۸ تشکل صنفی کارگری و شماری از کنشگران و مدافعان حقوق کارگران و معلمان، با انتشار یک نامه سرگشاده خطاب به شرکتکنندگان در اجلاس سالانه سازمان جهانی کار، خواهان توجه آنها به سرکوب اعتراضات سراسری و صنفی در ایران شده و از این سازمان خواستند جمهوری اسلامی را از سازمان جهانی کار اخراج کند.
در این نامه سرگشاده که به امضای نهادها و تشکلهای مستقل صنفی از جمله «شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت»، «شورای سازماندهی کارگران غیر رسمی نفت(ارکان ثالث)»،«کمیته پیگیری برای ایجاد تشکلهای کارگری»،«شورای بازنشستگان ایران»، «صدای مستقل کارگران گروه ملی فولاد»،« انجمن صنفی کارگران برق و فلز کار کرمانشاه»،« سندیکای نقاشان استان البرز» و «مدافعان لغو کار کودکان» رسیده است، به آنچه در دو سال گذشته بر مردم ایران گذشته، گسترش فقر و تورم فزاینده هر روزه اشاره شده و آمده است: «قتل مهسا امینی [ژینا] امینی در شهریور سال گذشته آتشی بر خشم مردم از اینهمه بی تامینی و زندگی فلاکتبار زد و جنبش "زن، زندگی، آزادی" برآمدی از این اوضاع و علیه کل بساط فقر و فلاکت و استثمار حداکثری حاکم است.»
امضاکنندگان این نامه نوشتهاند که حاکمیت در ایران بهجای هرگونه پاسخگویی به مطالبات و اعتراضات بر حق «کارگران، معلمان، بازنشستگان و فعالین دفاع از حقوق کودک و مردم» پاسخی جز «سرکوب» نداده است.
آنها با اشاره به شمار زیاد بازداشتشدگان در اعتراضات اخیر و همچنین کشتهشدن بیش از ۵۰۰ نفر در خیابانهای ایران، به بازداشت گسترده فعالان کارگری و کنشگران صنفی معلمان اشاره کرده و فهرستی از این بازداشت شدگان را در این نامه آوردهاند.
در حال حاضر شماری از کارگران و فعالان کارگری از جمله «کمال کریمی، شادمان عبدی، عبدالله خیرآبادی، سیروان محمودی، اقبال پیشکاری، هاجر سعیدی، خبات محمودی و حبیبالله کریمی، رضا شهابی، آرش جوهری، حسن سعیدی، نسرین جوادی، میلاد رابعی، عباس دریس، اسد مفتاحی، پیمان سالم، عرفان کهزاد، داوود رضوی، کیوان مهتدی، مهران رئوف، سپیده قلیان و ابوالفضل غسالی»، در زندان هستند.
برخی از این فعالان در روندی ناعادلانه محاکمه شده و با احکام طولانی مدت مواجه هستند و برای برخی از این فعالان بهصورت مداوم پروندهسازیهای تازه صورت میپذیرد.
در همین زمینه روز دوشنبه۸خرداد، «آنیشا اسدالهی»، همسر کیوان مهتدی»، پژوهشگر و مترجم مدافع حقوق کارگران که از ۱۹اردیبهشت۱۴۰۱ در زندان حبس شده است، از پروندهسازی جدید مقامهای امنیتی علیه همسرش و رضا شهابی و حسن سعیدی، دو عضو سندیکای رانندگان شرکت واحد اتوبوسرانی تهران خبر داد.
آنیشا اسدالهی که خود نیز سال گذشته بازداشت و به قید وثیقه از زندان آزاد شد، در توییتر نوشت: «دقایقی پیش رضا شهابی، کیوان مهتدی، حسن سعیدی را برای پروندهسازی جدید و واهی، به شعبه ۱ دادیاری اوین فراخواندند، اما ایشان از زدن دستبند خودداری کرده و اعزام نشدند. از اتهامات پروندهسازی جدید خبری نداریم.»
