ایران مسعودپور، شهروندخبرنگار، تهران
دومین روز از دور چهارم مذاکرات غیرمستقیم ایران و آمریکا برای احیای برجام در شرایطی آغاز می‌شود که همه طرف‌ها می‌گویند به دنبال به نتیجه رسیدن گفت‌وگوها در کوتاه‌ترین زمان ممکن هستند.
«عباس عراقچی»، معاون وزیر خارجه، روز گذشته به صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران گفت که مذاکرات فضای خوبی دارد و بر سر مسیر گفت‌وگوها تفاهم وجود دارد.
آیا به تفاهم رسیدن در مذاکرات روی وضعیت زندگی و معیشت ایرانیان تاثیر می‌گذارد؟ این سوالی است که از شهروندان پرسیده‌ایم.
***
آخرین اخبار روابط عمومی وزارت خارجه از وین حکایت از جدیت همه طرف‌ها بر حصول نتیجه در کوتاه‌ترین زمان ممکن برای احیای برجام دارد. احیای برجام چه تاثیری بر زندگی مردم عادی می‌گذارد؟
«سهیل» سی‌وچهار ساله است و کاشی و سرامیک می‌فروشد. او در زمینه احیای برجام و شکسته شدن تحریم‌ها می‌گوید: «نمی‌دانم چه بگویم. ترکیب شرایط اقتصادی این دو سال با موضوع کرونا و کسادی بی‌سابقه بازار و به هم ریختن اوضاع مالی و روحی همه، همه چیز را برایم علی‌السویه کرده است. ضمن این که ما یک بار برای همین برجام جشن گرفتیم و به خیابان‌ها ریختیم، اما هنوز لذت و شیرینی‌‌اش را هضم نکرده بودیم که از بین رفت. دیگر به چشم‌های خودم هم اطمینان ندارم، چه برسد به اخبار رسانه ملی.»
برجام یا برنامه جامع اقدام مشترک در راستای توافق جامع بر سر برنامه هستهای ایران در تیر ماه ۱۳۹۴ به نتیجه رسید. شهروندان در زمان مذاکرات به طور مرتب اخبار مرتبط با توافق را پیگیری می‌کردند و در شبکه‌های مجازی واکنش نشان می‌دادند و با اعلام خبر نهایی توافق برای جشن و پایکوبی به خیابان‌ها آمدند و از این که تحریم‌های مرتبط با برنامه هستهای برداشته می‌شوند و کسبوکارها رونق می‌گیرند، ابراز شادمانی کردند. این شادمانی اما کمتر از سه سال دوام داشت. اردیبهشت ۱۳۹۷ «دونالد ترامپ» از توافق برجام به طور رسمی خارج شد و بازگشت تحریم‌ها را اعلام کرد. حالا پس از ریاست‌جمهوری «بایدن»، ایران و گروه ۴+۱ در وین و به صورت غیرمستقیم با آمریکا در حال مذاکره برای بازگشت به توافق برجام هستند، اما شهروندان مانند ۶ سال پیش پیگیر مذاکرات نیستند و به نظر می‌رسد حتی با برداشتن تحریم‌ها امیدی به بهبود اوضاع ندارند.
سهیل می‌گوید: «چه کسی بدش می‌آید که این تحریم‌های کوفتی برداشته شوند، اقتصاد یک رونقی بگیرد و یک نفسی بکشیم؟ اما من در این کشور یاد گرفتم که به هیچ وجه نباید زود خوشحال شویم، این‌قدر در این سال‌ها در اثر سوء مدیریت دولت، توی ذوق ما خورده است که انگار خوشحال شدن و باور کردن یادمان رفته است. ما که یک کاسب خرد هستیم، در سال گذشته نزدیک دو ماه مغازه‌مان بسته بوده است. نه دولت حمایتی کرده است و نه صاحب ملک یک هزار تومانی قید اجاره‌‌اش را زده است. با این میزان حمایت دولتی واقعا باید خوشحال از احیای احتمالی برجام و برداشته شدن احتمالی‌تر تحریم‌ها باشم؟»
«مینا» مهندسی صنایع غذایی خوانده است و در یک شرکت خصوصی واردات سویا و ذرت دامی به عنوان منشی مشغول به کار است. او در مورد مذاکرات این روزهای وین و احیای برجام می‌گوید: «بله خیلی خوشحال می‌شوم که این اتفاق بیفتد. قطعا کسبوکارها رونق می‌گیرند و برای کارمندی مثل من یک امنیت شغلی نصفه و نیمه ایجاد می‌کند.» او در ادامه صحبت‌هایش می‌گوید: «من و همسرم هر دو تمام‌وقت کار می‌کنیم و واقعا خیلی وقت‌ها خرج زندگی‌مان لنگ می‌شود. از طرفی با این اوضاع اقتصادی، هر روز خطر بیکاری و بی‌پولی تهدیدمان می‌کند. همین جایی که من کار می‌کنم تا سه سال پیش کار و بارشان سکه بود، اما الآن با این میزان تحریم‌ها و قیمت دلار و مشکلات واردات، واقعا اداره مجموعه و مدیریت هزینه‌ها دشوار است و در دو سال گذشته حداقل ده بار از طرف مدیریت به من اولتیماتوم تعدیل نیرو داده‌اند.» او سری تکان می‌دهد و در ادامه می‌گوید: «باورتان می‌شود هر ماه بخشی از حقوقم را نذر و نیاز می‌کنم که بیرونم نکنند. تازه در تمام پیک کرونا من تمام‌وقت سر کار بودم و یک روز هم تعطیلی نداشتم. باز اگر این تحریم‌ها برداشته شوند شاید یک کور سوی امیدی در این مملکت بشود پیدا کرد. ما هم چاره دیگری نداریم که فقط به امید زنده‌‌ایم و بس.»
