در پی انتشار گزارشی با عنوان «کارمندان وزارت اطلاعات، متهمان فساد بزرگ؛ پرونده پتروشیمی گیت» در تاریخ ۲۷ دی ۱۴۰۰ در «ایران‌وایر»، «مسعود فروزنده»، یکی از متهمان پرونده پتروشیمی به این گزارش پاسخ داد.
این گزارش بر اساس حکم دو هزار صفحه‌ای دادگاه پتروشیمی که در اختیار«ایران‌وایر» قرار گرفته، به نقش برخی کارمندان وقت وزارت اطلاعات در فساد «شرکت پتروشیمی بازرگانی ایران» پرداخته است.
مسعود فروزنده یکی از افرادی است که در حکم صادره از سوی شعبه سوم دادگاه ویژه رسیدگی به جرایم اقتصادی مورد اتهام قرار گرفته بود. بر اساس متن حکم دادگاه، او کارمند منفصل وزارت اطلاعات در زمان وقوع جرم معرفی شده است.
فروزنده ساکن تهران است و پیش از این با کتاب‌ها و پژوهش‌هایی که در زمینه نفت انجام داده است، شناخته می‌شد. او جوابیه‌ای در خصوص حکم دادگاه که در گزارش کارمندان وزارت اطلاعات، متهمان فساد بزرگ به آن استناد شده، در اختیار «ایران‌وایر» گذاشته است.
فروزنده می‌گوید هرگز کارمند وزارت اطلاعات نبوده و فقط در برخی مراکز آموزشی وابسته به وزارت اطلاعات در زمینه تاریخ رزم تدریس کرده است.
***
هرگز کارمند وزارت اطلاعات نبوده‌ام
مسعود فروزنده در این رابطه به «ایران‌وایر» گفت: «من هیچ‌گاه کارمند وزارت اطلاعات نبوده‌ام. بنده از سال ۱۳۶۸ در دانشگاه فعال بودم. در زمینه تاریخ رزم و جمع‌آوری شیوه‌های رزم در مراکز آموزشی مثل امام محمد باقر و امام حسین و امثالهم درس داده‌ام که برخی از این مراکز متعلق به وزارت اطلاعات بوده‌اند. من از ابتدای انقلاب و بعد از جنگ به واحد اطلاعات و بررسی‌های سپاه و جهاد سازندگی رفتم و در این مدت بین جهاد و سپاه در رفت و آمد بودم.»
او توضیح داد که غیر از خودش، «رسول لاهیجانیان» هم که نامش به عنوان متهم و کارمند وقت وزارت درج شده، هرگز عضو وزارت اطلاعات نبوده است.
رسول لاهیجانیان هم‌اکنون رییس هیات مدیره «شرکت تبدیل انرژی پایا» است که از سال ۱۳۸۰ پیمان‌کار وزارت نفت و نیرو است. هم‌چنین چند سال پس از متهم بودن در پرونده پتروشیمی، مشاور عالی «بیژن زنگنه»، وزیر وقت نفت در دولت «حسن روحانی» شده بود.
فروزنده که ساکن تهران است و پیش از این به عنوان پژوهش‌گر حوزه نفت شناخته می‌شد، در ادامه گفت: «من آن اتهام کارمندی وزارت اطلاعات در هر دوره‌ای را رد می‌کنم اما تا سال ۱۳۶۸ در تمام بخش‌های سپاه پاسداران انقلاب اسلامی کار کرده‌ام. همان‌طور که گفتم، دو سال در مراکز آموزشی وابسته به وزارت اطلاعات مدرس بودم و بعد از سال ۱۳۷۱ این ارتباط را هم قطع کردم. بعدتر به تاریخ ادیان علاقه یافتم و انجیل و تورات را تحت نظر یک کشیش دوره کردم. من زبان آرامی و عبری خواندم. کسی که کتاب گنزا ربا، از کتب مقدس آیین مندایی را ترجمه کند و شش ماه بعد زبان عبری را بیاموزد، چه‌گونه می‌تواند به وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی مرتبط باشد؟»
فروزنده در بخش دیگری از صحبت‌هایش مدعی شد که حتی وزارت اطلاعات با او مشکل داشته است: «وزارت اطلاعات در دهه ۷۰ با این که من روی اقلیت‌ها کار می‌کردم، مساله داشت. این جزو شکواییه‌های من به سازمان اطلاعات سپاه بود که چه‌گونه من را کارمند وزارت اطلاعات معرفی کرده‌اند؟ نه تنها با آن وزارت‌خانه ارتباط ندارم بلکه در آثاری که درباره ادیان در سال‌های پیشین نوشته‌ام، یکی دو تن از آن وزارت‌خانه با شانتاژ و فضاسازی، کارهای من را در راستای مظلوم نمایی برای اقلیت‌ها تلقی می‌کردند و من ناچار بر محافظه کاری بیشتر می‌شدم که خدای ناکرده آسیبی بر روند پژوهش‌ها و سمینارها وارد نشود.»
