سیامک نمازی، شهروند دو تابعیتی که روز دوشنبه ۲۷ شهریور ۱۴۰۲، به همراه چهار شهروند آمریکایی دیگر از زندان جمهوری اسلامی آزاد شد با انتشار بیانیهای از جهان آزاد خواست در مقابل سیاست گروگانگیری جمهوری اسلامی ایستادگی کند.
آقای نمازی در این بیانیه از افرادی که هنوز به دلایل سیاسی و عقیدتی در زندانهای جمهوری اسلامی هستند یاد کرده و از شجاعت آنها ستایش کرد.
او در این بیانیه نوشته شادی وصف ناپذیر من از پیوستن به خانوادهام پس از تقریبا هشت سال با احساس اندوهی عمیق برای زندانیانی همراه شده که دلیل زندانی بودن آنها مطالبه کرامت و آزادی است، بازتاب حقیقت است، پرستش خدایشان است، و یا زن بودنشان است.
سیامک نمازی با اشاره به ٢ هزار و ٨٩٨ روز از دورهای که «میتوانست بهترین روزهای زندگیاش باشد»، نوشته مهمترین خواستهاش این است که چنین اتفاقی برای هیچ شخص و خانواده دیگری دوباره نشود.
او در بیانیه خود به زندانیانی همچون احمدرضا جلالی، نیلوفر بیانی، سپیده کاشانی، هومن جوکار، طاهر قدیریان، امیرحسین خالقی، سام رجبی، و سپهر ضیایی اشاره کرده است که در اسارت جمهوری اسلامی به سر میبرند.
سیامک نمازی در بیانیه خود همچنین از جو باید رئیس جمهور آمریکا تشکر کرده و نوشته است دولت بایدن تصمیم بسیار سختی برای نجات ما گرفت. او در این بیانیه خطاب به بایدن نوشته است: «از اینکه به این کابوس پایان دادید متشکرم.»
آقای نمازی همچنین با اشاره به سخنرانی بایدن در مجمع عمومی سازمان ملل در نیویورک در هفته پیش رو از بایدن خواسته تا یک ابتکار جهانی راهاندازی کنید که از گروگانگیری جلوگیری کند.
او در بیانیه خود نوشته است: اگر جهان آزاد بپذیرد که اقدامات سختگیرانهای علیه کسانی که از زندگی انسانها به عنوان ابزار معامله استفاده می کنند، اتخاذ کند، رژیم ایران و امثال آن مجبور به انتخابهای متفاوت خواهند شد.
سیامک نمازی از سال ۱۳۹۴ در ایران بازداشت و توسط دستگاه قضایی جمهوری اسلامی به ۱۰ سال زندان محکوم شد.
محمد باقر نمازی پدر سیامک نمازی در سال ۱۳۹۵ با هدف کمک به آزادی فرزندش از آمریکا به ایران رفت، اما در ایران بازداشت و پس از محاکمه به اتهام «جاسوسی برای دولت متخاصم»، به تحمل ده سال حبس تعزیری محکوم شد.
محمد باقر نمازی سرانجام پس از ۶ سال با پادرمیانی عمان آزاد و از ایران خارج شد.
ثبت نظر