دستگاه قضایی جمهوری اسلامی سرانجام در پی وخامت حال «علیرضا ثقفی» دبیر کانون مدافعان حقوق کارگر با توقف اجرای حکم او به دلیل طی مراحل درمانی خارج از زندان موافقت کرد.
کانال کانون مدافعان حقوق کارگر با اعلام این خبر ابراز امیدواری کرد تا دیگر زندانیان سیاسی و عقیدتی آزاد شوند.
علیرضا ثقفی کیست؟
«علیرضا ثقفی خراسانی»، سردبیر دوماهنامه توقیفشده «راه آینده» و «نقد نو» و یکی از بنیانگذاران کانون مدافعان حقوق کارگر (دبیر کانون) و از اعضای کانون نویسندگان ایران است که ۶ اردیبهشت ۱۳۹۸ و در آستانه روز جهانی کارگر به همراه ۱۲ نفر از اعضای اتحادیه آزاد کارگران ایران، در پارک «جهاننما» در اتوبان تهران-کرج هنگامی که برای برنامهریزی روز جهانی کارگر جمع شده بودند، بازداشت شد.
بازداشت شدگان آن روز در سالهای اخیر به دلیل فعالیتهای خود بارها تحت فشارهای امنیتی و قضایی از جمله احضار، بازداشت، بازجویی و تحمل حبس قرار گرفتهاند.
شنبه ۹ شهریور ۱۳۹۸،«علیرضا ثقفی» و همسرش «هاله صفرزاده» که او هم از فعالان کارگری، مترجم و معلم است، به اتهام «تبلیغ علیه نظام» هر کدام به یک سال حبس تعزیری محکوم شدند. این حکم از سوی شعبه اول دادگاه انقلاب کرج به ریاست قاضی «آصف حسینی» صادر شده است.
۲۷دی۱۳۹۹، شعبه اجرای احکام دادسرای کرج، این دو فعال کارگری را از طریق اخطار به وثیقهگذار، جهت تحمل دوران محکومیت خود به شعبه احضار کرد. با توجه به بیماریهای متعددی که آقای ثقفی از آنها در رنج است و همچنین شیوع ویروس کرونا، تلاشهایی برای به تاخیر انداختن اجرای حکم صورت گرفت. اما در نهایت حکم جلب «علیرضا ثقفی» برای اجرای یک سال حبس به اتهام «تبلیغ علیه نظام» در ۱۵آذر۱۴۰۰، صادر و ماموران برای بازداشت این فعال کارگری بارها به منزل و محل کار او مراجعه کردند.
نیروهای امنیتی در نهایت دبیر کانون مدافعان حقوق کارگر را روز ۲۰اسفند۱۴۰۰، با یورش به مراسم یادبود «صمد شعبانی»، شاعر و نویسنده در کرج، پس از ضرب و شتم فراوان همراه با دستکم ۲۰ نفر بازداشت و به زندان کچویی کرج منتقل کردند.
زندان پیش از انقلاب
یکی از دوستان او پیشتر در گفتوگو با «ایرانوایر»، ضمن اشاره به سوابق او در پیش و پس از انقلاب ۵۷ گفته بود: «مرخصی پزشکی به او نمیدھند. گروه بزرگی از مفسدین و اختلاسگران هزاران میلیاردی، بیرون از زندان و بدون صدور حکم ھستند، ولی برای آقای ثقفی حکم پشت حکم صادر میکنند. مردم خودشان میدانند، حکم آقای ثقفی بهخاطر حمایت از کارگران زحمتکش است. چرا باید یک فعال کارگری ۶۹ ساله بیمار را در میان زندانیان جرایم عادی نگهدارند؟ او یک زندانی سیاسی محسوب میشود و باید در زندان اوین باشد. اما حکومت حتی از بودن او در میان کسانی که جرم و احکام مشابه او دارند هم میترسد.»
او در ادامه افزود: «آقای ثقفی پیش از انقلاب هم در بازداشتگاهھای ساواک شکنجه شد. او که مترجم، نویسنده و عضو کانون نویسندگان ایران هم هست، پیش از انقلاب ۵۷ پس از دستگیری و شکنجه در ساواک، در دادگاه نظامی به اعدام محکوم میشود. حکمی که به حبس تقلیل یافت و او با وقوع انقلاب همراه با سایر محکومان سیاسی از زندان آزاد شد.»