فروزنده در خصوص نحوه واگذاری شرکت‌های دولتی به بخش خصوصی نیز انتقاداتی مطرح کرد و گفت: «من از منتقدین خصوصی‌سازی به این شکل و خصولتی‌سازی شرکت‌های دولتی هستم. من مخالف انباشت سرمایه در پتروشیمی بودم. نگاه من یک نگاه عدالت‌طلبانه تمام خلقی است. متوجه نمی‌شوم چرا و به چه دلیل مرا به وزارت اطلاعات منتسب می‌کنند؟»
«شرکت بازرگانی پتروشیمی ایران» مسوول فروش محصولات شرکت‌های تولیدی پتروشیمی ایران بود. در فاصله سال‌های ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۲، مدیران این شرکت مبالغ هنگفتی از ارزهای حاصل از فروش محصولات پتروشیمی را به کشور بازنگردانده و با سرمایه‌گذاری در خارج از کشور، به سودهای کلانی دست یافته‌اند. این مبلغ در پرونده شش میلیارد و ۶۵۰ میلیون پوندی عنوان شده است.
من فقط معرف بودم، نه شریک و همکار
در صفحه ۱۶۰۵ از بخش دوم حکم دادگاه مسعود فروزنده آمده است که او در گرفتن مبلغ ۳۰ میلیون دلار پورسانت از شرکت‌های خارجی و... مشارکت داشته است. اما خودش این اتهام را به شدت تکذیب می‌کند.
فروزنده در خصوص دلایل متهم شدن به مشارکت در دریافت پورسانت گفت: «در هیچ بخشی از این پرونده دخالت و یا همکاری نداشته‌ام و تازه هنگامی که محسن احمدیان بازداشت شد، از ماجرا اطلاع یافتم. در تمام ۱۰ سال گذشته که این پرونده فساد مورد بررسی و بازپرسی قرار گرفته، هیچ‌گاه از من پرسش نشده است، ضمن آن که اسناد زندگی من به قدری شفاف و هویدا هستند که اگر بازپرس و یا خبرنگار شما به بررسی بنشیند، به طرح مهندسی شده برای تخریب من پی می‌برند.»
او افزود: «پس از انتشار این گزارش‌ها، به این نکته واقف شدم که در بخش‌هایی از پرونده به نام من اشاره شده و سندهایی در کنار اسم من آمده که اصلا روحم از آن‌ها بی‌خبر است.»
با توجه به این که فروزنده نگران بود این شائبه به وجود بیاید که کتاب‌هایش در حوزه نفت، مثل «تاریخ مصور نفت» و «تاریخ صنعت نفت ایران» نیز با پول وزارت اطلاعات تهیه شده‌اند، گفت: «اسپانسر کتاب تاریخ مصور نفت ایران یک شرکت خصوصی بود و با هزینه ۳۶ میلیون تومانی تولید و منتشر شده است. پروژه کتاب چهار جلدی تاریخ صنعت نفت ایران هم با پشتیبانی وزارت نفت و با هزینه ۲۰۰ میلیون تومان و تیمی ۱۴ نفره کار شده است. برای کتاب تاریخ نفت آبادان نیز اسپانسری یافت نشد.»
او در خصوص ارتباط خود با برخی متهمان و محکومان فساد در شرکت بازرگانی پتروشیمی ایران تشریح کرد: «من به هیچ عنوان نه متن کامل حکم دادگاه را دیده‌ام و نه هرگز مورد سوال و بازپرسی قرار گرفته‌ام. از بنده در هیچ مرحله‌ای از سوی هیچ نهادی در رابطه با پرونده فساد پتروشیمی سوالی نشده است. در سال ۱۳۸۲ یا ۱۳۸۳، آقای رسول لاهیجانیان به من گفت فردی به نام محسن احمدیان مشکلی دارد در زمینه پتروشیمی و اگر می‌توانید، به او کمک کنید. در نتیجه بنده در جلسه‌ای در دفتر آقای لاهیجانیان، آقای محمدحسین شیرعلی را به آقای احمدیان معرفی کردم. بعد از آن هم به کل از ماجرا دور بودم و حتی از ادامه ارتباط این اشخاص خبر نداشتم. اوایل سال ۱۳۹۲ شنیدم که آقای احمدیان بازداشت شده است. البته از دو سه ماه قبل‌تر به مسایلی مشکوک شده بودم. پس از آن هم آقای شیرعلی بازداشت شد. موضوع را از طریق دوستان مشترک جویا و متوجه شدم که این افراد در این مدت از فروش برخی فرآورده‌های پتروشیمی، کمیسیون دریافت می‌کردند.»
بر اساس حکم صادره از سوی شعبه سوم دادگاه ویژه رسیدگی به جرایم اقتصادی، محسن احمدیان، مدیر بازرگانی شرکت بازرگانی پتروشیمی بوده که به ۲۰ سال زندان محکوم شده است. محمدحسین شیرعلی، کارمند وقت وزارت اطلاعات نیز به اتهام اخلال در نظام اقتصادی کشور، به پنج سال حبس محکوم شد اما پیش از آن از کشور خارج شده بود و گفته می‌شود ساکن کشور امارات است.
یکی از اتهامات مسعود فروزنده، معرفی این دو فرد به یک‌دیگر بوده است. خودش در این رابطه گفت: «بعد از بازداشت این افراد، با برخی علایمی که از درون سازمان اطلاعات سپاه می‌شنیدیم، متوجه شدیم دنبال افرادی هستند که با این ماجراها ارتباط دارند. بعد از آزادی آقای شیرعلی، از او هم جویا شدم اما جزییاتی از اتفاقات رخ داده به من نگفت. بعد از سال‌ها که حکم دادگاه منتشر شد، دیدم در جایی از حکم، نام من آمده و دیگر هیچ جایی به نام من اشاره نشده است. نامه‌ای به سازمان اطلاعات سپاه ارسال کردم که چه‌گونه نام من در این حکم آمده است در حالی که اصلا روحم از این ماجراها خبر ندارد؟»
او تاکید کرد که در این پرونده متهم نیست: «نه تنها متهم نیستم بلکه باید بگویم که من نادانانی را متهم می‌کنم که از نامه‌ها و گزارش‌ها، مواردی اشتباه را در نظر گرفتند و یا به خوبی تحقیق نکردند. بنده از روزی که این دو فرد را به هم معرفی کردم، هیچ‌گاه نه مورد مشورت و نه داد و ستد مالی قرار نگرفتم. من چه‌گونه به مشارکت به پول‌شویی در این پرونده متهم شدم؟»
فروزنده با انتقاد از ضابط این پرونده، یعنی سازمان اطلاعات سپاه، گفت: «من از همین امروز مجددا این اتهامات و عناوین را از سوی سازمان اطلاعات سپاه پی‌گیری می‌کنم. متاسفانه یک پیش فرض و الگوی تحلیلی غلط وجود دارد که هر فردی معرف کسانی باشد که پس از آن فعالیت اقتصادی بین آن‌ها رخ دهد، شریک این بیزینس خواهد بود. این نگاه غلط در برخی نهادها وجود دارد.»
او در پایان گفت: «اگر من فعالیت اقتصادی هم انجام دهم، سود آن را وارد حوزه کتاب و فرهنگ خواهم کرد. اکنون چاپ دوم کتاب تاریخ صنعت نفت را انجام می‌دهم و ماهی شش میلیون تومان برای این کار از شرکت ملی نفت دریافت می‌کنم.»
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر