خبر ابتلای شماری از زندانیان سیاسی به کرونا در زندان‌های برخی شهرهای ایران، از جمله اردبیل، واکنش‌های فعالان سیاسی و مدنی را برانگیخت. «نورالدین پیرموذن»، پزشک ساکن آمریکا، با اشاره به اینکه این موارد را به سازمان جهانی بهداشت گزارش کرده، به ایران‌وایر می‌گوید اجرای استانداردهای حداقلی سازمان ملل درباره زندان‌ها، موسوم به قانون ماندلا، باید به خواسته‌ای عمومی تبدیل شود.
***
دکتر «نورالدین پیرموذن»، فوق تخصص جراحی ریه از «دانشگاه هاروارد» و عضو «کالج جراحان» آمریکاست و در جریان همه‌گیری کرونا در حال همکاری با سازمان جهانی بهداشت جهانی است. او در دوره‌های ششم و هفتم مجلس شورای اسلامی نماینده اردبیل بود و در کمیسیون بهداشت و درمان مجلس حضور داشت.
این پزشک و سیاستمدار ساکن لس آنجلس با اشاره به «خبرهای تکان‌دهنده‌ای» که در مورد شیوع کرونا در برخی زندان‌های ایران، از جمله زندان‌های اردبیل، تبریز، زنجان و ارومیه، منتشر شده می‌گوید اجرای «قانون ماندلا» باید به خواسته‌ای عمومی در ایران تبدیل شود.
بر اساس استانداردهایی که سازمان ملل با عنوان «قوانین ماندلا» تصویب کرده، هیچ زندانی بیماری نباید در زندان نگهداری شود و باید فورا آزاد یا به بیمارستان منتقل شود.
تدوین استانداردهای حداقلی که باید در هر زندان رعایت شود حدود پنج سال در کمیته‌های سازمان ملل زمان برد و در نهایت با نام قطعنامه «استانداردهای حداقلی در رفتار با زندانیان» به مجمع عمومی ارائه شد. سازمان ملل این قطعنامه را در سال ۲۰۱۵ با نام «قوانین ماندلا» تصویب کرد.
پیرموذن به ایران‌وایر می‌گوید: «قانون ماندلا برای شرایط عادی تدوین شده؛ برای اینکه سیستم دولتی را موظف به مراقبت از سلامت زندانیان محبوس بکند. حالا در شرایط همه‌گیری کرونا و وضعیت سخت زندان‌های ایران، ضرورت اجرای این قانون بیش از گذشته احساس می‌شود.»
او می‌گوید: «متاسفانه اخیرا خبرهای ناخوشایندی در مورد زندان‌های اردبیل، تبریز، زنجان و ارومیه منتشر شده که موجب نگرانی است و من این اخبار را به سازمان بهداشت جهانی گزارش داده‌ام.»
هفته گذشته خبرهایی در مورد ابتلای چند زندانی سیاسی به کرونا در بند دو، پنج و هفت زندان اردبیل به بیرون درز کرد و نزدیکان سه تن از زندانیان سیاسی، «عباس لسانی»، «یوسف کاری» و «علی واثقی»، از ابتلای آنها به کرونا خبر دادند.
وب‌سایت «هرانا» از قول یک منبع آگاه گزارش داد که یوسف کاری در تماس تلفنی با خانواده‌اش، ابتلای خود و چند تن از هم بندی‌هایش به کرونا را تایید کرد و گفت آنها همچنان از رسیدگی مناسب پزشکی محروم مانده و با بی‌توجهی مواجه شدهاند.
یک زندانی به نام «نائین» که به علت جرائم مالی در زندان بوده و ماه گذشته از زندان اردبیل آزاد شده است می‌گوید در بهداری زندان اردبیل جایی برای قرنطینه افراد وجود ندارد و به همین دلیل هم زندانیانی که دارای علائم کرونا هستند بعد از معاینه به بندها برگردانده می‌شوند.
او توضیح می‌دهد که تا زمان حضور او در زندان از هیچ زندانی تست کووید گرفته نمی‌شد: «این واهمه وجود دارد که اگر تست یک زندانی مثبت باشد خبر آن در کل زندان منتشر شود و در آن صورت آنها هیچ راهی ندارند جز اینکه شرایط قرنطینه را فراهم کنند. این در حالی است که چنین شرایطی در این زندان فراهم نیست و جای مناسب و فضای کافی برای این کار وجود ندارد.»
او توضیح می‌دهد که از هم‌بندی‌های سابقش شنیده بندهای دو، چهار، پنج و هفت آلوده شدهاند و زندانیان معمولی که جرائم سنگینی مثل حبس ابد یا جرایم مرتبط با مواد نداشته‌‌اند را به خانه‌هایشان فرستاده‌‌اند اما در این میان کسانی هم هستند که امکان خروج از زندان را ندارند و از جمله اجازه مرخصی یا خروج زندانیان سیاسی داده نشده است.
اما نورالدین پیرموذن به ایران وایر می‌گوید خوشبختانه بعد از واکنش افکار عمومی نسبت به این خبرها که حتی منجر به شعارنویسی روی دیوارهای شهر هم شد، مسوولان سازمان زندان‌ها و دادگستری اردبیل با برخی از زندانیان دیدار کرده و دستور رسیدگی داده‌اند.