«علی» کارشناسی ارشد کامپیوتر دارد و به قول خودش تقریبا بیکار است. او در زمینه مذاکرات برجامی این روزها می‌گوید: «کوچک‌ترین اهمیتی برایم ندارد، چون می‌دانم در این مملکت قرار نیست چیزی به نفع مردم تمام شود. من بیست‌وشش سالم است. الآن دیگر اگر بگویند تا شش ماه دیگر از آسمان ایران طلا می‌بارد هم من حاضر نیستم بقیه عمرم را در این کشور بگذرانم.» او در ادامه صحبت‌هایش این طور می‌گوید: «کارهای مهاجرتم را کرده بودم که این کرونای لعنتی آمد و سفارت‌ها بسته شدند. الآن هم واقعا دیگر طاقتم طاق شده است. اگر کار اقامتم برای کانادا هم درست نشود، می‌روم همین کشور دوست و همسایه ترکیه زندگی می‌کنم، اما ایران نمی‌مانم.» علی معتقد است: «بزرگ‌ترین ترس زندگی در این مملکت از بین رفتن لحظه لحظه عمرمان است و با برجام و بی برجام در این جا زندگی کردن یعنی محکوم به نابودی شدن.»
«حسن روحانی»، رئیس‌جمهور ایران، از تحریم‌هایی که در طول مذاکرات هستهای از طرف ایالات متحده آمریکا، اتحادیه اروپا و سازمان ملل علیه ایران اعمال شدند، تحت عنوان «جنایت علیه بشریت» نام برده است و عراقچی، معاون وزیر خارجه ایران، که هیئت ایرانی را در این گفت‌وگوها رهبری می‌کند، روز جمعه ۱۷ اردیبهشت گفته است که آمریکا با لغو بخش بزرگی از تحریم‌ها علیه ایران موافقت کرده است، اما از نظر ایران این میزان کافی نیست.
ایران از ابتدای شروع مذاکرات غیرمستقیم اعلام کرد که تنها در صورت برداشته شدن تمامی تحریم‌ها حاضر به احیای برجام است.
«سعید» که طلافروش است، می‌گوید: «تحریم‌ها برداشته شوند، پول‌ها آزاد می‌شوند؟ چیزی به مردم می‌رسد؟ الآن مگر نگفته‌اند آمریکا یک‌میلیارد دلار پول ایران را آزاد می‌کند. وجدانا شما بگویید این پول‌ها به مردم ما می‌رسد یا توی جیب سوریه و حزب‌الله و یمن می‌رود؟»
روز گذشته شبکه خبری «سی‌ان‌ان» اعلام کرد که آمریکا قرار است یک‌میلیارد دلار از پول‌های بلوکه‌شده ایران را آزاد کند و اشاره سعید به همین موضوع است. او می‌گوید: «این حکومت بدبختی و نکبت می‌خواهد و ثابت کرده است هر اتفاقی بیفتد برای مردمش کاری نمی‌کند و فقط برای بقای خودش می‌جنگد. برای همین برای ما اهمیتی ندارد تحریم می‌شود یا نمی‌شود، توافق می‌کند یا نمی‌کند، چون نفعی برای ما ندارد.»
«رعنا» فروشنده لوازم آرایش است و در غرب تهران یک مغازه اجاره‌‌ای دارد. او در مورد مذاکرات برجامی این روزها در وین این طور می‌گوید: «من سی سالم است و یادم نمی‌آید چیزی در کشور ما گران شده باشد و دوباره ارزان بشود. احیای برجام و برداشته شدن تحریم‌ها یعنی من که هر روز در این ایام کرونا باید با مترو از آن سر شهر به محل کارم بیایم می‌توانم با هفت‌میلیون و ده‌میلیون بعد از برداشته شدن تحریم‌ها یک پراید بخرم؟ یا نه، پراید همان صدمیلیون تومان است. یک سری از جنس‌های ما در مغازه خارجی هستند و به صورت قاچاق وارد کشور می‌شوند. در دو سال گذشته جنس را به هر قیمتی فروختم، در خرید بعدی گران‌تر خریدم و وقتی دلیلش را می‌پرسم، می‌گویند دلار گران است. دلار سی‌هزار تومانی را من در این دو سال دیدم. دلار شانزده‌هزار تومانی هم دیدم، اما قیمت‌ها هیچ وقت پایین نیامده‌اند و همیشه [همه چیز] گران‌تر شده است.» او در ادامه صحبت‌هایش می‌گوید: «من خیلی از سیاست سر در نمی‌آورم، اما این‌قدر می‌دانم که موز کیلویی چهل‌وپنج‌هزار تومان و گوشت کیلویی صدوبیست‌هزار تومان تورم است و گوسفندان دشت مغان چیزی از تحریم نمی‌دانند. برای همین خوشحال می‌شوم اگر دولت به جای شکستن تحریم‌ها تورم را بشکند و جلوی گران شدن بی‌رویه کالاهای داخلی را بگیرد.»
مطالب مرتبط:
شروط تازه مرکز پژوهش‌های مجلس برای احیای برجام
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر