پروپاگاندا، میس و دیس اینفورمیشن و تلاش برای مدیریت افکار عمومی، تنها شاخصه‌های رسانه‌های حکومتی نیست؛ بلکه آنها یک ویژگی بارز دیگر نیز دارند و آن «سانسور» است. در واقع رسانه‌های حکومتی بیش از رسانه‌های مستقل با محدودیت در اطلاع‌رسانی روبه‌رو هستند. بی‌راه نیست اگر بگوییم آنها خود بزرگترین قربانی «ممنوعیت گردش آزاد اطلاعات» هستند.
سانسور، تحمل سایه سنگین نظارت نهادهای امنیتی، پروپاگاندا و الزام به ترویج اخبار دروغ و نادرست، از رسانه‌های حکومتی، ابزاری کم‌مایه و بی‌اعتبار ساخته است؛ این بی‌اعتباری در عصر ارتباطات به دلیل گسترش شبکه‌های اجتماعی و بی‌معنا شدن دروازه‌بانی خبر و مصلحت‌سنجی در انتشار اطلاعات نمایان‌تر شده است.
برای روشن شدن موضوع، کافی است رویکرد «جام جم»، خبرگزاری «تسنیم»، خبرگزاری «فارس» و سایر ارگان‌های خبری وابسته به حکومت در انتشار اخبار اعتراضات مردمی نسبت به قطعی برق در چند روز گذشته را مرور کنید.
برخلاف شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های فارسی‌زبان خارج از کشور که به طور گسترده ویدیوها و اخباری را از اعتراضات مردمی به قطعی برق منتشر کرده‌‌اند، رسانه‌های حکومتی تنها واکنش‌شان به این اعتراضات «سانسور» بوده است. بدون شک آنها به این بسنده نمی‌کنند و در حال طراحی سناریوهایی برای چگونگی به انحراف کشیدن اعتراضات، انتشار اخبار و تحلیل‌های دروغ و نقش عناصر خارجی در این اعتراضات هستند و به زودی باید منتظر گزارش‌های آنها باشیم؛ ولی تا همین جای کار آنها نشان داده‌اند که تحت سیطره دستگاه‌های امنیتی قرار دارند و قادر به انتشار حقایق نیستند.
سانسور، انکار و بی‌تفاوتی نسبت به این دست از اخبار در رسانه‌های حکومتی، پدیده جدیدی نیست؛ ولی آنچه این روزها آنها را با چالشی جدی مواجه ساخته، انتشار اخبار دست‌اول این رویدادها در شبکه‌های اجتماعی توسط مردم و از دست دادن اعتبار رسانه‌ای است؛ چرا که سانسور اخباری که مخاطبان از آن بی‌اطلاع نیستند، یک پیام آشکار به مخاطبان ارسال می‌کند و آن «آزاد نبودن آنها در انتشار اخبار حقیقی» است.
شاید برخی با این گزاره چندان موافق نباشند و مدیران رسانه‌های حکومتی را عامل سانسور و فیلترینگ بدانند و معتقد باشند اساسا بنای این رسانه‌ها بر سانسور و تحریف واقعیت بنا شده و از سانسور حمایت می‌کنند، اما به باور نگارنده دست‌اندرکاران و بدنه رسانه‌ها از جمله رسانه‌های حکومتی علاقه‌مند به بی‌اعتباری نیستند و اگر از حداقل آزادی اطلاع‌رسانی برخوردار باشند، اخبار عیان جامعه را سانسور نمی‌کنند.
درست است که آنها توسط نهادهای امنیتی حکومت و به منظور امور تبلیغاتی و پروپاگانداهای حکومتی برای تحت تاثیر قرار دادن گفتمان عمومی ایجاد شده‌اند؛ ولی برای رسیدن به چنین هدفی باید از حداقل اعتبار نزد مخاطبان برخوردار باشند. اما اِعمال محدودیت شدید در گردش آزاد اطلاعات از آنها بلندگوهایی ساخته که جز نفرت‌پراکنی و تشدید اختلافات داخلی خاصیت دیگری ندارند.
خبرگزاری تسنیم، فارس، جام جم و ... اخبار اعتراضات مردمی به قطعی برق و آب، اخبار اعتصابات کارگری و ... را سانسور می‌کنند و پس از چندی با سناریوهای طراحی شده برای انحراف افکار عمومی به میدان می‌آیند؛ ولی واقعیت این است که دوره انحصار نسخه‌های حکومتی از اخبار به سر آمده است. شهروندان امروزه مدیر و خبرنگار رسانه خود هستند و اطلاعات را بدون سانسور و فیلتر منتشر می‌کنند.
دروازه‌بانی خبر در شبکه‌های اجتماعی بلاموضوع و قضاوت ارزشی نسبت به محتوای تولیدی پایان یافته است یعنی با سانسور رسانه‌های حکومتی دیگر اطلاعات پشت ابر نمی‌ماند.
مطالب مرتبط:
مرور رسانه‌ها: داستان‌پردازی خبرگزاری تسینم درباره زندگی برادران افکاری در زندان
مرور رسانه‌ها: گزارش گمراه‌کننده خبرگزاری فارس از رشد علمی ایران
مرور رسانه‌ها: خبرگزاری میزان و پروژه تبلیغاتی حمایت رئیسی از واحدهای تولیدی
مرور رسانه‌ها: جام جم و گمراه کردن عامدانه مخاطب
مرور رسانه‌ها: خبرگزاری تسنیم؛ فریب مخاطب با تیتر جعلی
مرور رسانه‌ها: راه حفاظت از خود و دیگران در مقابل خبرگزاری خطرناک فارس چیست؟
مرور رسانه‌ها: خبرگزاری حوزه و تکنیک‌های آخوندی برای حمایت از شورای نگهبان
مرور رسانه: خبرگزاری فارس و فریم‌بندی فریب‌کارانه اطلاعات
مرور رسانه‌ها: کلیشه‌های جنسیتی در بیلبوردهای خیابانی؛ ترویج ایده‌های حکومت
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر