زهره خسروانی، شهروند خبرنگار، تهران
«قدر همین بیمه تامین اجتماعی خودتان را بدانید که اگر این هم نبود باید الان حدود ۴۰ میلیون تومان پول می‌دادید.» این جمله را حسابدار یکی از بیمارستان‌های دولتی در جواب همراه مریضی کرونایی که به مبلغ سه میلیون و چهارصد هزار تومان صورت‌حساب اعتراض دارد، می‌گوید و ادامه می‌دهد: «ما بیمار کرونایی داشتیم که بیمه نداشت و ۲۸ روز در بیمارستان ما بستری بود و موقع ترخیص، ۴۳ میلیون پول داد؛ که به نظرش خیلی زیاد می‌آمد. من هم نمی‌گویم مبلغ کمی است؛ اما حتی این مبلغ هم در مقایسه با ارقام سرسام‌آور بیمارستان‌های خصوصی مبلغ زیادی نیست.» وقتی طرف صحبت او بازهم اعتراض می‌کند و می‌گوید سه میلیون و چهارصد تومان هم مبلغ کمی نیست. او با عصبانیت می‌گوید: «کم به نسبت چی؟ به نسبت شرایط زندگی خیلی از ماها، یعنی قشر متوسط جامعه. بله کم نیست؛ اما فاکتور تسویه‌حساب همین بیمار ۳۸ میلیون تومان است که ۹۱ درصد آن را بیمه پرداخت می‌کند و ۹ درصد باقی‌مانده را خود او، پرداخت می‌کند.»
«حسین‌علی شهریاری»، رییس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس در گفتگو با روزنامه خراسان در تاریخ ۱۱ تیر، از فاکتورهای ۵۴ میلیونی، ۲۰ میلیونی و ۱۵ میلیونی بیمارستان‌های خصوصی برای بیمارانش خبر داده بود. شهروندانی که خود یا خانواده‌شان درگیر بیماری کووید-۱۹ شده‌اند اما معتقدند هزینه‌های بستری در بیمارستان خصوصی خیلی بیشتر است و هزینه درمان در بیمارستان‌های دولتی هم کم نیست.
«سامان» ۴۳ ساله مدیر، کارمند بخش آی‌تی یکی از بیمارستان‌های خصوصی است. او اردیبهشت‌ماه به کرونا مبتلا شده است: «راستش بیماری من خیلی شدید بود و از یک بعدازظهر سرفه‌هایم شروع شد و بعد از یک ساعت تبدیل به تنگی نفس شد. در بیمارستان بودم. علایم واضح داشتم بااین‌حال همان‌جا تست دادم و بعد از چند ساعت مشخص شد که کرونا مثبت هستم.» او اما فقط یک شب در بیمارستان خودشان بستری بوده است: «بیمارستان بیمه تامین اجتماعی قبول نمی‌کرد و هر شب بستری در بخش مراقبت‌های ویژه حدود ۵ میلیون تومان آب می‌خورد. با کمک یکی از دوستان پرستارم توانستم یک تخت خالی در یک بیمارستان دولتی دانشگاهی پیدا کنم و منتقل شدم.»
او در مجموع حدود یک ماه در بخش مراقبت‌های ويژه و عادی بستری و هفت روز زیر دستگاه ونتیلاتور بوده است: «خدا رو شکر بهتر شدم. موقع ترخیص پنج میلیون و دویست هزار تومان پرداخت کردم.»
مکثی می‌کند و می‌گوید: «با یک حساب سرانگشتی اگر در بیمارستان محل کارم بستری می‌شدم باید ۱۵۰ میلیون تومان موقع ترخیص پرداخت می‌کردم به نظرم برای ساخت تیزر تبلیغاتی کرونا _را_ جدی_ بگیریم، حرف‌های من در مورد هزینه‌های درمان، تاثیر بیشتری از گفتن اینکه، یک فرد آلوده چند نفر را می‌تواند مبتلا کند دارد.»
روز شانزدهم تیرماه «مجید صادقی‌راد»، معاون تامین خدمات درمانی سازمان تامین اجتماعی در برنامه تهران کلینیک رادیو تهران گفت: «میانگین هزینه‌های یک بیمار کووید-۱۹ در بیمارستان‌های تامین اجتماعی در بخش عادی، دو و نیم میلیون و در ICU حدود ۵ میلیون است. بیماران بیمارستان‌های تامین اجتماعی به‌هیچ‌عنوان هزینه‌ای پرداخت نمی‌کنند و دیگر بیماران مطابق با قوانین تعیین‌شده توسط بیمه اقدام به پرداخت هزینه‌ها می‌کنند.»
«مریم»، سوپروایزر یکی از بیمارستان‌های خصوصی است و در مورد هزینه‌ها و نوع رفتار مردم با کرونا در تایید صحبت‌های سامان می‌گوید: «بله دقیقا اگر مریضی بدحال باشد و بیشتر دوره درمانش را در بخش آی‌سی‌یو بگذراند و زیر دستگاه برود زمان ترخیص حدود ۱۳۰ تا ۱۵۰ میلیون تومان باید هزینه بپردازد.» او سری به نشانه تاسف تکان می‌دهد و می‌گوید: «شاید در بیمارستان‌های دولتی در ابتدای شیوع بیماری، هزینه درمان برای بیماران تامین اجتماعی رایگان بوده است ولی در حال حاضر مطمئنا این‌طور نیست و بیماران دارای دفترچه تامین اجتماعی هم از پانصد هزار تومان تا ۵ میلیون تومان بسته به اینکه چند روز و در چه شرایطی در بیمارستان بستری باشند، پرداخت می‌کنند.»
مریم حرف‌هایش را این‌طور ادامه می‌دهد و می‌گوید: «من نزدیک به ۲۵ سال سابقه کار دارم و روزهایی به این تلخی هیچ‌وقت در محیط کارم ندیده بودم. فراوان هستند خانواده‌هایی که با توجه به پر بودن بیمارستان‌های دولتی به بیمارستان ما مراجعه می‌کنند و با توجه به نداشتن شرایط اقتصادی مناسب برای بستری شدن و از دست نرفتن عزیزشان التماس می‌کنند. یا کسانی که با سند خانه‌هایشان می‌آیند تا گرو بگذارند و بیمارشان را بستری کنند. بزرگ‌ترین مشکل همین رحم نکردن به همدیگر است.»
او چند ثانیه سکوت می‌کند و می‌گوید: «رحم نکردن آدم‌‌ها به همدیگر شامل کار خودمان هم می‌شود. همه به فکر خودشان هستند مثلا همکارانم گاهی آن‌قدر برای روز مبادا داروی تامی فلو و ماسک به خانه می‌برند که در بیمارستان با کمبود مواجه می‌شویم. دیروز خدمات بیمارستان در آسانسور به دوستش می‌گفت آن‌قدر ماسک به خانه برده‌‌ام که یک سری از قدیمی‌تر‌هایشان کش‌هایش پوسیده شده است و سریع پاره می‌شود در‌حالی‌که روزهای بسیاری در بیمارستان کمبود ماسک داشته‌‌ایم.»
مطالب مرتبط:
روایت شهروندان دیابتی از کمبود انسولین؛ انگار اکسیژن برای تنفس نداریم
مصائب دوران نقاهت مبتلایان به ویروس کرونا؛ نمی‌دانیم چه طور مراقب خودمان باشیم
کرونا در ایران؛ ستاد اجرایی فرمان امام: آزمایش موفق واکسن کرونا در ایران!
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر