نگرانی ناظران از تنش در بیست و ششمین جلسه دادگاه حمید نوری

استان‌وایر- امروز سه‌شنبه ۲۰ مهر ۱۴۰۰، در بیست و ششمین جلسه از دادگاه «حمید نوری» (بدون احتساب یک جلسه فوق‌العاده)، دو تن از بازماندگان اعدام‌شدگان تابستان ۱۳۶۷ و از اعضای کمپ «سازمان مجاهدین خلق» در آلبانی به عنوان شاهد و شاکی به سوالات دادستان دادگاه استکهلم و وکلای حاضر در دادگاه پاسخ دادند.

در نوبت صبح، ابتدا «خدیجه برهانی»، زندانی سیاسی سابق که شش برادرش در جریان اعدام‌ اعضای احزاب و گروه‌های مخالف نظام در دهه ۶۰ اعدام شده‌اند، به سوالات دادستان پاسخ داد.

دو تن از برادران این زندانی سیاسی سابق به نام‌های «حسین» و «احمد» در اردیبهشت ۱۳۶۷ از زندان قزوین به زندان گوهردشت کرج منتقل و در تابستان ۱۳۶۷ اعدام شدند.

یکی از برادران خدیجه برهانی در سال‌ ۱۳۶۰ و در قزوین و دیگری در زندان اوین تهران اعدام شده‌ بودند. دو تن از برادران این زندانی سیاسی سابق نیز در جریان دو عملیات‌ نظامی تحت عنوان «چلچراغ» و «فروغ جاویدان» کشته شدند.

خدیجه برهانی در پاسخ به این سوال دادستان دادگاه که به چه جرمی دستگیر شده بود، گفت او در واقع کاری نکرده بود چرا که در سال ۱۳۶۰، وقتی در قزوین دستگیر شد، تنها ۱۲ سال داشت و در سال ۱۳۶۴ نیز از ایران خارج شده و به سازمان مجاهدین خلق پیوسته بود.

برهانی در پاسخ به سوال دادستان در خصوص این که آیا زندگی او از سوی حکومت ایران با مشکل و محدودیت مواجه و مجبور به خروج از کشور شده بود، گفت با وثیقه یک میلیون تومانی آزاد شد اما با محدودیت‌های بسیار مواجه بود، اجازه سفر به او داده نمی‌شد و فرصت و ادامه تحصیل هم پیدا نکرد.

بنابر آن‌چه خدیجه برهانی در دادگاه بیان کرد، برادر او، حسین برهانی که به نام حسین قزوینی در زندان شناخته می‌شد، در ۱۷ سالگی به اتهام «فروش نشریه مجاهد» بازداشت و به حبس ابد محکوم شده بود.

او گفت پیکر و محل دفن برادرانش، حسین و احمد، هرگز به او و خانواده‌اش اعلام نشده و تنها یک ساعت مچی که متعلق به حسین بوده، به مادرشان تحویل داده شده است.

خدیجه برهانی گفت که از اعدام برادرش حسین در زندان گوهردشت مطمئن است اما خبر اعدام احمد، برادر دیگرش را از طریق دوست او، یعنی «نصرالله مرندی» شنیده است و مطمئن نیست که آیا او را در زندان گوهردشت اعدام کرده‌اند یا جای دیگر.

نصرالله مرندی از زندانیان سیاسی سابق و جان به در برده از اعدام‌های تابستان ۱۳۶۷ نیز در دادگاه حمید نوری به عنوان شاهد و شاکی حضور داشت.

این زندانی سیاسی هم‌چنین تایید کرد که پدرش از روحانیون برجسته شهر قزوین و امام جماعت مسجد جامع شهر بوده است و والدینش در دوران بازداشت برادرانش، بارها مورد آزار و شکنجه ماموران حکومت قرار گرفته و در نهایت بر اثر فشارهای ناشی از این آزارها، سکته کرده و از دنیا رفته‌اند.

حمید نوری، دادیار سابق قوه قضاییه که بنا به گفته شاهدان حاضر در دادگاه، در قتل‌عام و شکنجه زندانیان سیاسی در تابستان ۱۳۶۷ نقش داشته است، ۱۸ آبان در فرودگاه استکهلم بازداشت شد. او در حال حاضر  ۶۰ ساله است و به اتهام‌های «نقض فاحش قوانین بین‌المللی» و «جنایت جنگی» در این دادگاه محاکمه می‎شود.

وکلای حمید نوری می‌گویند او این اتهامات را قبول ندارد و اگر چه گفته است به عنوان کارمند دفتری در زندان‌های اوین و گوهردشت مشغول به کار بوده اما در زمان اجرای احکام اعدام در مرداد و شهریور ۱۳۶۷ به علت به دنیا آمدن فرزندش، در مرخصی به سر می‌برده است.

در نوبت عصر جلسه دادگاه حمید نوری، حسین سید احمدی که چهار تن از اعضای خانواده‌اش اعدام ‌شده‌اند، گفت برادرش، «محسن سید احمدی» در کشتار ۱۳۶۷ در زندان گوهردشت اعدام شده است.

به گفته حسین سیداحمدی، برادرش به عنوان ویزیتور در یک داروخانه کار می‌کرده و در سال ۱۳۵۹ به اتهام فروش نشریه و طرف‌داری از سازمان مجاهدین خلق بازداشت شده است.

او گفت که برای برادرش حکم یک‌سال زندان داده بودند: «​ولی به این علت که روی هویت مجاهدینی خود تاکید کرده بود و هیچ وقت کوتاه نیامد، هیچ وقت او را آزاد نکردند.»

حسین سید احمدی با اشاره به این که هرگز محل دفن یا پیکری از برادرانش به آن‌ها تحویل داده نشد، درباره چگونگی اطلاع‌یافتن از اعدام آن‌ها گفت: «۹ماه بعد از اعدام‌ها با مادرم تماس می‌گیرند و می‌گویند برود اوین. مادرم فکر می‌کرد برای ملاقات تماس گرفته‌اند یا این‌که خبری درباره محسن به او می‌دهند. بعد از مراجعه، پاسدار دو ساک که داخل آن مقداری لباس بود، به مادرم تحویل می‌دهد و می‌گوید یکی متعلق به محسن و یکی هم متعلق به محمد است. به مادرم می‌گویند که اعدام کردیم و تو دیگر راحت شدی و می‌توانی بروی خانه و  استراحت کنی و دیگر نیازی نیست دنبال آن‌ها به زندان‌ها بیایی.»

 حسین سیداحمدی در پاسخ به این سوال دادستان که بر چه اساسی از اعدام برادرش محسن در گوهردشت مطمئن است، گفت: «وسایل زندان گوهردشت و اوین را در اوین تحویل می‌دادند مگر استثناها. حسین فارسی و غلامرضا جلال هم که در زندان گوهردشت بودند، تایید می‌کنند که در زمان قتل‌عام‌ها، محسن در گوهردشت بوده است. برادر دیگر خودم، رضا هم که سال ۷۴ آزاد شد، تاکید کرده که در گوهردشت محسن را اعدام کرده بودند.»

او با اشاره به قتل شماری از اعضای مجاهدین در «کمپ اشرف»، نیروی «قدس» سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را «تروریست» خواند. این اظهارات او از سوی حمید نوری با واکنش همراه بود و حمید نوری نیز گفت که سازمان مجاهدین «جنایت‌کار» است.

این اظهار نظرها موجب شدند که جلسه دادگاه در نوبت عصر اندکی متشنج شود و قاضی برای بازگرداندن نظم به جلسه، تنفسی کوتاه اعلام کرد.

فایل کامل صوتی این جلسه از دادگاه که توسط «ایران تریبونال»، نهاد زندانیان سیاسی دهه ۶۰، بازماندگان کشته‌شدگان و فعالان مدنی زنده پخش می‌شود را این‌جا بشنوید.

برخی از حاضران در اتاق دادخواهی که روند دادگاه را به صورت مستقیم پخش می‌کنند، بر این باورند که تنش‌های این‌چنینی موجب ایجاد اختلال در مساله دادخواهی می‌شود و مشکلات حزبی نباید به صحن دادگاه کشیده شوند.