زندانی جمهوری اسلامی
به گفته این دوست نزدیک «آقای ثقفی در چهل سال گذشته هم بارها به زندان رفته است. هم انفرادی دهه شصت را تجربه کرده و هم ربایش در چند نوبت، تا دستگیریاش که با عصای زیر بغل در ۱۱اردیبهشت١٣٨٨ انجام شد. در حالی که تازه از بازجویی طولانی مدت بازگشته بود و با کمک دو عصای زیر بغل راه میرفت. در حضور مردم او را زیر مشت و لگد گرفتند و او را با سایر دستگیرشدگان زندانی کردند. او همان مردی است که تمام این سالها نه حق ادامه تحصیل داشته و نه حق کار کردن در محیط کارخانه و کارگاهها.
مجبور بود برای خودش کاری دست و پا کند. برای همین به مکانیکی و تراشکاری رو آورد. باورتان نمیشود در ۱۴سال اخیر اجازه سفر هم نداشته است. حسابهای بانکی او را بستهاند، از ھیچ اقدامی برای ساکت کردن او خودداری نکردهاند. از شنود تلفن تا توقیف کتاب، نوشتهھا، نداشتن اجازه سخنرانی و حق شرکت در جلسات عمومی.»
تبدیل غیرقانونی احکام
براساس گزارش کانون مدافعان حقوق کارگر: «علیرضا ثقفی در سال ۱۳۸۷هنگامی که از اجلاس جهانی کار برای دفاع از حقوق کارگران برگشته بود، در گورستان خاوران بازداشت شد. دو سال بعد، او را به سه سال حبس محکوم کردند. اما جرم او نه تنها شرکت در سازمان جهانی کار و بیان وضعیت سخت کارگران است، که به او گفتهاند رفتن به گلزار خاوران جرمی همیشگی است و لغو نمیشود. بار دوم، دستگیری چهل روزه او در روز کارگر در پارک لاله بود. او به صورت غیابی به سه سال حبس محکوم شده بود. هر دو حکم او بعد از ده سال باید باطل میشد، اما در کمال حیرت آن دو حکم را یکی کردهاند. حالا هم در حالی که او برای گذراندن حکم یک سال حبساش در زندان است و خانوادهاش هم نمیتواند کاری انجام دهند، خانه وثیقهگذار او را به حراج گذاشته و با اضافه کردن حکم زندان قبلی، او را به چهار سال حبس محکوم کردهاند.»
به گفته این فرد آگاه، پیش از بازداشت دبیر کانون مدافعان حقوق کارگر، ماموران امنیتی و دستگاه قضایی به وثیقه گذار او فشار آوردند تا علیرضا را به اجرای احکام معرفی کند. دستگاه قضایی با تهدید به حراج خانه وثیقهگذار، تلاش کرد تا ثقفی را به هر شکلی، علیرغم اطلاع از بیماریهای مختلف و شرایط عدم تحمل کیفر به زندان بفرستد. در نهایت هم علیرضا ثقفی همراه با همسرش هاله صفرزاده در مراسم سالگرد «صمد شعبانی، شاعر» با یورش ماموران امنیتی بازداشت و به زندان منتقل شدند.
در شرایطی که او در زندان حضور داشت، اما چون حکم حراج وثیقه از قبل برای اجرا رفته، دست او و خانوادهاش برای پیگیری حکم حراج کوتاه است. این مساله فشار مضاعفی را در زندان به او و در خارج از زندان به خانوادهاش وارد کرده است.
دبیر کانون مدافعان حقوق کارگر، از شش ماه پیش با جسمی بیمار در زندان شهید کچویی کرج دوران حبس خود را سپری میکرد. کانون مدافعان حقوق کارگر در این مدت بارها در بیانیههای خود نسبت به وضعیت وخیم جسمی او هشدار داده بود: «در سه ماه گذشته علیرضا ثقفی در جدال مرگ و زندگی در زندان کچویی قرار گرفته است. وضعیت بحرانی جسمی علیرضا ثقفی در رابطه با فشار خون بالا و کمردردهای مزمن بسیار حاد شده است. در هفتههای اخیر او بارها هنگام راه رفتن زمین خورده و در یکی از این دفعات بعد از زمین خوردن دندان او هم شکسته است.»
به گفته کانون مدافعان حقوق کارگر: «بهداری زندان در نامهای مستقیم به دادسرا اعلام کرده، ما امکانات نگهداری و امکانات پزشکی در حد رسیدگی به وضعیت او را نداریم. این مدارک را حتی پزشک قانونی هم تایید کرده است. چرا مسئولان زندان از فرستادن او به بیمارستان خودداری میکنند؟ چون نمیخواهند مخارج بیمارستان بدهند. ما میدانیم آخرالامر با یک مرخصی استعلاجی مسولیت را از دوش خود برخواهند داشت، تا اگر اتفاقی افتاد مسول نباشند.»
ثبت نظر