او به ایران‌وایر می‌گوید: «وقتی من در مورد شرایط زندان اردبیل اطلاع‌رسانی کردم، اخبارش در سوشال مدیا و خصوصا وب‌سایت‌های ترک‌زبان دست به دست شد. به چند نماینده و مسوول فعلی هم به طور مستقیم و غیرمستقیم پیام دادم که اگر یک بیماری در زندان بمیرد چه وضعیت دشواری ایجاد خواهد شد. آنها را به مصوبه‌های سازمان بهداشت جهانی ارجاع دادم. امروز [جمعه] به من پیغام دادند که رییس اداره زندان‌ها به آنجا سر زده است. آقای عتباتی، مدیرکل دادگستری، و همین طور دادستان هم با او بوده‌اند. گویا دکتر برده‌‌اند و از زندانی‌هایی که علایم مشکوک داشته‌‌اند تست گرفته‌‌اند و به اوضاع رسیدگی کرده‌‌اند. حتی تلفن چند زندانی سیاسی که امکان ارتباطشان با خانواده مسدود شده بود را آزاد کرده اند.»
از جمله زندانیان سیاسی که در زندان مرکزی اردبیل به سر می‌برند می‌توان به «محمدصابر ملک رئیسی»، «حسن جوجه گلوانی»، «عباس لسانی»، «یوسف کاری» و همچنین «علی واثقی» اشاره کرد.
محمدصابر ملک رئیسی متولد ۱۳۷۱ و زندانی سیاسی بلوچ است که از چابهار برای گذران دوران حبس پانزده ساله خود به این زندان تبعید شده و در بند هفت نگهداری می‌شود. گفته می‌شود او یکی از چشمانش را در طول دوران بازجویی و تحت فشار شکنجه از دست داده است.
نورالدین پیرموذن می‌گوید زمانی که متوجه شد در مورد زندانی‌های این زندان و سایر زندان‌های کشور مخفی‌کاری شده و حقیقت را به مردم نمی‌گویند مصمم شد در این مورد اقداماتی انجام دهد: «یک کلینیک آنلاین راه‌اندازی کردم و تا حد زیادی توانستم ارتباط مستقیمی با مردم شهرستان‌ها و همچنین دانشگاه‌ها برقرار کنم. من از واسطه‌های متفاوتی شنیدم که زندانیان بیماری در زندان‌ها علایم کرونا دارند ولی تستی از آنها به عمل نیامده و به بیمارستان منتقل نشده و روال عادی درمان را طی نکرده‌اند. من زمانی مخبر کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی بودم و اطلاعات دقیقی از شرایط بهداشت و سلامت آنجا دارم. بنابر این وقتی این اخبار بد از درون زندان‌ها، و از جمله از زندان اردبیل، به دستم رسید و متوجه شدم که آنها در شرایط نامساعدی هستند و پزشکی برای مداوای آنها نرفته و حتی ارتباطشان با خانواده‌ها کاملا قطع شده، احساس نگرانی کردم.»
او تاکید می‌کند هفته‌های سخت «توفان کرونا» در راه است و بر اساس راهنمای سازمان جهانی بهداشت در این شرایط، فضاهایی همچون بیمارستان، آسایشگاه و زندان به عنوان اماکنی با سطح خطرپذیری بالا و ناامن تلقی می‌شوند.
پیرموذن می‌گوید: «می‌شود گفت انتقال و گسترش ویروس در این فضاها سرعت بیشتری نسبت به سایر فضاهای باز دارد و بیماری با قدرت انتقال فوق العاده‌ای وارد چرخه انسانی خواهد شد. تصورش را بکنید که یک زندانی جوان به مرخصی برود و در شرایطی که ناقل است به زندان برگردد. کافی است در آنجا با سایر زندانیان مراوده داشته باشد تا یک زنجیره مرگ‌بار ایجاد بشود.»
پیرموذن معتقد است با توجه به شواهد علمی موجود، این بیماری در طول هفته‌های آینده در حال اوج گرفتن خواهد بود: «این اتفاق خصوصا در کشورهایی مثل ایران که سیاست ایمنی گله‌‌ای اعمال شده، به اوج خودش خواهد رسید. از سوی دیگر با نزدیک شدن فصل سرما، ویروس سرماخوردگی و آنفلوانزا همزمان با ویروس کووید بالا می‌گیرد و اینها همدیگر را لاپوشانی می‌کنند. ممکن است یک بیماری بیماری دیگر را بپوشاند و ما نتوانیم درد را به درستی تشخیص بدهیم. کسانی که تصور می‌کنند به سرماخوردگی مبتلا شدهاند ممکن است در نهایت کارشان به بیمارستان و حتی به آی‌سی‌یو کشیده شده و حتی جانشان را از دست بدهند، در حالی که در روزهای نخست و طلائی بیماری با این تصور که به یک سرماخوردگی ساده مبتلا شدهاند ، با تاخیر در شروع مداوا و مواجه ساده انگارانه به خطر بیفتند.»
او در پاسخ به این سوال که راهکار مناسب برای ایمنی هر چه بیشتر زندانیان چه خواهد بود می‌گوید: «سریع‌ترین راهکارآن است که زندانی‌ها را تست و غربالگری کنند و اگر کسی علایم ابتلا دارد، بلافاصله جداسازی و قرنطینه شود. اگر احساس کردند یک زندانی سرفه یا تنگی نفس به همراه تب دارد، بلافاصله مبنا را بر این بگذارند که ریه درگیر شده و باید سریع به بیمارستان منتقل بشود. باید بیماران جداسازی شده در فضای انفرادی و قرنطینه مورد مراقبت قرار بگیرند.»
این متخصص معتقد است از آن جایی که اساسا در زندان‌های ایران امکان قرنطینه علمی و پزشکی وجود ندارد، عاقلانه‌ترین و متمدنانه‌ترین کار آن است که زندانی بیمار را آزاد کنند؛ چرا که آزاد کردن زندانیان، خصوصا در طول دو سه ماه آینده که توفان بیماری بالا خواهد گرفت، کم هزینه‌ترین راه ممکن هم برای سازمان زندان‌ها و هم برای زندانی‌های در بند است.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر