close button
آیا می‌خواهید به نسخه سبک ایران‌وایر بروید؟
به نظر می‌رسد برای بارگذاری محتوای این صفحه مشکل دارید. برای رفع آن به نسخه سبک ایران‌وایر بروید.
گزارش

روز جهانی مبارزه با شکنجه؛ اعتراف اجباری، شکنجه جسمی و روانی با اثر ماندگار

۶ تیر ۱۳۹۹
ایران وایر
خواندن در ۴ دقیقه
ضبط اعترافات اجباری توسط نهادهای امنیتی با همکاری خبرنگاران و رسانه‌های حکومتی، از جمله صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران در تهیه و پخش آن‌ها، یکی از روش‌های مرسوم سرکوب مخالفان و منتقدان حکومت بوده است.
ضبط اعترافات اجباری توسط نهادهای امنیتی با همکاری خبرنگاران و رسانه‌های حکومتی، از جمله صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران در تهیه و پخش آن‌ها، یکی از روش‌های مرسوم سرکوب مخالفان و منتقدان حکومت بوده است.
«مازیار ابراهیمی»، یکی از قربانیان اعترافات اجباری است که با عنوان اتهامی «ترور دانشمندان هسته‌ای» بازداشت شده بود و اعترافات اجباری او از تلویزیون جمهوری اسلامی پخش شد.
«مازیار ابراهیمی»، یکی از قربانیان اعترافات اجباری است که با عنوان اتهامی «ترور دانشمندان هسته‌ای» بازداشت شده بود و اعترافات اجباری او از تلویزیون جمهوری اسلامی پخش شد.
«احمدرضا جلالی»، پزشک مقیم سوئد که اکنون با خطر اجرای حکم اعدام به اتهام «جاسوسی» در زندان «اوین» رو به رو است، پیش از انتشار اعترافاتش در تلویزیون، در یک فایل صوتی از زندان اعترافات خود را تکذیب کرد
«احمدرضا جلالی»، پزشک مقیم سوئد که اکنون با خطر اجرای حکم اعدام به اتهام «جاسوسی» در زندان «اوین» رو به رو است، پیش از انتشار اعترافاتش در تلویزیون، در یک فایل صوتی از زندان اعترافات خود را تکذیب کرد

امروز جمعه ۲۶ ژوئن ۲۰۲۰ میلادی، «روز جهانی مبارزه با شکنجه» است. دو سازمان حقوق بشری «عدالت برای ایران» و «فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر» (FIDH) با انتشار گزارشی درباره اعترافات اجباری و افتراهایی که در تلویزیون رسمی جمهوری اسلامی پخش می‌شوند، از جامعه بین‌المللی خواسته‌اند ضبط و پخش اعترافات اجباری را به عنوان شکنجه به رسمیت بشناسند.

ضبط اعترافات اجباری توسط نهادهای امنیتی با همکاری خبرنگاران و رسانه‌های حکومتی، از جمله صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران در تهیه و پخش آن‌ها، یکی از روش‌های مرسوم سرکوب مخالفان و منتقدان حکومت بوده است.

در گزارش این دو سازمان حقوق بشری که با عنوان «حکومت اورِولی: صداوسیمای جمهوری اسلامی به مثابه سلاح سرکوب جمعی» در ۵۷ صفحه انتشار یافته، با برخی از قربانیان اعترافات اجباری مصاحبه شده است. قربانیان فاش کرده‌اند که نه فقط برای اعترافات اجباری جلوی دوربین، تحت شکنجه و بدرفتاری قرار گرفته‌اند بلکه افزون بر این، پخش این اعترافات که اغلب کذب بوده‌اند، رنج و درد عظیمی برای آن‌ها در پی داشته است.

بسیاری از قربانیان، اعترافات اجباری را به عنوان شکنجه‌ای جسمی و روانی همراه با اثرات ماندگار توصیف کرده‌اند.

در این گزارش هم‌چنین آمده که صداوسیما بیش از ۸۶۰ اعتراف اجباری و محتوای افتراآمیز علیه فعالان مدنی، زندانیان سیاسی و منتقدان جمهوری اسلامی در دهه گذشته پخش کرده است.

مستند اعترافات اجباری ساخته مازیار بهاری

پخش اعترافات اجباری در ۴۲ سال گذشته، یکی از روش‌های مرسوم جمهوری اسلامی بوده است. «مازیار ابراهیمی»، یکی از قربانیان اعترافات اجباری است که با عنوان اتهامی «ترور دانشمندان هسته‌ای» بازداشت شده بود و اعترافات اجباری او از تلویزیون جمهوری اسلامی پخش شد. ابراهیمی سال ۱۳۹۸ در چند گفت‌وگو، آن‌چه بر او گذشته بود تا اعترافات ضبط شود را با جزییات شرح داد: «من حالم خیلی بد بود ولی چار‌ه‌ای نداشتم. یک نفر بغل دست من ایستاده بود و فقط عرق من را خشک می‌کرد. برای من پیش‌تر روشن کرده بودند که اگر صحبت نکنم، کاری می‌کنند گوشت به استخوان پایم نماند. در حین ضبط در عین این ‌که می‌گفتند قبلا این جملات تمرین شده‌اند، بارها صحبتم را قطع می‌کردند و می‌گفتند لحنت را عوض کن. می‌گفتند چرا این‌جوری حرف می‌زنی؟ با انرژی صحبت کن! یا این را چرا گفتی، قرار بود این را بگویی و این‌جوری بگو.»

«احمدرضا جلالی»، پزشک مقیم سوئد که اکنون با خطر اجرای حکم اعدام به اتهام «جاسوسی» در زندان «اوین» رو به رو است، پیش از انتشار اعترافاتش در تلویزیون، در یک فایل صوتی از زندان اعترافات خود را تکذیب و عنوان کرد تمام آن‌چه گفته، تحت فشار نهادهای امنیتی و شکنجه عنوان شده است.
پس از پخش اعترافات اجباری جلالی، همسرش به «ایران‌وایر» گفت: «سه ماه او را در یک سلول سه متری انفرادی نگه داشته و تهدید کرده بودند که اگر همکاری نکنی، این قدر همین‌جا نگهت می‌داریم که بمیری؛ هیچ‌کس هم خبردار نمی‌شود. گفته بودند پسر پنج ساله‌ات را می‌کشیم. نصفه شب او را از اوین ‌برده بودند بیرون با چشم‌بند. سناریو نوشته و گفته بودند این ویدیو را درست می‌کنیم، بعد تو آزاد می‌شوی و این ویدیو ربطی به پرونده تو ندارد و ما آن را برای چیز دیگری می‌خواهیم.»

«مازیار بهاری»، موسس سایت «ایران‌وایر» که در جریان انتخابات سال ۱۳۸۸ در ایران بازداشت و تحت فشار نهادهای امنیتی، وادار به اعتراف اجباری شد، پس از بازگشت به بریتانیا، از «پرس تی‌وی»، شبکه برون مرزی صداوسیما به دلیل گرفتن مصاحبه و پخش اعترافات اجباری شکایت کرد. «آفکام»، نهاد مسوول نظارت بر فعالیت تمام رسانه‌های الکترونیکی در بریتانیا نیز رأی به لغو پروانه فعالیت تولیدی و قطع فرکانس پخش شبکه خبری پرس‌تی‌وی از طریق ماهواره شبکه «اسکای» را داد.

مازیار بهاری فیلم مستند «اعترافات اجباری» را نیز پس از آزادی از زندان، در گفت‌وگو با قربانیان اعترافات اجباری ساخت؛ فیلمی که موضوعش هنوز تازه است.
جمهوری اسلامی کماکان از شیوه اعترافات اجباری استفاده می‌کند. حالا سازمان عدالت برای ایران و فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر از جامعه جهانی می‌خواهند که پخش اعترافات اجباری، سرقت اطلاعات خصوصی و برنامه‌های افترا آمیز را به عنوان شکلی از شکنجه و رفتار ظالمانه، غیرانسانی و تحقیرآمیز به رسمیت بشناسد.

این دو سازمان از کشورها می‌خواهند قوانینی را تصویب و اجرا کنند که اجازه دهند این تخلفات تحت صلاحیت قضایی جهانی مورد پی‌گرد قرار بگیرند و از ابتکار عمل‌هایی که به قربانیان کارزارهای پروپاگاندای صداوسیما امکان شکایت حقوقی علیه مسوولان و مطالبه خسارت را می‌دهند، حمایت کنند.

 

مطالب مرتبط:

با کابل می‌زدند و می‌گفتند پاهایت اندازه کله‌ات شده! مصاحبه اختصاصی ایران‌وایر با مازیار ابراهیمی

طرح ممنوعیت پخش اعتراف تلویزیونی، پاسخ «محمود صادقی» به شکنجه «مازیار ابراهیمی»

زنی با کت چرم قرمز؛ سناریوهای جدید، و تیزرهای تبلیغاتی برای پخش اعترافات اجباری

مستندسازی حقوقی از شکنجه سپیده قلیان برای پی گیری قضایی

جزئیات پروژه اعتراف گیری در گفت و گو با نزدیکان اسماعیل بخشی و سپیده قلیان

ثبت نظر

گزارش

پدر هدایت عبدالله پور: حالا که جوانم را کشته‌اید، چرا نشانی قبرش...

۶ تیر ۱۳۹۹
ماهرخ غلامحسین پور
خواندن در ۶ دقیقه
پدر هدایت عبدالله پور: حالا که جوانم را کشته‌اید، چرا نشانی قبرش را نمی‌دهید؟