«ایرانوایر»، اولین جلد از کتاب «زنان تاثیرگذار ایران» را منتشر کرد. این کتاب، روایت صد زنی است که بر پیرامون خود، جامعه، علم، هنر، سیاست، فرهنگ، ورزش، اقتصاد و تکنولوژی تاثیر گذاشتهاند، از موانع نظام نابرابر جنسیتی نهراسیدهاند و مسیری را برای رشد و دستیابی زنان ایران به حق برابر انسانی خویش هموار کردهاند. انتخابکنندگان این فهرست، مخاطبانی هستند که باور دارند از این زنان تاثیر گرفتهاند.
ما در جلدهای بعدی، به خدمات دیگر زنان ایرانی که در این مبارزه سهم داشتهاند هم میپردازیم. شما هم میتوانید در این انتخاب سهیم شوید، نظرات خود را برای ما بفرستید و اگر اطلاعات بیشتر و دقیقتری دارید، با ما در میان بگذارید. این نسخه دیجیتال است و تاثیر نظرات و پیشنهادات خود را میتوانید در نسخه چاپی که در ماه آبان منتشر خواهد شد، ببینید.
بهعلاوه، جلد دوم کتاب با نامهایی بیشتر در دست تهیه است. اگر نام زنی که بهنظر شما تاثیرگذار بوده است را در این فهرست نمیبینید، نام و دلیل آنکه او را تاثیرگذار میدانید را برای ما به ایمیل [email protected] بفرستید.
فراموش نکنید که مجموعه کتابهای «زنان تاثیرگذار ایران»، برپایه انتخابهای شما گردآوری میشوند و منتخبانتان میتوانند در هر عرصهای، از فرهنگ، علم، آموزش، پژوهش و کنشگری گرفته تا هنر، ورزش، فعالیتهای خیریه، سیاست، تکنولوژی، کارآفرینی، نوآوری، اقتصاد و ادبیات، گامهای موثری برداشته باشند.
«کتاب زنان تاثیرگذار ایران را میتوانید از این لینک دانلود کنید»
***
«مهناز میرزایی» نخستین زن معدنکار ایرانی است. وقتی حرف از دشوارترین مشاغل جهان به میان بیاید، بیتردید «کار در معدن» در صدر فهرست قرار میگیرد. عکسهایی که از کارگران معدن در رسانهها منتشر میشود مردانی با سر و روی سیاه را نشان میدهد که از چشمهایشان خستگی میبارد، مردانی با لباسهایی که گاه پیداست چندان ایمنی ندارند، گاهی کلاه بر سرشان نیست و بیم ماندن زیر آوار ناشی از حوادث کار هر لحظه با آنهاست.در این میان نام و تصویر یک زن، به عنوان تنها زنی که در ایران به کار در معدن مشغول است، میتواند هرآنچه را تا امروز دیده بودید تحتتأثیر قرار دهد.
مهناز میرزایی متولد سال ۱۳۵۹ در زرند کرمان است. او از نوجوانی به کار در معدن علاقهمند بوده و حالا ۱۴ سال است که به کار در معدن مشغول است. مهناز میرزایی در حال حاضر رئیس معدن زغالسنگ سراپرده در شهرستان «کوهبنان» است. او در گفتوگویی با وبسایت «کاربانو» گفته است: «پیش از من هم زنانی بودهاند که در معدنهای روباز کار کردهاند اما من اولین زنی هستم که کارم را در زیرزمین و تونلهای معدن آغاز کردم و همچنان ادامه دادم.»
مهناز میرزایی به دلیل علاقهی زیاد به کار در معدن تصمیم میگیرد تحصیلات دانشگاهی خود را در این رشته ادامه دهد. او در رشتهی مهندسی معدن با گرایش استخراج در دانشگاه شهید باهنر کرمان پذیرفته شده و تحصیلاتش را در این رشته به پایان رسانده است.
او میگوید، برخلاف آنچه جامعه تلاش میکرد در خصوص دشواری کار در معدن و ناتوانی او به عنوان یک زن در این حوزه به او القا کند، یافتن کار مرتبط با تحصیلات برایش چندان سخت نبود: «خیلیها از سختی کار در معدن میگفتند تا شاید مرا منصرف کنند. اما من خودم همهی سختیهایش را میدانستم و طبیعتاً در دانشگاه با همهی مصائب کار در معدن آشنا بودم و این حرفها مرا از علاقهام منصرف نکرد. همان دورانی که دنبال کار میگشتم، متوجه شدم یک معدن زغالسنگ مهندس معدن استخدام میکند. فرم تقاضا را پر کردم و بعد از مدتی به من خبر دادند که قبولم کردند.»
این مهندس معدن در نخستین تجربهی ورود به تونل پس از آغاز به کار میگوید: «در دورهی دانشجویی هم وارد معدن شده بودم ولی وقتی به عنوان شغلت وارد این فضا میشوی، حست یکجور دیگر است. یادم هست روز اول کاریام هم یک بندهخدایی که میخواست یککم اذیتم کند تا شاید از تصمیمم منصرف شوم، مرا خیلی در تونل راه برد. مدام هم از من میپرسید، خسته شدی. و با اینکه خیلی خسته شده بودم، در جوابش میگفتم، نه خوبم.»
او از تداوم نگاههای جنسیتزدهی برخی همکاران یا دوستان و آشنایان خود حتی پس از ۱۴ سال کار در معدن حرف میزند: «از روز اولی که وارد فضای کار در معدن شدم، همهی همکارانم مرد بودند. این موضوع برای من پیچیدگی خاصی نداشت، اما عدهای از همکارانم با این موضوع کنار نمیآمدند. بهصراحت میگفتند، یک زن نباید به ما دستور بدهد. یا تو زنی، چطور میآیی زیرزمین توی تونل؟ ولی بعد از مدتی که در کارم پیشرفت کردم و رئیس معدن زغالسنگ سراپرده شدم، مرا پذیرفتند.»
مهناز میرزایی میگوید، تنها چند روز پس از بهدنیاآمدن نخستین فرزندش به سرکار برگشته و کودکش را هم با خودش به محل کارش میبرده است. تجربهای که برای او دشوار بوده اما او را از ادامهی مسیر باز نداشته است. میگوید وقت رفتن به زیرزمین و تونل معدن محل کارش کودکش را به همکارانش در بخش اداری میسپرده است.
مهناز میرزایی رئیس معدنی است که ۱۵۰ کارگر مرد دارد. یک زن دیگر هم هست که در کنار او کارهای حسابداری را انجام میدهد. او میگوید زنان دیگری هم هستند که در معادن روباز کار میکنند ولی به عنوان رئیس این معدن اگر زنی داوطلب کار در زیرزمین و تونل هم باشد با کمال میل او را به عنوان نیروی کار خواهد پذیرفت.
او در طول سالیانی که در معدن کار کرده است، شاهد حوادث محیط کار و آسیب جسمی به همکارانش بوده است. در سالهای ۱۳۷۸ و ۱۳۸۸ دو حادثهی منجر به فوت در معدن محل خدمتش رخ داده که میگوید، هرگز از یادش نخواهند رفت.
ثبت نظر