نمی‌توانیم به خاطر کرونا کار را تعطیل کنیم، کرونا گرفتن مساله چندم‌مان است

محمد سماواتی، شهروند خبرنگار، تهران

محدودیت‌های ناشی از شیوع کرونا مشکلات فراوانی برای شهروندان ایجاد کرده است. ابتلا به کرونا شهروندان را به استفاده از خودروی شخصی سوق داده و هر کسی به محلات مرکزی شهر می‌رود ناچار است پیش از شروع محدودیت شبانه به خانه برگردد. این دو عامل باعث شدت افزایش شدید ترافیک شده است. راننده‌های تاکسی می‌گویند شرایط جدید از مشتریان آنها بسیار کم کرده است. با این حال برخی شهروندان هم می‌گویند ناچارند حتی با وجود شیوع کرونا، از وسایل نقلیه عمومی استفاده کنند.

***

راننده تاکسی که معمولا در مسیر یافت‌آباد - میدان آزادی کار می‌کند می‌گوید: «زمانی بود که هر کس شغلی نداشت یک ماشین می‌خرید و مسافرکشی می‌کرد. اما حالا حتی ما هم که تاکسی‌دار هستیم و بیست سال است در این خط کار می‌کنیم بیکار شده‌ایم و شب عیدی کاسه چه کنم دست‌مان گرفته‌ایم.»

این راننده به ایران‌وایر می‌گوید: «کرایه مصوب این خط نفری چهار هزار و ۷۵۰ تومان است که تقریبا از همه پنج‌هزار تومان می‌گرفتیم. بعد از کرونا سه نفر سوار می‌کردیم و از هر کدام شش هزار و ۵۰۰ تومان می‌گرفتیم. یعنی هر مسیر برای من ۲۰ هزار تومان داشت و همیشه هم مسافر بود. ولی الان چند ماه است که مسافر به شدت کم شده. مردم از ترس کرونا از ماشین‌های شخصی‌شان استفاده می‌کنند و کمتر کسی سوار تاکسی می‌شود.»

او در ادامه می‌گوید ترافیک هم نسبت به قبل خیلی سنگین‌تر شده و «مسیری که حداکثر نیم‌ساعت طول می‌کشید الام دو ساعت و نیم طول می‌کشید» و به همین دلیل، استهلاک خودرو هم «حتما از بیست هزار تومان بیشتر می‌شود».

این راننده معتقد است که سازمان تاکسیرانی در این زمینه هیچ حمایتی از اعضای خود نمی‌کند و «هرروز یکی از راننده‌ها که جانش به لبش رسیده به سازمان تاکسیرانی می‌رود و داد و بیداد می‌کند اما کسی گوشش بدهکار نیست».

ماه گذشته محمدحسین حمیدی، رئیس پلیس راهور تهران بزرگ، گفت ترافیک شبانه در تهران نسبت به ایام پیش از کرونا بین ۳۵ تا ۴۰ درصد بیشتر شده است.

او در توضیح ایجاد تراکم و حجم بالای بار ترافیکی گفت بعد از ساعت چهار بعدازظهر و پایان محدودیت طرح ترافیک، هر کسی می‌تواند با وسیله نقلیه شخصی‌اش به هسته مرکزی شهر بروند و همه هم می‌خواهند قبل از ساعت ۹ شب که محدودیت تردد شبانه شروع می شود به مقصد برسند.

سمیه کارمند یک شرکت خصوصی در «خیابان آفریقا» در تهران است و درباره استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی می‌گوید: «من ۱۳ سال است که در این شرکت کار می‌کنم و همیشه برای رفت و آمدم از اتوبوس استفاده کرده‌‌ام. تا چند ماه پیش که موج سوم کرونا شدت گرفت و وسایل عمومی دیگر امن نبود. من با پدر و مادرم زندگی می‌کنم که سن‌شان بالا است و خدایی نکرده اگر از طریق من مبتلا شوند من خودم را نمی‌بخشم.»

او به ایران‌وایر می‌گوید به همین دلایل ناچار شده در سه ماه گذشته از خودروی شخصی استفاده کند: «روزی سه ساعت در ترافیک هستم و ۱۵ هزار تومان هم پول پارکینگ می‌دهم. اگر این وضعیت ادامه پیدا کند، با این میزان وقت و انرژی و هزینه‌‌ای که صرف می‌کنیم، دیگر کار کردن و سر کار آمدن توجیهی ندارد.»

سمیه در پایان صحبت‌هایش می‌گوید: «بیشتر کارمندان شرکت ما طبق تعرفه وزارت کار حقوق می‌گیرند و دریافتی سه‌ونیم تا چهار میلیون تومانی دارند؛ اما آن‌قدر گرفتاری زیاد شده که همه در محل کار گرفته هستند. فقط از خدا می‌خواهم هر چه زودتر شر این ویروس کوفتی را از سر ما کم کند. واقعا دیگر طاقت‌مان طاق شده است.»

موضوع لغو طرح ترافیک در ایام شیوع کرونا از مدت‌ها پیش مطرح بود و سرانجام اواخر تیرماه سخنگوی وزارت بهداشت از لغو این طرح خبر داد.اما مدتی پس از لغو طرح ترافیک و احتمالا به دلیل اینکه شهرداری یکی از منابع مالی‌اش را از دست داده بود، طرح ترافیک دوباره برقرار شد.

البته ترافیک سنگین اواخر بهمن و اوایل اسفند همیشگی است.

رضا اهل بندر ترکمن است و بیش از ده سال است که در تهران زندگی می‌کند. او که با نظافت منازل روزگار می‌گذراند در مورد رفت‌وآمدش در این روزها می‌گوید: «خانه‌ام در محله جوانمرد قصاب است که خدا را شکر یک ایستگاه مترو در محله‌مان است. تا چند ماه پیش تقریبا تمامی جاهایی که کار می‌کردم را با مترو می‌رفتم. اما الان یک ماهی است که به اصرار دختر بزرگم از مترو استفاده نمی‌کنم. و چون این روزها هر جا کار می‌کنم معمولا خانه‌تکانی دارند معمولا تا هشت و نه شب سر کار هستم. آن موقع شب باید برای برگشت به خانه چهل پنجاه هزار تومان به تاکسی‌های اینترنتی بدهم؛ در حالی که دستمزدم روزی دویست هزار تومان است.»

او در گفت‌وگویش با ایران‌وایر ادامه می‌دهد: «سه تا بچه دارم که دیگر بزرگ شده‌‌اند. با همسرم پنج نفر هستیم و در خانه اجاره‌‌ای زندگی می‌کنیم. با این وضع کار و درآمد واقعا امسال چه شب عیدی می‌توانیم داشته باشیم؟ گاهی کارم که تمام می‌شود یک گوشه در خیابان می‌نشینم و فکر می‌کنم، اما عقلم به جایی قد نمی‌دهد.»

رضا در پایان صحبت‌هایش می‌گوید: «هر سال دریغ از پارسال. هر سال در اسفند اصلا وقت نمی‌کردم سرم را بخارانم. امسال در اسفند کلا ۱۲ روز سر کار هستم. در آن ۱۲ روز هم باید روزی ۵۰ هزار تومان کرایه‌ رفت‌وآمد بدهم می‌شد. خیلی هم نگرانم که کرونا بگیرم و به خانواده‌‌ام منتقل کنم. خدا خودش به همه ما رحم کند.»

میترا در «میدان هفت تیر» تهران بساط دستفروشی لوازم آرایش دارد. او به ایران‌وایر می‌گوید: «با اتوبوس می‌آیم و می‌روم. دو تا ماسک می‌زنم و توکل به خدا می‌کنم که کرونا نگیرم. یعنی راستش چاره دیگری هم ندارم. پارسال با برادرم با قرض و قوله یک مغازه اجاره کردیم و چکی این لوازم آرایش را خریدیم. مغازه جواب نداد و کمتر از شش ماه بعد ورشکست شدیم. مغازه را تحویل دادیم و چک‌های برادرم یکی یکی برگشت می‌خورد. چون حکم جلبش را می‌گرفتند مجبور بود یا برود زندان یا فرار کند. راه دوم را انتخاب کرد و الان چهار ماه است که زن و پسر دو ساله‌‌اش را ندیده است. این لوازم آرایش را اگر شب عید اینجا بفروشم، امیدوارم بتوانم چک‌هایش را پاس کنم واو را سر زندگی‌‌اش بر گردانم. اگر هم نتوانم بفروشم تاریخ‌شان می‌گذرد و فاسد می‌شود و اوضاع از این افتضاحی که هست هم بدتر می‌شود.»

او لبخند تلخی می‌زند و می‌گوید: «با توجه به این شرایط، به نظرت چاره دیگری به جز رفت‌وآمد با اتوبوس دارم؟ اصلا اینکه کرونا بگیرم یا نگیرم مساله چندم ذهن می‌تواند باشد؟»

مطالب مرتبط: 

دومین شب عید کرونایی دستفروشان

آمار قربانیان کرونا در ایران به ۶۰ هزار نفر نزدیک شد

برپایی نمایشگاه صنایع دستی و گردش‌گری در آستانه موج چهارم کرونا

کرونا در ایران؛ فوت دومین پرستار باردار در کمتر از ده روز

کرونا در ایران؛ تشبیه وزیر بهداشت به مدیرکل مرده‌شوی‌خانه

کرونا در ایران؛ «خوزستان نیاز به قرنطینه دارد»