«ایران‌وایر»، اولین جلد از کتاب «زنان تاثیرگذار ایران» را منتشر کرد. این کتاب، روایت صد زنی است که بر پیرامون خود، جامعه، علم، هنر، سیاست، فرهنگ، ورزش، اقتصاد و تکنولوژی تاثیر گذاشته‌اند، از موانع نظام نابرابر جنسیتی نهراسیده‌اند و مسیری را برای رشد و دستیابی زنان ایران به حق برابر انسانی خویش هموار کرده‌اند. انتخاب‌کنندگان این فهرست، مخاطبانی هستند که باور دارند از این زنان تاثیر گرفته‌اند.
ما در جلدهای بعدی، به خدمات دیگر زنان ایرانی که در این مبارزه سهم داشته‌اند هم می‌پردازیم. شما هم می‌توانید در این انتخاب سهیم شوید، نظرات خود را برای ما بفرستید و اگر اطلاعات بیشتر و دقیق‌تری دارید، با ما در میان بگذارید. این نسخه دیجیتال است و تاثیر نظرات و پیشنهادات خود را می‌توانید در نسخه چاپی که در ماه آبان منتشر خواهد شد، ببینید.
به‌علاوه، جلد دوم کتاب با نام‌هایی بیشتر در دست تهیه است. اگر نام زنی که به‌نظر شما تاثیرگذار بوده است را در این فهرست نمی‌بینید، نام و دلیل آنکه او را تاثیرگذار می‌دانید را برای ما به ایمیل [email protected] بفرستید.
فراموش نکنید که مجموعه کتاب‌های «زنان تاثیرگذار ایران»، برپایه انتخاب‌های شما گردآوری می‌شوند و منتخبان‌تان می‌توانند در هر عرصه‌ای، از فرهنگ، علم، آموزش، پژوهش و کنشگری گرفته تا هنر، ورزش، فعالیت‌های خیریه، سیاست، تکنولوژی، کارآفرینی، نوآوری، اقتصاد و ادبیات، گام‌های موثری برداشته باشند.
«کتاب زنان تاثیرگذار ایران را می‌توانید از این لینک دانلود کنید»
***
«تبسم لطیفی» زنی جوان است که بسته‌های «مامان‌پز» او از هر کجای تهران قابل سفارش است. او در سال ۱۳۶۴ در شهر خرم‌آباد لرستان به دنیا آمد. سال ۱۳۸۳ در رشته‌ی برق «دانشگاه شریف» پذیرفته شد و برای ادامه‌تحصیل به تهران آمد. ادامه‌تحصیل در خانواده‌ی تبسم جایگاه ویژه‌ای دارد. او مهندس است و دو خواهر کوچک‌ترش پزشک و دندان‌پزشک هستند. مادر تبسم لطیفی آموزگار بود و به‌رغم شاغل بودن همیشه غذای گرم برای بچه‌ها آماده می‌کرد. شاید یکی از دلایل توجه تبسم به راه‌اندازی مامان‌پز، بهره‌مند‌کردن همه‌ی دانشجویان یا کسانی بود که به هر دلیل از غذای گرمی که در خانه با عشق تهیه می‌شود محرومند، به ویژه وقتی خودش زندگی کارمندی را آغاز کرد و دید بسیاری از همکارانش از غذای خانگی محروم مانده‌اند.
تبسم، بعد از تمام‌شدن تحصیلات کارشناسی ارشد، در رشته‌ی مدیریت ارشد کسبوکار (MBA) دانشگاه شریف ادامه‌تحصیل داد. اولین تجربه‌ی کاری او پس از پایان تحصیل یک پروژه‌ی تحقیقاتی بود، جایی کهموجب شد متوجه شود جایگاهش نه صرفاً تحقیق و پژوهش بلکه در حوزه‌ی اجراست.
