالا دیده می‌شد: «دورتادور دروازه شیراز پر نیرو بود. من ۸ صبح از خانه بیرون زدم همین وضعیت بود و تا شب هم به همین شکل باقی ماند. شاید بالای ۲۰۰ نفر بودند فقط همان‌جا. کلی هم ماشین آب‌پاش و اطفا حریق هم گذاشته بودند آنجا. نیروها و تجهیزاتشان هم در جاهای مختلف فرق داشت؛ مثلا سر چهارراه نیکبخت اکثرا باتوم به دست بودند اما در چهارراه بعدی تفنگ پینت‌بال داشتند یا در تقاطع بعدی تفنگ شبیه شاتگان و تفنگ‌های پرتاب اشک‌آور.»
آرمین می‌گوید گاردهای موتورسوار هم در خیابان‌ها جولان می‌دادند: «دو سه تا موتوری با پرچم ایران رفتوآمد می‌کردند و پشت‌سر آن‌ها هم ۵ تا ۶ موتوری یگان‌ویژه می‌آمدند و می‌رفتند. نیروها چند باری که در طول روز من رفتوآمد کردم، هم مشخص بود هرکدام ساعت‌های زیادی آنجا بودند چون برای آن‌ها کیک و چایی می‌آوردند و از آن‌ها پذیرایی می‌کردند.»
دانشگاه صنعتی اصفهان که به گفته آرمین عملا در محاصره ماموران امنیتی بود دانشجویان معترض بی‌کار ننشسته و تجمع اعتراضی برگزار کردند. در دو ویدیویی که از راهپیمایی دانشجویان ناراضی دانشگاه صنعتی اصفهان در فضای مجازی منتشر شده است به‌روشنی دیده می‌شود که دانشجویان بی‌اعتنا به فضای نظامی و امنیتی بیرون از دانشگاه، همان شعارهایی را می‌دهند که در سه روز اخیر از معترضان بسیار شنیده‌ایم. دانشجویان در دانشگاه صنعتی شعار می‌دادند: «بسیجی برو گم شو و توپ، تانک، فشفشه، آخوند باید گم بشه.»
تهران؛ نمایش اقتدار با ماشین‌های نوپو و پلیس اسب‌سوار
در تهران نیز برخلاف دو روز شنبه و یکشنبه، روز دوشنبه به‌جز فضای داخلی دانشگاه صنعتی شریف، اعتراض یا تجمع چشمگیری دیده نشد یا دست‌کم گزارش نشد. البته برخی از دانشجویان در دانشگاه الزهرا تصاویر برخی از جان‌باختگان سقوط هواپیمای مسافربری را به دیواری در محوطه دانشگاه آویخته و شمع‌هایی برای یادبود آنان روشن کردند و ترانه «از خون جوانان وطن لاله دمیده» را خواندند.
«منوچهر» که ساکن یکی از فرعی‌های نزدیک میدان انقلاب است و خود در اعتراضات روز یکشنبه تهران حضور داشته است می‌گوید همان اول صبح دوشنبه تعداد نیروهای امنیتی و نظامی در نزدیک میدان انقلاب و خیابان آزادی و خیابان انقلاب در حدی بود که می‌شد حدس زد امروز نمی‌توان در چنین جاهایی تجمعی شکل داد: «تعداد ماموران وحشتناک زیاد بود. مردم خیلی کمتر از تعداد ماموران بود. کسی ریسک نمی‌کرد، چون قبل از آن‌که تجمعی شکل بگیرد بازداشت می‌شدی. اولین بار بود می‌دیدم سر کوچه‌های فرعی بالاتر از خیابان آزادی و نزدیک توحید هم لباس شخصی‌ها در گروه‌های دو یا سه نفری ایستاده بودند و بی‌سیم‌های کوچکی دستشان بود.»
منوچهر می‌گوید نکته قابل‌توجه، استفاده ماموران امنیتی از لباس نیروهای راهنمایی و رانندگی برای استتار بود: «برخی از آن‌ها لباس ماموران راهنمایی و رانندگی را پوشیده بودند که برای من و هرکسی که با این منطقه آشنا باشد تشخیص هویت آن‌ها سخت نبود. ساعت ۵ از کنار یک ماشین راهور رد می‌شدم. راننده لباس شخصی بود اما چهار نفری که از آن پایین آمدند همه لباس راهنمایی و رانندگی پوشیده بودند و بلافاصله هم ماسک زدند. افسر وظیفه راهنمایی و رانندگی یک طرف خیابان بود و این ماموران یک طرف دیگر خیابان و کل خیابان آزادی هم همین بود.»
«سیاوش» که در تجمع روز یکشنبه در میدان آزادی حضور داشت و روایتش در گزارش روز دوم منتشر شد می‌گوید نیروهای امنیتی در سطح شهر فراوان بودند اما فکر نمی‌کند خیلی از روز یکشنبه بیشتر بوده باشند: «تقاطع خیابان سمیه با حافظ روبروی درب شرقی دانشگاه پلی‌تکنیک نیروهای ضد شورش با ماشین‌های آب‌پاش و زرهی حضور پررنگ‌تری داشتند. همچنین تو بعضی از کوچه‌ها و فرعی‌های نزدیک خیابان‌ها و میادین اصلی، نیروهای امنیتی داخل اتوبوس و مینی‌بوس منتظر نشسته بودند که در صورت شروع تجمع فوری اقدام کنند.»
