بیش از ۱۶۰ تشکل فیمینیتسی و حقوق بشری از جمله که در میان آنها نام بنیاد برومند نیز به چشم میخورد با انتشار بیانیهای از مراجع بینالمللی، دولتها و صاحب منصبان خواستند تا دولت جمهوری اسلامی ایران را تحت فشار بگذارند و با زنان و مردان معترض ایرانی اعلام همبستگی کنند.
در این بیانه وضعیت فعلی ایران به خصوص بعد از اتفاقاتی که در پی مرگ مهسا امینی در بازداشت پلیس رخ داده است ، توضیح داده شده، و در ۹ بند از مراجع بینالمللی و قضایی، دولتها، انجمنهای حقوق بشری دیگر، هنرمندان و ژورنالیستها در خواست شده تا از راههای مختلف با جریان اعتراضات مردمی در ایران همراهی کنند.
مخاطب بخش عمده خواستههای اعلام شده از سوی این سازمانها سازمان ملل متحد است. در یکی از این بندها آمده است:«ما از شورای حقوق بشر سازمان ملل می خواهیم که اقدامات خشونت آمیز دولت ایران علیه زنان را محکوم کرده و آنها را در قبال سرکوب و کشتار معترضان پاسخگو بداند.»
آنها همچنین از کشورهای عضو سازمان ملل خواستهاند تا در جلسه فوری پنجاهویکمین نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل، قطعنامهای برای تحقیق دربارهی عملکر ایران در این زمینه تصویب کنند.
در فرازی دیگر از این بیانیه از کارگروههای مختلف سازمان ملل خواسته شده است تا دربارهی «نقض سیستماتیک حقوق زنان» در ایران تحقیق کرده و گزارش تهیه کنند.
همچنین در بخش دیگری از سازمان ملل و کشورهای مختلف درخواست شده است که طی همکاری با دولت کشور ترکیه و دولت اقلیم کردستان موجبات خروج ضروری «فعالان حقوق بشری» از مرزهای ایران را فراهم کنند. آنها از سازمان ملل خواستند تا به وضعیت زندگی فعالان حقوق بشر و فعالان حقوق زنان که در کشورهای همسایه ایران زندگی میکنند و زندگیشان از جانب دولت ایران تحت خطر است، رسیدگی کنند.
در این بیانه از کشورهای مختلف دنیا که جمهوری اسلامی در آنها سفارتخانه دارد خواسته شده است تا سفیران ایران را فراخوانده و از رفتار خشونت آمیز و دستگیری گسترده فعالان حقوق بشری ابراز نگرانی کنند.
آنها همچنین از سازمانهای حقوقی و حقوق بشری منطقه درخواست کردهاند تا درمورد بازداشتشدگان در ایران موضعگیری کرده و به مقامات جمهوری اسلامی فشار بیاورند که زندانیان را آزاد و سلامتی بازداشتشدگان را تضمین کند.
در بخش دیگری از این بیانیه از تشکلهای روزنامهنگاری در دنیا خواسته شده تا در قبال دستگیری گسترده روزنامهنگاران و به ویژه «دستگیری خبرنگاران زنی که در خط مقدم گزارش دهی رویدادهای اخیر بودند»، سکوت نکنند و خواستار آزادی آنان باشند.
همچنین در پایان این بیانیه از تشکلهای فمینیستی خواستند که با برگزار تجمعات و فعالیت هنری در سرتاسر دنیا از حقوق زنان ایرانی و مطالبات آنها در زمینه «اختیار بدنی» حمایت کنند.
این بیانیه توسط بیش از ۱۶۰ تشکل فمینیستی و حقوق بشری در سرتاسر دنیا امضا شده است. تعدادی از این تشکلها بدین شرح است: فدراسیون بینالمللی جامعههای حقوق بشر (FIDH)، انجمن حقوق بشری عبدالرحمان برومند(امریکا)، زنان معترض افغانستان(افغانستان)، حلقه حرکتهای زنان (مالزی)، بنیاد دیجیتالی اصلاحات عربی (مصر)، آرتیکل ۱۹(بنیاد جهانی) و مراکز و تشکلهای بسیاری از کشورهای اندونزی، لبنان، شیلی، آلمان، ترکیه، نیجریه و ....
ثبت نظر