شاهد دادگاه حمید نوری: دوسال بعد از آزادی متهم را در خیابان دیدم

روز دوشنبه ۲ اسفند ۱۴۰۰ شصت و هشتمین جلسه دادگاه رسیدگی به اتهام حمید نوری دادیار سابق قوه قضاییه و متهم به مشارکت در کشتار هزاران زندانی سیاسی در تابستان ۱۳۶۷ با شهادت حمید اشتری از نخستین شاکیان و یکی از افرادی که هویت او را شناسایی کرد برگزار شد.

آقای اشتری در این جلسه درباره نقش حمید نوری در دوران اعدام‌ها  و تجربیات خودش در سال ۱۳۶۷ شهادت داد و گفت که او را بارها پیش و پس از کشتار زندانیان سیاسی دیده است.

این زندانی سیاسی سابق که در دوران وقوع کشتار زندانیان سیاسی در تابستان ۱۳۶۷ در بند جهاد زندان گوهردشت زندانی بود یکی از افرادی است که پیش از بازداشت حمید نوری در سوئد، نزد دادستانی و پلیس سوئد درباره هویت او شهادت داده و از تصویری که ایرج مصداقی در سال ۲۰۱۹ برای او ارسال کرد صحبت کرد. او گفت بدون لحظه‌ای تردید حمید نوری را شناخته است.

ایرج مصداقی، حمید اشتری، مختار شلاوند از نخستین کسانی هستند که پیش از بازداشت حمید نوری از او شکایت و تصویر او را شناسایی کردند.

حمید اشتری به گفته خود، در اردیبهشت سال ۱۳۶۰، به علت همکاری با بخش انتشارات سازمان مجاهدین خلق دستگیر و به ۱۰ سال زندان محکوم شده بود.

این زندانی سیاسی سابق گفت که در بازه سال‌های ۱۳۶۵ تا ۱۳۶۷ در زندان گوهردشت بوده و حمید نوری را دادیار این زندان معرفی کرد.

این در حالی است که حمید نوری در جریان برگزاری دادگاه و ارایه دفاعیات خود به دادگاه همواره گفته است نقشی در دادیاری زندان گوهردشت نداشته و بعنوان کارمند دفتری در زندان اوین مشغول به کار بوده است.

او همچنین گفته است از سال ۱۳۶۱ تا ۱۳۷۲ که در زندان مشغول به کار بوده تنها چند نوبت برای انجام «ماموریت» به زندان گوهردشت رفته و در دوران اعدام‌های تابستان ۶۷ نیز به دلیل به دنیا آمدن فرزندش در مرخصی بوده است.

حمید اشتری اما روز گذشته در برابر هیات دادستانی شهادت داد که در سال ۱۳۶۶  دوبار حمید نوری را که با نام حمید عباسی شناخته می‌شده دیده است : «موقعی که ورزش جمعی می‌کردیم و تنبیه می‌شدیم ما را به اتاق گاز می‌بردند. پاسدارها برای انتقال ما به اتاق گاز تونلی تشکیل می‌دادند و ما را کتک می‌زدند.»

این نخستین بار نیست که شاهدان در دادگاه حمید نوری به وجود اتاق گاز اشاره می‌کنند. اتاقی که به گفته زندانیان سیاسی در دهه ۶۰ اتاقی بی‌پنجره بوده که زندانیان را برای تنبیه در گروه‌های چند نفری به آن منتقل کرده و شکاف زیر در را پر می‌کردند تا اکسیژن موجود در اتاق تمام شود.

حمید اشتری همچنین شهادت دادکه حمید نوری را در سال ۱۳۶۷ بدون چشم‌بند دیده است: « ما در بند که بودیم چشم‌بند نداشتیم. توی بند ما زندانی عادی هم بود و حمید نوری برای دادن مرخصی به زندانیان عادی زیاد به بند ما می‌آمد.»

او در خصوص اینکه چگونه از آغاز اعدام‌ها مطلع شده است گفت: « در بند جهاد بعضی از زندانی‌های برای امورات خود در زندان کار می‌کردند و همه هم زندانی سیاسی نبودند. در بند ما برخلاف بقیه بندهای زندان روزنامه و تلویزیون قطع نشد و ما فهمیده بودیم که مجاهدین حمله کرده . یک سری زندانی تبعه افغانستان هم بودند آن‌ها از اعدام‌ها مطلع شده بودند و ما از آن‌ها شنیدیم.»

این زندانی سیاسی گفت که شاهد بوده ناصریان با نام واقعی قاضی محمد مقیسه همراه با داوود لشکری و حمید نوری زندانیان را از بند روبرویی آن‌ها برای اعدام می‌بردند.

حمید اشتری همچنین شهادت داد که در دوره‌ای که اعدام‌ها انجام می‌شد یعنی در ماه‌های مرداد و شهریور یکبار داوود لشکری او و برخی دیگر از زندانیان بند جهاد را برای یک سری سوال و جواب برد و او در پاسخ به سوالات مصاحبه می‌کنید؟ مجاهدین را محکوم می‌کنی؟ و حکم امام را می‌پذیری جواب مثبت داده است.

حمید اشتری چنانکه در این دادگاه در حضور هیات دادستانی شهادت داد آخرین بار آذرماه ۱۳۶۹ پس از آزادی از زندان، از میدان رسالت به سمت سیدخندان با ماشین در حال عبور بوده که حمید نوری را در خیابان دیده است و ناخودآگاه او را به نام «آقای عباسی» صدا زده است. او گفت حمید عباسی به ماشین او سوار شده اما بعد از اینکه او خودش را معرفی کرده ترجیح داده از ماشین پیاده شده است.

در طول جلسه امروز، حمید نوری و وکیلش بارها انتقاد کردند که زمان کافی برای دفاع نداشته‌اند، در نتیجه ادامه جلسه به روز چهارشنبه موکول شد.

حمید نوری به نقض قوانین بین‌المللی و قتل متهم شده است. او که به مشارکت در کشتار زندانیان سیاسی در تابستان ۱۳۶۷ متهم است ۱۸ آبان ۱۳۹۸ در فرودگاه استکهلم بازداشت شد.

برگزاری دادگاه حمید نوری که تا اردیبهشت سال آینده در دادگاه استکهلم سوئد ادامه خواهد داشت، واکنش مقامات جمهوری اسلامی را نیز در پی داشته‌ است.

سعید خطیب‌زاده، سخنگوی وزارت خارجه جمهوری اسلامی، روز اول شهریور محاکمه آقای نوری را «یک طراحی» توسط سازمان مجاهدین خلق خواند و مدعی شد که دادگاه سوئد «به یک سری داستان و مستندسازی و شاهدسازی دروغی که همه از سوی یک گروهک صورت گرفته استناد کرده است».