او مدتی بعد در اندیشگاه «بانک پاسارگاد» مشغول به کار شد، جایی که ایده‌های بانک و بیمه مبتنی بر آی‌تی (IT) مطرح و اجرایی می‌شدند. در همان روزها که تبسم لطیفی کارمند بود، ایده‌ی مامان‌پز در ذهنش قوام پیدا کرد: «ایده را شکل دادم اما چون کارمند بودم و از آینده‌ی این کار اطمینان نداشتم، نمی‌خواستم کار خود را رها کنم.»
مامان‌پز در فاز اول اجرا تقریباً پروژه‌ای شکست‌خورده به نظر می‌رسید و تبسم اصلاً گمان نمی‌کرد که این‌قدر بزرگ و گسترده شود. او از احساس ناامیدی در برخی اعضای تیم اولیه حرف می‌زند و می‌گوید: «تصور ما این بود که یک نفر غذا می‌پزد و یک نفر آن را می‌برد ولی ماجرا پیچیده‌تر بود. نیاز به زمان و برنامه‌ریزی بیشتری داشت که روی آن انجام نشده بود. بنابراین در طول یک سال اول تنها ۲۰ سفارش ثبت شد و دو نفر از اعضای تیمْ مامان‌پز را ترک کردند.»
تبسم لطیفی در سال ۱۳۹۲ فصل تازه‌ی مامان‌پز را با استخدام چهار زن خانه‌دار متبحر در پخت غذا شروع کرد و بعد به شرکت‌های دوست و آشنا برای معرفی کسب‌و‌کارش ایمیل فرستاد. کمتر از یک ماه بعد، رمضان شروع شد و مامان‌پز را چند پله بالا برد.
سال ۱۳۹۵ مامان‌پز قوام گرفت و طعم خوش آن را اهالی شهر چشیدند. تعداد مامان‌هایی که مشغول کار شده بودند زیادتر شده و سایت مامان‌پز راه افتاده بود. مشتری‌ها می‌توانستند خودشان انتخاب کنند کدام غذا از کدام آشپز برای آن‌ها ارسال شود، حتی اگر آشپز در محدوده‌ی آن‌ها نبود.
مامان‌پز، به باور بنیان‌گذار آن، راهی تازه برای توانمندسازی زنان خانه‌دار بود. مردم آن را به هم معرفی می‌کردند و همین باعث شد تبسم و تیم کوچکش، در دو سال اول راه‌اندازی این کسبوکار، تقریباً هیچ هزینه‌ای برای تبلیغات نپردازند: «البته که گزارش‌های مجله‌ها و رسانه‌های داخلی و خارجی از این استارت‌آپ خیلی اثرگذار بود.»
تبسم لطیفی همراه با همسرش حالا مجموعه‌‌ی بزرگی را اداره می‌کند که برای بیش از هزار و پانصد زن خانه‌دار اشتغال‌زایی کرده و با ۵۰۰ نفر از آن‌ها به صورت فعال کار می‌کند. آن‌ها روزانه حدود دو تا سه هزار غذا را از آشپزخانه‌ی مامان‌ها به میزهای مشتریان می‌رسانند. سخت‌گیرانه نیرو استخدام می‌کنند و، پیش از آغاز به کار یک مامان آشپز، کیفیت غذا و بهداشت آشپزخانه‌ی او کنترل می‌شود.
او بزرگ‌ترین معضل پیش‌ِ روی کارآفرینان زن را که برای داشتن آینده‌ای بهتر در بازار کسبوکار تلاش می‌کنند نابرابری جنسیتی در فضای کسبوکار می‌داند و می‌گوید: «نرخ مشارکت اقتصادی زنان در ایران ۱۶.۳ درصد است، در حالی که همین نرخ در سطح جهانی به ۴۷.۶ درصد می‌رسد. فضای کنونی کسبوکار ایران امکان پیشرفت زنان در سطوح داخل سازمانی را فراهم نمی‌کند. به بیان دیگر، زنان آینده‌ای شامل مدیریت یا ریاست یا کارآفرینی را در کسبوکار خود نمی‌بینند. از این رو، شاید تلاش آن‌چنانی برای پیشرفت هم نمی‌کنند. این‌ها همه ناشی از همان نابرابری جنسیتی در فضای کسبوکار هستند.»
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
ثبت نظر