روز دوشنبه خبرهای تایید نشده‌ای از تجمع در محوطه دانشگاه امیرکبیر هم منتشر شد اما آنچه با انتشار ویدیوهایش تایید شد، تجمع چشمگیر دانشجویان در محوطه دانشگاه صنعتی شریف و اعتراض صریح و رادیکال آنان به حکومت، سپاه و رهبر جمهوری اسلامی بود. در دانشگاه شریف ازجمله شعارها که برخی نقدها را هم به دنبال داشت این بود: «نخبه‌هامون رو کشتند، آخوند به‌جاش گذاشتند.»
در تجمع دانشجویان شریف، علاوه بر شعارهای سیاسی، برخی از دانشجویان صحبت کردند و جدای از کلیت نظام، مسوولین دانشگاه را هم به نقد کشیدند. گفته شده است ازجمله محرک‌های دانشجویان به برگزاری تریبون آزاد اطلاعیه ریاست دانشگاه دال بر لغو تمامی امتحانات بعدازظهر دوشنبه ۲۳ و همچنین لغو برنامه سوگواری انجمن اسلامی دانشگاه بود.
دانشجویان معترض معتقد هستند ریاست دانشگاه زیر فشار نهادهای خارج از دانشگاه تن به این تصمیم داده است و لیاقت داشتن چنین مسوولیتی را ندارد و شعار می‌دادند: «مسوول بی‌جربزه نمی‌خواهیم، نمی‌خواهیم» و هنگام پخش سخنان رییس دانشگاه که از طریق تلفن شنیده می‌شد شعار می‌دادند «استعفا، استعفا»
در ویدیویی دیگر وقتی رییس دانشگاه می‌گوید کسی به او برای لغو امتحان دوشنبه فشار نیاورده است دانشجویان عصبانی شعار داد می‌زنند: «دروغگو»
در یکی از ویدیوهای کوتاه همین تجمع، دانشجویی می‌گوید: «مطمئن باشید اگر این پروازه خارجی نبود، ایرانی بود تا آخر معلوم نمی‌شد چی شده.» و یکی دیگر می‌گوید: «ما شفافیت می‌خواهیم، این کشور سال‌هاست شفافیت نداشته، دروغ به ما گفته شده، صداوسیمای ما سال‌ها به ما دروغ گفته، سال‌ها مردم رو خر فرض کرده ... رهبر مملکت اگر کارش مشکل داشته باید به ما جواب پس بده، آقای خامنه‌ای چرا دروغ میگی؟» دانشجوی دیگری می‌گوید: «... یک کاری کنیم این کثافت تموم بشه، این دروغ بی‌پایان را تمام کنیم ...»
بازداشتی‌ها
از بازداشتی‌های شهر آمل که در تجمعات اعتراضی روز شنبه در این شهر بازداشت شدند سه زن بازداشتی به زندان عمومی این شهر منتقل شده‌اند. علاوه بر این سه نفر، به گفته فعالان آملی، دست‌کم ۱۶ نفر از مردان بازداشتی، همچنان در بازداشتگاه پلیس امنیت این شهر هستند هرچند به خانواده‌های آنان گفته شده این بازداشتی‌ها تحویل اطلاعات سپاه شده‌اند.
در کرمانشاه هم تعدادی از معترضان بازداشت شده‌اند ازجمله، دو دانشجوی دانشگاه رازی این شهر، «نبی تردست»، دانشجوی کارشناسی ارشد جامعه‌شناسی و «صلاح غریبی»، دانشجوی دامپزشکی که عصر یکشنبه در جریان تجمع دانشجویان این دانشگاه بازداشت شده‌اند.
«محمد‌امین حسینی»، دبیر سابق شورای صنفی دانشگاه نوشیروانی بابل و دانشجوی حقوق دانشگاه گرگان نیز یکشنبه شب بازداشت شده است.
«اسدالله فخیمی»، فعال مدنی ساکن تهران یکی از افرادی است که روز شنبه مقابل دانشگاه امیرکبیر تهران بازداشت شده است.
«محمد اسماعیلی»، دانشجوی ارشد عکاسی دانشگاه تهران نیز یکشنبه شب حوالی میدان آزادی بازداشت شده است.
برای حفظ امنیت مصاحبه‌شوندگان در این گزارش از نام‌های مستعار استفاده شده است.
روز دوم اعتراضات دی ۱۳۹۸، تهران؛ دیکتاتور سپاهی، داعش ما شمایی!
روز دوم اعتراضات دی ۱۳۹۸، از یزد تا رشت؛ نخبه ما رو کشتن، آخوند به‌جاش گذاشتن
روز دوم اعتراضات دی ۱۳۹۸، اصفهان و شیراز؛ شعارهای تند، گاز اشک‌آور و باتوم
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر