برادر بکتاش آبتین: روی تخت بیمارستان با پابند مجروحش کردند

برادر «بکتاش آبتین»، شاعر و فیلم‌ساز زندانی که به دلیل عدم انتقال به‌موقع به بیمارستان درگذشت، گفته است زمانی که آبتین به بیمارستان منتقل شده بود، در شرایط جسمانی بسیار وخیمی قرار داشته است و پاهایش به‌خاطر پابند کبود و زخمی بوده‌اند.

«آرمان کاظمی» روز ششم بهمن۱۴۰۰ در گفت‌وگو با وب‌سایت «حادثه۲۴» گفته است خانواده‌‌اش از مقصرین درگذشت برادرش، بکتاش آبتین (مهدی کاظمی)، شکایت قضایی کرده‌اند.

بکتاش آبتین، شاعر و فیلم‌ساز ایرانی که به تحمل شش سال زندان محکوم شده بود، در زندان «اوین» به ویروس کرونا مبتلا شد و به دلیل تاخیر در اعزام به بیمارستان، ظهر شنبه ۱۸دی۱۴۰۰ در «بیمارستان ساسان» تهران درگذشت.

نزدیکان این فیلم‌ساز در گفت‌وگو با «خبرنگاری جرم نیست»، دستگاه قضایی و امنیتی ایران را به «قتل عمد» نسبت به این هنرمند متهم کرده‌اند.

آرمان کاظمی، برادر بکتاش آبتین در گفت‌وگوی خود با وب‌سایت «حادثه۲۴»، روایت‌های منعکس شده در شبکه‌های مجازی در خصوص شرایط برادرش را تایید کرده و گفته است اطلاعاتی که هم‌بندان بکتاش آبتین در مورد شرایط وخیم او در زمان زندانی بودن اعلام می‌کنند روایت‌های رسمی، مستند و بر اساس مشاهدات مستقیم آن‌ها هستند.

آرمان کاظمی گفته است:‌«کسانی که در زندان بودند، تنها شاهدان عینی و ملموس شرایط بودند. ما شنیدیم اما آن‌ها دیدند. وقتی که برادرم از زندان به بیمارستان منتقل شد، آن‌قدر شرایط جسمی او بد بود که کلمات معدودی را توانستیم از دهانش بشنویم. زمانی است که شرایط جسمی او طوری بود که می‌توانست صحبت کند و روایتی را خودش بی واسطه به ما انتقال دهد، ما می‌گفتیم که از خودش شنیدیم اما متاسفانه بعد از این که به بیمارستان رسید و ما می‌توانستیم صدایش را بشنویم، او نای صحبت نداشت و به سختی می‌توانست حرف بزند.»

آرمان کاظمی گفته است بیانیه‌هایی که در مورد شرایط بکتاش آبتین از سوی هم‌بندانش و کانون نویسندگان ایران منتشر شده‌اند، به درستی بیان‌گر وضعیت این زندانیان سیاسی در دوره اسارت او هستند. 

برادر بکتاش آبتین هم‌چنین ضمن اعلام شکایت از مقصرین در پرونده برادر خود افزوده است: «همه مدارک پزشکی مربوط به بیماری‌های او را قریب به یک‌ سال قبل وکلایش اعلام و به پرونده اضافه کردند. نوع بیماری‌ها هم در گواهی‌های پزشکی عنوان شده است. شروع علایم بیماری ششم آذرماه بود در حالی که مرخصی او ۲۲ آذرماه صادر شده است. هم دفعه اول و هم دفعه آخری که از زندان به بیمارستان طالقانی اعزام شد، به او پابند زدند. پابندی که این دفعه زده بودند، طوری بود که حتی بعد از این که توانستیم مرخصی بگیریم و او را به بیمارستان خصوصی منتقل کردیم، تا چند روز همسر برادرم با پماد جای پابندی را که در بیمارستان قبلی ایجاد شده بود، می‌مالید تا کبودی، زخم و خون‌مردگی‌های قبلی را التیام دهد. دفعه دوم پابندی که به او زده بودند، نه‌ تنها برادرم را محدود کرده بلکه به شدت به لحاظ فکری و روحی تحت تاثیر قرار داده و استرس مضاعفی به او وارد کرده بود. برادرم در شرایطی در بیمارستان طالقانی بستری بود که بیماری‌ او اوج گرفته بود و امکان استفاده از دستشویی نداشت و به او سوند پزشکی وصل کرده بودند. یقینا اگر قابلیت این را داشت که بتواند حرکت کند، به او سوند وصل نمی‌کردند. ولی با این حال، او را به تخت پایند زده و زنجیر کرده بودند.»

پیش از درگذشت بکتاش آبتین، یکی از نزدیکان و هم‌چنین یکی از هم‌بندی‌های او در زندان اوین به «خبرنگاری جرم نیست» از بی‌توجهی عمدی مسوولان زندان اوین، قاضی پرونده و ماموران امنیتی نسبت به وخامت حال بکتاش آبتین خبر داده بود. 

یکی از نزدیکان بکتاش آبتین گفته بود: «ماموران امنیتی و قوه قضاییه به عمد چنین بلایی را بر سر بکتاش آورده‌اند. او را یک هفته پس از پیدا شدن علایم کرونا به بیمارستان منتقل کردند تا روند درمانش سخت‌تر شود. وگرنه چرا باید او را یک هفته دیر اعزام کنند؟ آیا این قتل عمد نیست؟ بکتاش حالا به کمای مصنوعی رفته است و راهی جز دعا نداریم. پزشکان تمام تلاش خود را انجام داده‌اند اما نمی‌دانم دقیقا چه‌قدر امید به بازگشت او داریم. بیش از ۹۰ درصد ریه‌های آبتین درگیر کرونا هستند و اینتوبه شده است. نمی‌دانم چه بگویم، فقط لعنت به این قاتلین و ظالم‌ها.»

پس از درگذشت بکتاش آبتین، زندانیان سیاسی در زندان‌های اوین و «رجایی‌شهر» و اعضای «کانون نویسندگان ایران»، «کانون نویسندگان ایرانی در تبعید»، «انجمن قلم ایران در تبعید» و «انجمن قلم امریکا» در بیانیه‌هایی جداگانه، نظام جمهوری اسلامی ایران را قاتل بکتاش آبتین معرفی کردند.

«سوزان ناسل»، مدیر اجرایی انجمن قلم امریکا در رابطه با درگذشت بکتاش آبتین گفت: «بدترین ترس‌های ما حالا تحقق یافتند، زیرا ما در سوگ مرگ شاعری هستیم که مرگ او کاملا قابل پیش‌گیری بود. کرونا یک قاتل طبیعی است اما مرگ آبتین در هر مرحله با حمایت و کمک حکومت ایران شکل گرفت. زندان اوین تهران محل وقوع این جنایت بود و حبس ناعادلانه او را تبدیل به حکم اعدام کردند. آبتین از درمان پزشکی منع شد، بیماری‌هایش را نادیده گرفتند و او را با غل و زنجیر به تخت بیمارستان بستند.»