زنان تاثیرگذار ایران؛ فخری ملک‌پور

«ایران‌وایر»، اولین جلد از کتاب «زنان تاثیرگذار ایران» را منتشر کرد. این کتاب، روایت صد زنی است که بر پیرامون خود، جامعه، علم، هنر، سیاست، فرهنگ، ورزش، اقتصاد و تکنولوژی تاثیر گذاشته‌اند، از موانع نظام نابرابر جنسیتی نهراسیده‌اند و مسیری را برای رشد و دستیابی زنان ایران به حق برابر انسانی خویش هموار کرده‌اند. انتخاب‌کنندگان این فهرست، مخاطبانی هستند که باور دارند از این زنان تاثیر گرفته‌اند. 

ما در جلدهای بعدی، به خدمات دیگر زنان ایرانی که در این مبارزه سهم داشته‌اند هم می‌پردازیم. شما هم می‌توانید در این انتخاب سهیم شوید، نظرات خود را برای ما بفرستید و اگر اطلاعات بیشتر و دقیق‌تری دارید، با ما در میان بگذارید. این نسخه دیجیتال است و تاثیر نظرات و پیشنهادات خود را می‌توانید در نسخه چاپی که در ماه آبان منتشر خواهد شد، ببینید.

به‌علاوه، جلد دوم کتاب با نام‌هایی بیشتر در دست تهیه است. اگر نام زنی که به‌نظر شما تاثیرگذار بوده است را در این فهرست نمی‌بینید، نام و دلیل آنکه او را تاثیرگذار می‌دانید را برای ما به ایمیل [email protected]  بفرستید.

فراموش نکنید که مجموعه کتاب‌های «زنان تاثیرگذار ایران»، برپایه انتخاب‌های شما گردآوری می‌شوند و منتخبان‌تان می‌توانند در هر عرصه‌ای، از فرهنگ، علم، آموزش، پژوهش و کنشگری گرفته تا هنر، ورزش، فعالیت‌های خیریه، سیاست، تکنولوژی، کارآفرینی، نوآوری، اقتصاد و ادبیات، گام‌های موثری برداشته باشند.

«کتاب زنان تاثیرگذار ایران را می‌توانید از این لینک دانلود کنید»

***

«فخری ملک‌پور» تنها شاگرد بی‌واسطه‌ی «مرتضی محجوبی» است که فقط پیانوی ایرانی می‌زند و در تمام این سال‌ها سعی کرده کاری کند که مکتب استادش از بین نرود.

فخری ملک‌پور متولد ۱۳۱۴ شمیران است و از هفت‌سالگی شاگرد مرتضی محجوبی بوده است. خودش در مصاحبه با روزنامه‌ی اطلاعات درباره خانواده‌اش گفته است: «مادرم از مهدوی‌های حاج‌امین‌ضربی‌ها هستند و پدرم سید ذبیح‌الله ملک‌پور، از تجار معتبر ایران بود. خیلی هنر موسیقی را دوست داشت. خودشان هم تار و سه‌تار و پیانو را خوب می‌نواختند. فوق‌العاده خوب می‌خواندند و اساتید آن موقع روزهای سه‌شنبه به منزل ما می‌آمدند و آقای مرتضی‌خان محجوبی هم روزهای سه‌شنبه ساعت یازده به منزل ما می‌آمدند و تا شب بودند.» از نُه‌سالگی اما موسیقی برای فخری ملک‌پور جدی‌تر می‌شود: «من از بچگی کنار مرتضی‌خان محجوبی و رهی معیری بزرگ شدم و آن‌ها به دلیل دوستی با پدرم به منزل ما رفت‌وآمد داشتند. روزی مرتضی‌خان به پدرم گفت، این بچه علاقه‌ی عجیبی به موسیقی دارد و از پدرم خواست که به من پیانو بیاموزد. آن زمان فقط ۷ سالم بود که برای بار اول پشت پیانو نشستم. تا ۹‌سالگی شیطنت داشتم اما از ۹‌سالگی به بعد همه‌چیز برایم خیلی جدی شد و مرتضی‌خان دائم به منزل ما می‌آمد و به من آموزش می‌داد.»

علاقه و استعداد او باعث دلگرمی مرتضی خان محجوبی بوده است و این آموزش دوازده سال طول می‌کشد: «ابتدا از دستگاه‌های ایرانی شروع کردند و بعد بر اساس نت‌نویسی خاص خودشان، تمام ردیف‌های محجوبی را از او فرا گرفتم. این نت را خودشان ابداع کرده بودند و الان هم من و شاگردان من آن را می‌توانیم بخوانیم. شاگردان دیگر ایشان را یادم نمی‌آید. در واقع فقط من بودم که موسیقی را به‌ طور جدی ادامه دادم.» یکی از نزدیکانش می‌گوید: «او شیفته‌ی مرتضی‌خان محجوبی بوده و همین است که در همه‌ی سال‌هایی که شیوه و مکتب استادش را تدریس کرده است هیچ پولی از شاگردانش دریافت نکرده است. او شاگردانش را انتخاب می‌کند؛ یعنی حتماًً باید ذوق و قریحه‌ی یادگیری را در کسی ببیند که او را بپذیرد.» خودش هم دراین‌باره به خبرگزاری ایسنا گفته است: «خوشحالم که تابه‌حال یک قران هم از راه تدریس موسیقی وارد زندگی‌‌ام نشده است. من به روش ابداعی استاد مرتضی‌خان محجوبی درس می‌دهم تا یاد استادم زنده بماند و دلم نمی‌خواهد درآمدی از راه تدریس موسیقی وارد زندگی‌‌ام بشود.»

فخری ملک‌پور فقط نوازنده‌ی پیانو نیست. او در نواختن سازهای دیگری مانند تنبک و سه‌تار هم نوازنده‌‌ای چیره‌دست است و مبانی آهنگسازی را هم آموخته است. اساتیدش همگی از نام‌آوران عصر طلایی موسیقی هستند؛ مانند «احمد عبادی» که به او سه‌تار درس داده و «حسین تهرانی» که تنبک را نزد او آموخته است یا «علی تجویدی» که مبانی آهنگ‌سازی را با او مشق کرده است.

ملک‌پور نوازندگی سه‌تار را هم دوست داشته است اما برای این‌که میراث‌دار مرتضی‌خان بماند سه‌تار را کنار می‌گذارد. او تاکنون کنسرت برگزار نکرده و تواضع و فروتنی او در حدی است که وقتی در یکی از معدود مصاحبه‌هایش خبرنگار از او می‌پرسد، اگر شما کنسرت پیانوی ایرانی ندهید، پس چه کسی باید کنسرت بدهد؟ می‌گوید: «من را بکشند، کنسرت نمی‌دهم. در خلوت خودم بد ساز نمی‌زنم، اما جلوی کسی دوست ندارم پیانو بزنم. می‌خواهم در خلوت خودم باشم. همین آلبوم‌هایی هم که می‌بینید از من منتشر شده‌اند به اصرار دوستانم هستند.»

از همان ابتدا هم ترجیح او این بوده است که برای خودش ساز بزند و به دنبال شهرت نباشد: «به دعوت رادیو پاسخ ندادم. من این‌کاره نبودم. من برای خودم این کارها را می‌کردم. برای خودم ساز می‌زدم و برای دلم. من عاشق ساز بودم. اهل اینکه استخدام بشوم نبودم. با رادیو همکاری نداشتم. اما همه می‌آمدند به منزل ما و آن‌جا اجرا‌های متعدد داشتیم.»

در سال‌های اخیر چند بار از فخری ملک‌پور در عرصه‌ی موسیقی تجلیل شده است. یک‌بار سال ۱۳۹۶ در مراسمی در تالار وحدت از او تجلیل شد، مراسمی که با خوانندگی «سالار عقیلی» همراه بود و شاگرد کوچک فخری ملک‌پور، «ماهور عقیلی»، به افتخار استادش تنبک نواخت و یک‌بار در سی‌وچهارمین جشنواره‌ی موسیقی فجر در بهمن ۱۳۹۷ او مورد تجلیل قرار گرفت. در دی‌ماه همان سال هم در چهارمین جشن سالانه‌ی «موسیقی ما» جایزه‌ی ویژه نوازندگی به او اهدا شد.