اجرای حکم حبس؛ انتقال مریم دریسی به زندان عادل آباد شیراز

«مریم دریسی»، معلم زبان انگلیسی و از معترضان جنبش «زن، زندگی، آزادی» روز شنبه۱۳مرداد، جهت اجرای حکم حبس بازداشت و به زندان عادل آباد شیراز منتقل شد.

براساس گزارش خبرگزاری «هرانا»، «حکم حبس مریم دریسی، روز شنبه ۱۳مرداد۱۴۰۳، به اجرا درآمده است. خانم دریسی پس از مراجعه به شعبه اجرای احکام کیفری دادسرای عمومی و انقلاب شهرستان کازرون بازداشت و به زندان عادل آباد شیراز منتقل شده است.» این معلم زبان انگلیسی پیش‌تر با دریافت ابلاغیه‌ای به این شعبه اجرای احکام شهرستان کازرون احضار شده بود.

خانم دریسی در تاریخ ۱۳اسفند۱۴۰۲، از سوی شعبه ۱۰۲ دادگاه انقلاب کازرون برای اتهامات «تبلیغ علیه نظام از طریق انتشار مطالبی در صفحه اینستاگرام خود» و «کشف حجاب در زمانی که تحت نظارت با پابند الکترونیکی بود»، به یک سال حبس محکوم شد. حکمی که در نهایت از سوی دادگاه تجدیدنظر استان فارس، عینا تایید شد.

این دانشجو کارشناسی ارشد دانشگاه ساوه در جریان پرونده پیشین خود، روز ۲۳مهر۱۴۰۱، توسط نیروهای امنیتی در شیراز بازداشت و به زندان عادل آباد این شهر منتقل شد، ولی در نهایت روز ۱۱آبان همان سال، با تودیع وثیقه آزاد شد.

او در آذر همان سال از سوی شعبه ۱۰۳ دادگاه انقلاب کازرون از بابت دو اتهام «اخلال در نظم عمومی» و «کشف حجاب»، به تحمل یک‌ سال حبس تعزیری و ۷۴ ضربه شلاق محکوم شد. در پرونده دیگری هم از سوی شعبه ۱۰۲ دادگاه انقلاب کازرون، بابت دو اتهام: «توهین به رهبری» و «تبلیغ علیه نظام»، به سه سال حبس محکوم شد.

خانم دریسی در بهمن ۴۰۲ از سوی دادگاه تجدیدنظر استان فارس بابت دو اتهام «توهین به رهبری و تبلیغ علیه نظام»، به تحمل ۲۲ ماه و هفده روز حبس تعزیری محکوم شد. حکمی که مجازات اشد آن یعنی «پانزده ماه حبس» درباره او قابل اجرا بود.

تحت نظارت با پابند الکترونیکی

او در تاریخ ۲۵اردیبهشت۱۴۰۲ جهت اجرای حکم حبس راهی زندان عادل آباد شیراز شد. ولی با گذشت حدود ۹ ماه از سپری شدن ایام زندان، در تاریخ ۱۶بهمن۱۴۰۲ تحت نظارت پابند الکترونیکی آزاد شد. او باقی مانده ایام محکومیت خود را در خارج از زندان و با محدودیت تردد سپری کرد.

مجازات حبس به‌دلیل انتشار تصویر پابند الکترونیک

این معلم ساکن شهرستان کازرون در استان فارس، در اینستاگرام خود از صدور حکم یکسال حبس تعزیری به‌اتهام «توهین علیه نظام» و به‌دلیل انتشار تصویر پابند الکترونیک خود در فضای مجازی محکوم شده است.

من مالک بدن خودم نیستم

خانم دریسی در توضیح صدور این حکم می‌نویسد: «از آخرین باری که اینجا نوشتم، روزهای زیادی می‌گذرد. آخرین نوشته‌ام باعث شد این حکم را بگیرم. قاضی انصاری، رییس دادگاه انقلاب گفت "لخت و عور کنار دریا عکس گرفته‌ای." و انگار معنی لخت و عور را نمی‌داند. دادستان رحمانی گفت "وقتی پایت را تا آنجا بالا بزنی و از پابند الکتریکی‌ات عکس بگیری، یعنی بالاتر هم رفته‌ای. انگار من مالک بدن خودم نیستم و این حکومت آن‌هاست که صاحب بدن من است.»

حکم به توهین علیه نظام

او در ادامه از صدور حکم تازه به‌خاطر انتشار همان عکس‌ها می‌نویسد: «با همان عکس‌ها و درد دلی که از دوران پابندم داشتم حکم به توهین علیه نظام برای من صادر کردند و جریمه‌ام شد یک سال حبس تعزیری. کار اعتراض و دادگاه تجدیدنظر تا الان طول کشید و من چهار ماه آزگار کار نداشتم. تمام زبان‌کده‌های کازرون را رفتم و مصاحبه دادم قبول شدم. تا اسم پرونده سیاسی‌ام را شنیدند، گفتند نمی‌توانند مرا قبول کنند. حتی ترجمه یک کتاب را ویرایش کردم و صاحب‌کار -که از قضا آشنا بود و زمانی همکار - پول من را خورد. پشیزی به من پرداخت نکرد. چهار ماه سختی بود. اما من هر روزش را به زندان و زنان عادل آباد هم فکر کردم. به کیان پسر شهرزاد، به زنان بند قتل، به نوجوانان غمگین بند نوجوان، به زنان بند سرقت و مواد و این که چند صباح دیگر باید باز به آن‌جا برگردم و برای حقوق اولیه‌ام بجنگم. برای چند استوری و یک پست اینستاگرامی و یک عکس بدون روسری کنار دریا باید سالی را در زندان باشم. خجالتش بماند برای قاضی. اما شما به یاد آن‌هایی باشید که احکام سنگین بغی و اعدام گرفتند. پخشان‌ها، شریفه‌ها، عباس‌ها. شب سیاه را سحری در پیش است.»

مریم دریسی پیش‌تر و در پست دیگری با انتشار تصویر پابند بر پای خود نوشته بود: «هشت ماه از حبس ناعادلانه‌ من، مریم دریسی، که در جنبش زن زندگی آزادی دستگیر شدم و از پذیرش عفو رهبری سرباز زدم، می‌گذرد. چهار ماه آن را در زندان عادل آباد گذراندم و چهار ماه را با پابند الکترونیک حبس خانگی بودم. در چهار ماه دوم کمتر از هزار متر حق تردد داشتم. برای هر بیرون رفتن از محدوده باید مرخصی می‌گرفتم.»

او در ادامه نوشته بود: «مرخصی گرفتن هم آداب و دردسرهای خودش را دارد. باید ساعت‌ها پشت در اتاق دادستان در دادگاه منتظر باشی تا شاید دو یا سه روز را مرحمت کند و به تو ببخشد. تازه بعد از آن هم باید به زندان مراجعه کنی و حضوری بزنی. آنجا پابندت را چک می‌کنند مبادا آن را دستکاری کرده باشی، مانند هر دو سه بار در ماه که یا تماس می‌گیرند تا به زندان بروی یا خودشان به خانه‌ات می‌آیند برای چک کردن پابند. برای پابند هر ماه ششصد تومان اجاره پرداخت می‌کنیم. دست خوشی برای تشکر از این بار سنگینی که به پایمان بسته‌اند و محدودیتی که برایمان ایجاد کرده‌اند. باید متشکر باشیم از قدرت اول منطقه که هزار متر آن طرف‌تر رفتن ما را خطری برای خود حس می‌کند و پولش را می‌گیرد. وقت حمام سه چهار کیسه نایلونی را باید روی این پابند بپوشانیم مبادا خیس شود. حمام رفتن بخش پر زحمت پابند داشتن است. حالا بعد از تحمل چهار ماه سختی پابند و این رفتن و آمدها به زندان کازرون و زندان مرکزی شیراز، یک سوم حبس دو ساله‌ام تمام شده و وقت آن رسیده که آزادی مشروط شامل حال من شود. قرار بود اول دی ماه پابند را بردارند و این وعده هنوز که بیست و دوم دی ماه است عملی نشده است. امروز دادگاه کازرون بودم. درخواست آزادی مشروط مرا برای دادگاه تجدید نظر فارس ارسال هم نکرده‌اند و مدام از فعالیت نکردن در فضای مجازی و پست و استوری نگذاشتن می‌گویند. با تهدید می‌خواهند فقط مرا از آنچه هستم محدودتر کنند.»