مقامات مسوول در جمهوری اسلامی در چند هفته اخیر ضمن دعوت مردم به رعایت اصول بهداشتی، در تلاش برای نشان دادن تسلط خود بر اوضاع، آمار مبتلایان و تلفات را به شکلی کنترل شده و بی‌ارتباط با واقعیت منتشر می‌کنند. در این میان، شاید آگاهی به آن‌چه یک بیمار مبتلا به «کووید ۱۹» (ویروس کرونا) در ایران عملا تجربه می‌کند، کمک کند تصویر بهتری از واقعیتی به دست بیاوریم که حکومت مجدانه می‌کوشد پنهان کند.
«کامران»، جوان ۲۵ ساله اهل سقز در استان کردستان که مبتلا به کووید ۱۹ تشخیص داده شده و اکنون در قرنطینه خانگی و تحت درمان است، می‌گوید آمار مبتلایان در این شهر بیش از هزار نفر است که تا کنون ۱۵ نفر از آن‌ها فوت کرده‌اند.
او دارای شغل آزاد است و می‌گوید از وضعیت داخل شهر سقز اطلاعات کافی دارد. آن‌چه کامران را واقعا نگران کرده است اما نه وضعیت فعلی خود او، که تصویری است که از بدتر شدن وضعیت در روزهای آینده در ذهن دارد: «می‌ترسم به جایی برسیم که آمار مرگومیر ناشی از کرونا تنها در این شهر روزانه دو رقمی شود.»
***
نخستین نشانه‌های ابتلای شما به ویروس کرونا یا نشانه‌هایی که موجب نگرانی شما برای احتمال ابتلا به این ویروس شد، چه زمانی بروز کرد؟
- جمعه ۹ اسفند، سرفه‌هایم شروع شدند و کمی احساس تنگی نفس می‌کردم. این وضعیت در همین حد، چند روزی ادامه داشت اما نه سرفه‌هایم خیلی شدید بودند و نه تنگی نفس خیلی اذیت می‌کرد. فکر کردم سرماخوردگی است و وقتی پس از چند روز علایم رفع شدند، گفتم خوب شده‌ام. چند روزی خوب بودم و هیچ نشانه‌ای از بیماری نداشتم تا غروب روز شنبه ۱۷ اسفند که علایم با شدت بیشتر دوباره برگشتند. این‌بار سرفه‌هایم شدیدتر و بیشتر شده بودند، تب و لرز داشتم و تنگی نفسم هم اذیت می‌کرد. به خاطر این‌که لرز کرده بودم، نزدیک بخاری خوابیدم. وقتی بیدار شدم، تبم شدیدتر شده بود. من با این خیال که سرماخوردگی است و رفع می‌شود، باز اهمیت چندانی ندادم. عصر یک‌شنبه ۱۸ اسفند کمی بهتر شدم و برای کاری ضروری، چند ساعتی از خانه بیرون رفتم. سر شب که برگشتم، دوباره بدحال شدم.
این وضعیت چه قدر ادامه یافت و در نهایت چه زمانی به پزشک و بیمارستان مراجعه کردید و از این‌که به ویروس کرونا مبتلا شده‌اید، مطمئن شدید؟
- من دوشنبه و سه‌شنبه را با این امید که بهتر شوم و با این باور که اگر کرونا نگرفته باشم، با مراجعه به بیمارستان، خودم را به خطر انداخته‌ام، در خانه ماندم. چهارشنبه ۲۱ اسفند حالم بدتر شد و عملا ناچار شدم به بیمارستان بروم. می‌خواستم مطمئن شوم که اگر کرونا گرفته‌ام، دست‌کم درمان بگیرم و خودم را کامل قرنطینه و از پدر و مادرم جدا کنم. بعدازظهر به اورژانس «بیمارستان امام خمینی» در سقز مراجعه کردم و در بخش «تریاژ» اورژانس، پذیرش شدم. معاینه اولیه نشان داد سطح اکسیژن خونم ۹۲ است، اما تب نداشتم و دمای بدنم ۳۶ بود. پزشک اورژانس من را به رادیولوژی و آزمایشگاه ارجاع داد اما نه عکس سینه و نه آزمایش خون اولیه چیز خاصی را نشان ندادند. با این حال، علایم بالینی از نظر دکتر مشکوک بود و من را به پزشک متخصص داخلی ارجاع داد.
