close button
آیا می‌خواهید به نسخه سبک ایران‌وایر بروید؟
به نظر می‌رسد برای بارگذاری محتوای این صفحه مشکل دارید. برای رفع آن به نسخه سبک ایران‌وایر بروید.
گزارش

تقلا برای نجات فرزندانی که نه تابعیت ایرانی دارند و نه افغانستانی

۲۶ بهمن ۱۳۹۹
باقر ابراهیمی
خواندن در ۲ دقیقه

«زهره طاهری»‌ شهروند ایرانی است که با مردی افغانستانی در ایران ازدواج کرد، از او طلاق گرفت و با دو کودک خود، قاچاقی به ترکیه رفت و تقاضای پناهندگی کرد. بعد از یک سال و نیم زندگی پناهجویی، حالا درخواست پناهندگی‌اش رد شده است؛ اما نه راه پیش دارد و نه راه پس. فرزندان او نه تابعیت ایران را دارند و نه افغانستان، برای همین وقتی به سفارت‌های دو کشور مراجعه کرد تا بتواند به یکی از آن‌ها برگردد، با پاسخ منفی مواجه شد. او در گفت‌وگو با «ایران وایر»‌ شرایط خود را شرح داد تا بلکه راه نجاتی پیدا کند.

«زهره طاهری» از ازدواج با مردی افغانستانی، دو پسر نه و دوازده ساله دارد که هیچ‌کدام تابعیت ایران و افغانستان را ندارند. فرزندانش پاسپورت هم ندارند و برای همین او مجبور شد از راه قاچاق، خود را به ترکیه برساند. در حال حاضر با رد درخواست پناهندگی‌اش بایستی خاک ترکیه را هم ترک کند. او یک سال و نیم در ترکیه کارگری کرد تا بتواند هزینه زندگی فرزندانش را تامین کند. اما حالا نه راه پیش دارد و نه راه پس.

زهره طاهری مسیری را که طی کرده، چنین روایت کرد: «وقتی وارد ترکیه شدیم، قاچاق‌بر ما را تحویل پلیس ترکیه داد. برای همین دو ماه با دو فرزندم در کمپ شهر "وان" ماندیم. قاچاق‌بر پول من را هم گرفت و در پاسخ اعتراض‌هایم گفت که اصلا تو را نمی‌شناسم. در این مدت گارسونی و ظرف‌شویی کردم. در گل‌خانه کار کردم. خیاطی کردم. آبدارچی بودم تا پولی به دست آوردم و نیازهای روزمره فرزندانم را تامین کنم. اما حالا که پناهندگی‌مان رد شده، حتی به ایران و افغانستان هم نمی‌توانم برگردم.»

او برای ترک ترکیه به سفارت‌های ایران و افغانستان مراجعه کرد؛ اما به خاطر اینکه فرزندانش مدارک قانونی ندارند، هیچ سفارتی به او کمک نکرد. بنا به گفته‌های این زن پناهجو، آن‌ها حتی سرپناهی هم ندارند و در خانه‌های دیگران زندگی می‌کنند. اما حالا می‌ترسد که فرزندانش را هم از دست بدهد. زهره طاهری می‌گوید که فرزند بزرگش از لحاظ روحی دچار مشکل شده است و با اینکه بارها درخواست مشاوره و روان‌پزشک داده است، هیچ پاسخی از نهادهای مربوطه نگرفته است.

بازگشت به ایران هم برای او دشوار است: «من اگر در ایران امنیت داشتم، چرا باید قاچاقی به ترکیه می‌آمدم؟ اگر هم به ایران برگردم، همسر سابقم می‌تواند فرزندانم را از من بگیرد.»‌

معلوم نیست چه سرنوشتی منتظر زهره طاهری و فرزندانش باشد. آن‌ها هیچ چشم‌اندازی ندارند و در این مسیر مشقت‌بار پناهجویی، احساس بی‌پناهی دارند. از سوی دیگر، ادامه مسیر قاچاقی و ترک ترکیه می‌تواند پیامدهای خطرناکی برای زنی تنها و دو کودک به همراه داشته باشد.

مطالب مرتبط:

بررسی استدلال مجلس علیه طرح تابعیت فرزندان مادران ایرانی

آینده فرزندان مادران ایرانی و پدران غیرایرانی در دست شورای نگهبان

سرنوشت طرح اعطای تابعیت به کودکان با مادر ایرانی

ثبت نظر

استان‌وایر

بهنام محجوبی، درویش گنابادی به کما رفت

۲۶ بهمن ۱۳۹۹
خواندن در ۱ دقیقه
بهنام محجوبی، درویش گنابادی به کما رفت