نویسندگان این نامه همچنین به نام شماری از معلمان و فعالان صنفی فرهنگیان محبوس در زندان اشاره کرده و از « رسول بداقی، اسماعیل عبدی، جعفر ابراهیمی، عزیز قاسمزاده، انوش عادلی، محمود صدیقیپور ، فرزانه ناظران پور، هاشم خواستار، مهدی فتحی، حسین رمضانپور، امید شاه محمدی، محمد قناتى، فرزاد صفیخانپور ، فاتح عثمانی، ناهید شیرپیشه، غلامرضا اصغری، زینب همرنگ و جواد لعل مهدی» نام بردهاند.
در این نامه با اشاره به بازداشتهای گسترده شماری از زنان معترض به حجاب اجباری، دانشآموزان، دانشجویان و فعالان سیاسی به نقض گسترده حقوقبشر در ایران پرداخته و نوشتهاند که حکومت جمهوری اسلامی از طریق «آپارتاید جنسیتی» و «سرکوب زنان با چماق حجاب» ابتداییترین حقوق انسانی شهروندانش را نقض میکند.
امضاکنندگان این نامه ضمن محکوم کردن اقدامات جمهوری اسلامی بهعنوان «بخشی از یک جنبش عظیم اجتماعی» از«هیاتهای نمایندگی اتحادیههای شرکت کننده در اجلاس سالانه سازمان کار» خوستهاند نسبت به سرکوب گسترده کنشگران صنفی و معترضان در ایران سکوت نکند و«به مماشات با جمهوری اسلامی» پایان دهد.
این نامه در پایان، دو خواسته اصلی خود را، «رفع فوری و بیقید و شرط تمامی اتهامات انتسابی به تمامی فعالان صنفی محبوس در ایران و آزادی تمامی کارگران، معلمان و فعالان اجتماعی زندانی و دستگیرشدگان جنبش "زن، زندگی، آزادی" و همه زندانیان سیاسی و همچنین لغو فوری اعدامها و اخراج جمهوری اسلامی از سازمان جهانی کار و عدم اجازه به هیات این حکومت برای شرکت در اجلاس یازدهم این سازمان» عنوان کردهاند.
این نامه سرگشاده در حالی منتشر شده که در روزهای گذشته، شماری از کارگران، بازنشستگان، و کارکنان بیمارستانها در برخی شهرهای ایران، روز سهشنبه۹خرداد، دست به برگزاری تجمعات اعتراضی زدند.
شماری از کارگران معادن در استانهای کرمان و یزد، از اقدام دولت برای افزایش سن بازنشستگی در مشاغل سخت و زیانآور انتقاد کردند. پیش از تصویب لایحه برنامه هفتم توسعه در دولت، کارگران مشاغل سخت میتوانستند با سابقه ۲۰ سال اشتغال متوالی، بازنشسته شوند.
همزمان، شماری از بازنشستگان مس سرچمشه، بار دیگر در اعتراض به انتقال صندوق خصوصی مس به وزارت تعاون و رفاه در مقابل دفتر ریاستجمهوری تجمع کردند.
صندوق بازنشستگان مس سرچشمه، اواخر سال ۱۴۰۰ بدون رضایت سهامداران به زیرمجموعه وزارت رفاه منتقل شد.
بازنشستگان مس سرچشمه، داراییهای این صندوق را اندوخته سالیان خود دانسته و با «یک جانبه» خواندن تصمیم دولت، خواستار حفظ استقلال صندوق خصوصی مس شدهاند.
جمعی از کارکنان بیمارستان تامین اجتماعی نبی اکرم در عسلویه هم، در اعتراض به حذف برخی مزایای شغلی خود، در این بیمارستان تجمع کردند. معترضان حذف مزایایی همانند حق غذا در شیفت و حق بلیط را، موجب کاهش انگیزه کاری و همچنین عدم تامین مخارج زندگی مطرح کردهاند.
رشد فزاینده تورم، افزایش تاریخی قیمت کالاهای اساسی و بالارفتن هزینه مسکن، اقشار گستردهای از مردم ایران را تحت فشار روزافزون قرار داده است.
در سالهای گذشته گروههای بسیاری از جمله معلمان، کارگران و بازنشستگان در اعتراض به شرایط معیشتی خود تجمعات اعتراضی برگزار کردهاند. این اعتراضات معمولا با یورش نیروهای امنیتی و بازداشت شماری از معترضان به خشونت کشیده شده است.
ثبت نظر