در آن حالت، هنوز سرفه‌ها و تنگی نفس و حالت خستگی را داشتید یا آن علایم نیز هم‌چون تب، فروکش کرده بودند؟
- به جز تب، همه علایم را هنوز داشتم و برای همین پزشک اورژانس از من خواست نزد متخصص داخلی بروم. متخصص آن ساعت در بیمارستان در دسترس نبود و به مطب داخل شهر یکی از متخصصان داخلی رفتم. دکتر پس از معاینه و اندازه‌گیری مجدد سطح اکسیژن خون، برایم دستور تهیه سی‌تی‌اسکن ریه و بستری در بیمارستان را نوشت. نکته نگران کننده در مطب دکتر، عدم رعایت نکات ایمنی بود. او دستکش به دست نداشت و با همان وضعیت من را معاینه می‌کرد. نمی‌دانم پس از پایان معاینه من، دستان خودش را ضدعفونی کرده یا با همان وضعیت، بیماران پس از من را هم معاینه کرده بود. نمی‌دانم با چه جراتی بدون پوشش محافظ حداقلی، با بیمارانی که این روزها همه مشکوک به کرونا هستند، به این شکل تماس داشت.
شما که مشکوک به کرونا تشخیص داده شده بودید، همان چهارشنبه شخصا از اورژانس به مطب پزشک در سطح شهر و دوباره به بیمارستان برای سی‌تی‌اسکن برگشتید و کسی هم شما را همراهی نکرد؟
- بله، من تنها بودم. هرچند خودم خیلی رعایت می‌کردم و از آد‌م‌ها فاصله می‌گرفتم و داخل بیمارستان هم هرجا کسی نزدیک می‌شد، تذکر می‌دادم که زیاد نزدیک من نشوند. البته ماسک هم زده بودم و از این دستکش‌های پلاستیکی معمولی هم دستم بود. به هرحال، به بیمارستان برگشتم و سی‌تی‌اسکن ریه را گرفتم. متخصص رادیولوژی در شرح سی‌تی‌اسکن من نوشت درگیری شدید ریه و از من خواست خودم را برای بستری به پزشک اورژانس معرفی کنم. در اورژانس برایم تشکیل پرونده دادند و اسمم را ثبت کردند. اما گفتند به خاطر سن، خطر کمتری تهدیدت می‌کند و بهتر است خودت را در خانه بستری کنی.
آیا نگران نبودید قرنطینه شما در منزل، سلامت پدر و مادرتان را هم به خطر بیاندازد؟
- همین نگرانی از احتمال ابتلای آن‌ها را به دکتر اورژانس گفتم و او هم بلافاصله پذیرفت در اورژانس بستری شوم. اما وقتی موضوع را به خانواده‌ام گفتم، آن‌ها نپذیرفتند و مادر و پدرم به منزل یکی از برادرانم رفتند و با رضایت شخصی خودم، به خانه برگشتم و همان‌جا خودم را قرنطینه کرده‌ام.
شما مدتی به این ویروس آلوده بوده‌اید بی‌آن‌که خودتان بدانید و به این ترتیب ممکن است پدر و مادرتان از شما این ویروس را گرفته باشند. ممکن است بتوان از آن‌ها تست گرفت یا دست‌کم از ریه‌های آن‌ها سی‌تی‌اسکن گرفته شود؟
- پدر من بالای ۷۰ سال سن دارد و سابقه بیماری قلبی هم دارد و طبعا این بیماری برای او بسیار خطرناک خواهد بود. آن‌ها تاکنون خوش‌بختانه هیچ علایمی نشان نداده‌اند و به دلیل آلودگی شدید فضای بیمارستان و نگرانی از بیمار شدن، پزشکی که با او مشورت کردیم، پیشنهاد کرد بهتر است خودشان را به خطر نیاندازند و تا زمانی که علایمی از بیماری در آن‌ها بروز نکرده است، از مراجعه به بیمارستان خودداری کنند. من امیدواریم مبتلا نشده باشند.
وضعیت اورژانس در زمان مراجعه شما چه‌گونه بود؟ از حالت معمول شلوغ‌تر بود یا وضعیت عادی داشت؟
- من بعدازظهر رفتم و در آن ساعت، اورژانس شلوغ نبود. چندان هم منتظر نماندم و خیلی سریع پزشک متخصص اورژانس من را ویزیت کرد و کارهای رادیولوژی و آزمایش خون را هم بدون معطلی انجام دادند. اما نکته‌ای که در بیمارستان توجهم را جلب کرد، تمییز نکردن به موقع و مرتب فضای آن‌جا بود. من ساعت چهار و ۳۰ دقیقه بعدازظهر مقابل در آزمایشگاه، وقتی منتظر بودم کارم انجام شود، یک برگه پذیرش اورژانس را روی زمین دیدم که مثل همه برگ‌های پذیرش، روی آن تاریخ و ساعت قید شده بود. آن برگه متعلق به ساعت ۹و ۴۵ دقیقه همان روز صبح بود. این یعنی از صبح تا عصر محوطه تمییز یا گندزدایی نشده بود. این در جایی که این همه بیمار مبتلا به کرونا می‌روند، یعنی مبتلا شدن هرکسی که مراجعه می‌کند.
در آن ساعاتی که شما در اورژانس بودید، افراد دیگری که به عنوان بیمار یا احیانا همراه مراجعه می‌کردند، دستکش و ماسک پوشیده بودند؟
- دستکش‌های نایلونی معمولی را بیشتر مردم به دست داشتند اما ماسک را تنها تعدادی زده بودند که سرفه داشتند و به نظر می‌رسید مشکوک به بیماری کرونا هستند. اما نکته نگران‌کننده این بود که در میان مراجعان، کسانی هم بودند که نوع پوشش و رفتارشان نشان می‌داد گویی چندان پروایی از محیط و سطح آلودگی آن‌جا نداشتند.
پزشکان و کادر درمانی و خدمات بیمارستان مشغول در بخش اورژانس امکانات حفاظتی کافی داشتند؟
- پزشکانی که من دیدم، روپوش، کلاه، عینک، ماسک و دستکش داشتند. اما همه پرستاران وسایل حفاظتی نداشتند. تعدادی از آن‌ها در بخش کرونا اورژانس، وضعیت بهتری داشتند اما برخی هم مثلا در بخش پذیرش یا خدمات بیمارستان، عملا هیچ پوشش حفاظتی نداشتند و در بهترین حالت، یک ماسک معمولی مثل ماسک‌های ما و همان دستکش‌های نایلونی داشتند. من شاهد جروبحث یکی از سرپرستاران با کادر پذیرش بودم. سرپرستار در پاسخ به مامور پذیرش که اعتراض می‌کرد چرا روپوش و ماسک تازه به آن‌ها داده نمی‌شود، می‌گفت می‌بینی که خودم هم چیزی ندارم. نهایت امکانات آن‌ها یک ماسک ساده بود. پذیرش و نگهبان و خدماتی در اورژانس‌ها بسیار آسیب‌پذیر هستند و من فکر می‌کنم همه دیر یا زود آلوده می‌شوند.
یعنی با شرایطی که شما در اورژانس دیدید، باید منتظر بدتر شدن وضعیت و بالا رفتن آمار بیماران باشیم؟
- متاسفانه باید بگویم تردید نکنید. اگر این وضعیت تغییر نکند و خدمات و امکانات لازم در دسترس کادر درمانی و بیمارستان و خانواده‌ها قرار نگیرد، در روزها و هفته‌های آینده باید در انتظار بالارفتن آمار مرگومیر باشیم. می‌ترسم آمار مرگ و میر روزانه دو رقمی شود. در همین بیمارستان، در روزهای نخست که تنها بخش مردان به بیماران مبتلا به ویروس کرونا اختصاص داده شده بود، رفت و آمدها کنترل نمی‌شدند و مشخص نیست چه تعداد از مردم و بیماران بخش‌های دیگر از همان‌ها ویروس را گرفته باشند.
بیماران مبتلا به ویروس کرونا را که باید بستری شوند، به چه شکلی پذیرش می‌کنند؟
- در اورژانس بیمارستان خمینی سقز، یکی از اتاق‌ها که پیش‌تر با عنوان بیماران سرپایی مردان شناخته می‌شد و الان اتاق بیماران تنفسی نامیده می‌شود، مخصوص بیمارانی است که سی‌تی‌اسکن ریه آن‌ها درگیری تنفسی شدید نشان می‌دهد و باید بستری شوند. آن‌ها را ابتدا آن‌جا بستری و سپس به بخش منتقل می‌کنند. قاعده در سقز این است که بیماران دارای درگیری تنفسی را اگر چنان وضعیت وخیمی نداشته باشند که به آی‌سی‌یو منتقل شوند، پنج روز بستری و تحت درمان قرار می‌دهند. اگر وضعیت آن‌ها پس از پنج روز بهتر شود یا حتی صرفا بدتر نشود و در وضعیت سلامتی پایداری باشند، از بیمارستان مرخص می‌کنند و از آن‌ها خواسته می‌شود در خانه‌هایشان خود را قرنطینه کنند؛ مثلا همین دیشب، دکتر «قبادی»، از متخصصان بیمارستان، ۳۵ نفر را از بیمارستان ترخیص کرد و بیماران تازه بخش اورژانس را به بخش منتقل کردند.
برای شما چه داروهایی تجویز شده است و چه‌گونه داروهایتان را تهیه کردید؟
- برای من به جز داروی معده و یک داروی ضد تهوع، دو داروی ضد ویروس «هيدروكسی كلروكين» و «اوسلتاماویر» را هم نوشته‌اند. بیمارستان از بیمار می‌خواهد هر روز برای دریافت دو قرص ضد ویروسِ آن روز مراجعه کند. معمولا به بیمار میزان مصرف پنج روزه‌اش را یک جا نمی‌دهند تا احیانا دارو سر از بازار سیاه در نیاورد. این دو دارو اکنون در داروخانه‌های سطح شهر سقز پیدا نمی‌شوند و آن‌طور که من شنیده‌ام، قیمت بازار سیاه قاچاق هر ورق ۱۰ تایی از این قرص‌ها الان ۷۰۰ هزار تومان است.
و اگر پس از پنج روز درمان و قرنطینه، علایم بیماری رفع شدند، شما می‌توانید از قرنطینه خارج شوید؟
- به من گفته‌اند در این چند روز اگر وضعیت تنفسی‌ام بحرانی شود، باید به ۱۱۵ زنگ بزنم تا اورژانس من را به بیمارستان منتقل کند. اما اگر وضعیتم بهتر شود یا تثبیت شده باقی ماند، پس از پایان درمان پنج روزه، باید تا دو هفته دیگر هم در قرنطینه خانگی بمانم. اگر علامت‌ها برنگشتند، می‌توانم به کار و زندگی عادی خودم برگردم. البته تضمینی در کار نیست و ممکن است بیماری دوباره بازگردد.
اصولا تست کرونا در سقز برای چه نوع متقاضیان یا بیمارانی و در چه شرایطی گرفته می‌شود؟
- تست کرونا در سقز تنها برای کسانی است که بسیار بدحال هستند و در آی‌سی‌یو با درگیری شدید ریوی بستری شده‌اند. اگر بنا باشد آمار مبتلایان را بر اساس کسانی اعلام کنند که تست کرونا از آن‌ها گرفته و جواب آن مثبت می‌شود، طبعا همین آماری حاصل خواهد شد که الان اعلام کرده‌اند. اما در واقع این‌جا بر اساس علایم بالینی و به طور مشخص، نتیجه سی‌تی‌اسکن ریه فرد بیمار، پزشک‌ها در مورد ابتلا یا عدم ابتلا بیمار به ویروس کرونا نظر قطعی می‌دهند.
شما می‌دانید چه تعداد در سقز به ویروس کرونا مبتلا شده‌اند و چه تعداد از آن‌ها تا حالا فوت کرده‌اند؟
- تا جایی که من می‌دانم، آمار فوت شده‌ها که در یک سایت و کانال محلی هم اعلام شده، ۱۵ نفر است. من نمی‌دانم در برگه فوت همه آن‌ها چه نوشته‌اند اما ظاهرا برای این‌که نرخ مرگ و میر را کمتر از آن چه هست نشان دهند، برای اغلب فوتی‌ها می‌نویسند «بیماری تنفسی». در مورد آمار مبتلایان هم، پیش‌تر دکتر «رحیم یوسف‌پور»، متخصص داخلی در بیمارستان تامین اجتماعی سقز گفته بود تعداد مبتلایان به ویروس کرونا در شهرستان سقز چهار رقمی شده است.
مساله قرنطینه در شهر سقز چه‌قدر جدی گرفته شده است؟
- در روزهای اخیر بهتر شده است و مردم بیشتر رعایت می‌کنند. اما هنوز در برخی کوچه‌ها و معابر، مردم حضور دارند. طبعا مسوولیت نهایی با دولت است. این را هم در نظر بگیریم که همه مردم نمی‌توانند مرخصی بگیرند چون بخش عمده آن‌ها روزمزد هستند و اگر یک روز کار نکنند، حقوقی نمی‌گیرند و زندگی آن‌ها متاثر از انتشار ویروس کرونا، به هم می‌ریزد.
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر