close button
آیا می‌خواهید به نسخه سبک ایران‌وایر بروید؟
به نظر می‌رسد برای بارگذاری محتوای این صفحه مشکل دارید. برای رفع آن به نسخه سبک ایران‌وایر بروید.
جامعه مدنی

روایت یک فوتبالیست دوپینگی از اوج و سقوطش

۲۷ فروردین ۱۳۹۳
آرتین عباسی
خواندن در ۶ دقیقه
روایت یک فوتبالیست دوپینگی از اوج و سقوطش

راه بی بازگشت

چند سالی از محروم شدنم به خاطر استفاده از مواد نیروزا می گذرد. مدتی است به ورزش حرفه ای بازگشته ام و در اصفهان مشغول فوتبال بازی کردن در لیگ هستم، اما دیگر نمی توانم مانند قبل به ورزش بپردازم، چون احساس می کنم هر چقدر هم تمرین کنم نمیتوانم به آن میزان آمادگی که با مواد نیروزا داشتم برسم. اما شاید هم به خاطر این باشد که سنم از 30 سال گذشته و دیگر طراوت جوانی را ندارم. گفتن نامم هیچ کمکی به قضیه ای که می خواهم بگویم نمی کند. من که حتی بازیکن تیم ملی بودم، اسیر معضلی شدم که باعث نابودی زندگی ورزشی ام شد. اگر دوپینگ نمی کردم احتمال موفقیتم بیشتر بود تا اینکه نامم همه جا به عنوان بازیکن دوپینگی برده شود.  

در فوتبال، کمتر از بازیکنان آزمایش های دوپینگ گرفته می شود، برای همین وسوسه استفاده از موارد نیروزا در بین ورزشکاران بسیار بالا است. پیش از اینکه از مواد نیروزا استفاده کنم شنیده بودم که افراد دیگری هم از این مواد استفاده می کنند و هیچ گاه فدراسیون از آنها آزمایش دوپینگ نمی گیرد. این عامل باعث شد فکر استفاده از مواد نیروزا به ذهنم خطور کرد و آن را با یکی از دوستان نزدیکم در میان گذاشتم. دوستم هم من را به یکی از معروفترین دلالهای مواد نیروزا در ایران معرفی کرد.

با توجه به نبودن آزمایش دوپینگ خیالم راحت بود که می توانم از این مواد استفاده کنم. از زمانی که تصمیم گرفتم از مواد نیروزا استفاده کنم تا تهیه آن سه روز پیشتر طول نکشید. برای به دست آوردن این مواد پول زیادی هم پرداخت نکردم، چون موادی که استفاده میکردم بسیار راحت در اختیار عموم قرار می گیرد. اما از آنجایی که دفعه اولم بود، سعی کردم محتاط عمل کنم و با یک دلال در این مورد صحبت کردم. قبل از مصرف هم با پزشک تیم صحبت کردم و در کمال تعجب او مخالفتی نکرد. وقتی پزشک تیم درباره شیوه مصرف دارو به من مشاوره داد، خیالم راحت شد که ضرری ندارد و می توانم مدتها بدون مشکل از این مواد استفاده می کنم.

روی ابرها

بار اول که از مواد استفاده کردم و  سر تمرین رفتم، احساس می کردم روی هوا هستم، اما سعی کردم خودم را کنترل کنم تا هیچ کس شک نکند. مربی تیم هم از تمرین راضی بود. بعضی از بچه ها به شوخی به من گفتند چی زدی که اینقدر سرحال تمرین می کنی. من هم که ترسیده بودم گفتم از این شوخی ها با من نکنید، می دانید که اهل این کارها نیستم.

دو روز بعد هم برای اولین مسابقه خودم را آماده کردم که خیلی عالی بازی کردم و روی هوا و زمین هر چه بود می زدم. بعد از آن دیگر حرفه ای شده بودم. برای هر مسابقه مقداری پول کنار می گذاشتم و به دلال می دادم. برای اینکه کسی هم شک نکند در سه یا چهار بازی با همه توان بازی نمی کردم. مقاله های زیادی هم در مورد تاثیرات دوپینگ خواندم و سعی کردم راه های جلوگیری از تخریب سلول ها را پیدا کنم. هر چند که اطلاعات کمی بدست آوردم. فصل بعد یکی از تیم های معتبرتر دنبالم آمد. این را می دانستم که استفاده از مواد نیروزا باعث این پیشنهاد شد.

اما داستان فقط خبرهای خوب نبود. از نظر وضع اقتصادی کم کم به من فشار می آمد. دیگر داروی کم روی من تاثیر نداشت و باید بیشتر مصرف می کردم؛ به خاطر همین از نظر مالی دچار مشکل شدم. وقتی به دلال گفتم او پیشنهاد داد تا استفاده از مواد نیروزا را به دیگر بازیکنان هم سفارش کنم و پول خوبی بدست بیاورم و به نوعی واسطه بین دلال و بازیکنان شوم. اول این قضیه را رد کردم اما بعد از مدتی قبول کردم و از همبازیان نزدیکم شروع کردم. بعد از مدتی فهمیدم اکثر آنها به خصوص بازیکنان بالای 30 سال خودشان مدتهاست از مواد نیروزا در بازیهای حساس و مهم استفاده می کنند و من برای اینکه مشتری بدست بیاورم، مجبور شدم با سود کمتر مواد نیروزا را بفروشم.

سقوط

بعد از رفتن به تیم جدید از مواد نیروزا استفاده نکردم و کم کم دچار افت شدم و حتی از ترکیب اصلی تیم خارج شدم. مدیر و مربی تیم به شدت از دست من عصبانی شده بودند و می گفتند کارایی بالایی ندارم و بی خود من را خریده اند. برای اینکه صدای آنها را بخوابانم دوباره به مواد نیروزا رو آوردم و بیشتر از گذشته هم مصرف کردم تا جایی که خودم هم می دانستم خطرناک است. مدتی دوباره در ترکیب بودم و به خوبی می دانستم که نباید در بازیهای بسیار حساس از این مواد استفاده کنم، چون امکان دارد که افسران کنترل دوپینگ بخواهند یکباره آزمایش بگیرند.

بعد از دو سال استفاده از مواد نیروزا بالاخره گیر افتادم. بعد از اینکه مطبوعات و تلویزیون به شدت از مسوولین فداراسیون انتقاد کردند که چرا در مسابقات فوتبال آزمایش دوپینگ گرفته نمی شود، در یکی از بازیهای معمولی از ما آزمایش گرفتند و از بدشانسی، قرعه به نام من افتاد. یک ماه بعد جواب ابتدایی آزمایش از آزمایشگاه کلن به ایران اعلام شد و من دو سال از سوی فدراسیون محروم شدم.

بعد از محرومیت مثل همه ورزشکارها ابتدا انکار کردم و این قضیه را به گردن دیگران انداختم، اما خودم می دانستم که تنها خودم مقصر هستم. اما جالب اینکه پیش از اعلام نهایی رای، بعضی از کارمندان فدارسیون به من پیغام دادند که می توانی پول به ما بدهی تا نمونه را عوض کنند. پولی که می خواستند کمی زیاد بود و از عهده من برنمی آمد، ضمن اینکه مشخص نبود حتما این کار را می کنند یا می خواستند از من اخاذی کنند.

یکی از همین کارمندان بعد از اینکه دلایل من را شنید، حرفی زد که برای من که تا حدودی با مسائل دوپینگ آشنا بودم جای تعجب داشت. او از بعضی بازیکنان پا به سن گذاشته که همچنان با قدرت بازی می کردند نام برد که اکثرا از این طریق از محرومیت فرار می کنند، چون همه چیز با تغیر کد عوض می شد و حتی آزمایشگاه کلن هم نمی فهمید که نمونه آزمایش عوض شده است.

باز هم تحریمها

در دوره استفاده از مواد نیروزا خیلی چیزها فهمیدم، اینکه بعضی از اعضای فدراسیون در تهیه و توزیع این مواد دست دارند و تعداد استفاده کنندگان از این مواد بسیار زیاد است. همچنین فهمیدم به خاطر گران بودن آزمایش دوپینگ برای فدراسیون، نظارت چندانی بر بازیکنان وجود ندارد.

گران شدن دلار در اثر تحریم ها بر این بخش هم تاثیر گذاشته.  اکثر فدراسیون های ورزشی کشورهای مختلف بعد از گرفتن آزمایش دوپینگ از ورزشکاران خود، آن را برای آزمایشگاه کلن آلمان می فرستند که آزمایشگاه مطمئنی است.  قبلا هزینه هر تست برای فدراسیون چیزی در حدود 250 هزار تومان می‌شد، اما این روزها با احتساب دلار 3 هزار تومانی، ارسال هر آزمایش دوپینگ به آلمان نزدیک به 800 هزار تومان هزینه دارد. برای همین طبیعی است که ستاد مبارزه با دوپینگ هم کمتر از قبل در مسابقات مختلف حاضر شود و نمونه‌گیری کند. لنها دفابیب

بعد از اینکه اسمم به عنوان دوپینگی معرفی شد، همه چیز تغییر کرد و خیلی از دوستان حتی آشنایان نزدیکم با من مدتها قطع رابطه کردند. از آنجایی که کار دیگری بلد نبودم، در این دو سال به طور کل سربار پدر و مادرم بودم و خیلی از این و آن قرض کردم.

وقتی دوباره ورزش برگشتم سنم بیشتر شده بود و تیم های خیلی خوبی موافقت خودشان را با جذب من اعلام می کردند. به دنیای ورزش بازگشتم، اما هیچگاه به آن مرحله بالای آمادگی نرسیدم. حالا بیشتر از گذشته مواظب هستم تا درگیر دوپینگ نشوم، چون اگر این بار محروم شود، برای همیشه خواهد بود و این بزرگترین ضربه برای من است. 

ثبت نظر

تصویری

ورزش پارکور

۲۷ فروردین ۱۳۹۳
ورزش پارکور