شایا گلدوست
راهپیمایی در ترکیه با عنوان «راهپیمایی بزرگ خانواده» توسط برخی سازمانهای مردمنهاد علیه جامعه رنگینکمانی در روز یکشنبه ۱۸ سپتامبر ۲۰۲۲ در منطقه «فاتیح»(FATIH) استانبول برگزار شد.
به گفته شاهدان عینی، حدود دو تا سه هزار نفر در این راهپیمایی شرکت کرده بودند.
آنطور که در تصاویر به دست آمده نیز مشاهده میشود، اکثر این افراد وابسته به گروههای اسلامگرا و مذهبی بودهاند.
در این گردهمایی که با مشارکت ۱۵۰ سازمان مردمنهاد و حمایت «شورای عالی رادیو و تلویزیون» ترکیه برنامهریزی شده بود، شرکت کنندگان با در دست داشتن پرچم این کشور و پلاکاردهایی، جامعه رنگینکمانی را متهم به هدف قرار دادن بنیان خانواده و از هم گسستن آن با شستوشوی مغزی کودکان کرده و از دولت خواستند با این قشر از جامعه برخوردی صریح و روشن داشته باشد. بر روی پلاکاردهایی که در این گردهمایی استفاده شده بودند، نوشته شده بود: «به این صدا گوش بده، هدف خانواده است»، «به پروژه جامعه بدون جنسیت بگو متوقف شو»، «کسی که جنگ با خانواده را راه بیندازد، راه فراری ندارد»، «اینها پروپاگاندای امپریالیسم است»، «ما به پیاده سازی جهانی نه میگوییم»، «الجیبیتی یعنی ترور اخلاقیات» و شعارهایی از این قبیل.
«آرمین»، فعال حقوق پناهجویان و پناهندگان در ترکیه میگوید: «در طی مراسم، افراد زیادی از سوی انجمنهای سازماندهنده سخنرانی و جامعه الجیبیتیکیوپلاس را گناهکار و فاقد حق زندگی معرفی کردند. در همین حال، مخالفان این راهپیمایی که برای نشان دادن مخالفت خود به محل گردهمایی رفته بودند، مورد اهانت و خشونت راهپیمایان قرار گرفتند و توسط پلیس از محل متفرق شدند.»
در ویدیوهای منتشر شده از شرکت کنندگان در این راهپیمایی، برخی از افراد با صراحت موضع خشمگین خود را علیه جامعه رنگینکمانی اعلام کرده و هدف خود از شرکت در این راهپیمایی را اعمال فشار به دولت برای برخورد با این قشر دانستند. حتی برخی از افراد خواستار مجازاتهای سنگینی قضایی، نظیر اعدام برای اعضای جامعه رنگینکمانی از سوی دولت ترکیه هستند.
از چند روز گذشته سازمانهای فعال در زمینه حقوق جامعه رنگینکمانی و بالاخص پناهجویان و پناهندگان رنگینکمانی با اطلاع رسانی و انتشار بیانیههایی، مخالفت خود را با برگزاری این راهپیمایی که نتیجهای جز نفرتپراکنی علیه قشر رنگینکمانی نداشته است، نشان داده و به اعضای این جامعه توصیه کرده بودند که برای حفظ امنیت جانی و روانی خود، در روز یکشنبه ۱۸ سپتامبر از حضور در محل برگزاری این راهپیمایی جدا خودداری کنند.
«سازمان زندگی مثبت» که یک سازمان غیردولتی مستقر در ترکیه برای خدماترسانی به پناهجویان و پناهندگان است، درباره برگزاری این راهپیمایی هشدار داده و خاطرنشان كرده بود: «همه دوستان الجیبیتیکیوپلاس که در استانبول و به ویژه در مناطق نام برده شده زندگی میکنند، مراقب امنیت خود باشند و در صورت امکان، روز یکشنبه ۱۸ سپتامبر از حضور در این مکانها و اطراف آنها خودداری کنند و در صورت بروز هرگونه مشکل و مورد مخاطره آمیزی، به ما پیام دهند. یادآور میشویم در صورت بروز هرگونه مشکلی، ما با تمام نیرو در کنار شما هستیم.»
وضعیت پناهجویان و پناهندگان رنگینکمانی ساکن ترکیه در سالهای اخیر بسیار بحرانی شده است. جامعه رنگینکمانی ترکیه خود در معرض تبعیض و خشونت از سوی فرهنگ سنتی و مذهبی و همچنین نفرتپراکنیهای مقامات دولتی و مذهبی قرار دارد. با این رویکرد، پناهجویان و پناهندگان رنگینکمانی ایرانی و افغانستانی در معرض تبعیضهای مضاعف قرار میگیرند؛ تا آنجایی که تحمل این شرایط برای بسیاری از این افراد تا رسیدن به کشور سوم غیرممکن است. جامعه ترکیه با توجه به شباهتهای فرهنگی و مذهبی که با جامعه ایران دارد، پذیرای افرادی با گرایشهای جنسی مختلف و هویتها و بیانهای جنسیتی متفاوت با عرف تعریف شده نیست و با این افراد با خشونت رفتار میکند.
هرچند در قانون اساسی این کشور، افراد رنگینکمانی مجرم شناخته نمیشوند اما هیچ قانونی در جهت حمایت از آنها نیز وجود ندارد. «رجب طیب اردوغان»، رییس جمهوری ترکیه نیز بارها مخالفت خود را با به رسمیت شناختن قشر رنگینکمانی اعلام کرده و چندی پیش در یکی از سخنرانیهای خود به صورت علنی به نفرتپراکنی علیه این قشر پرداخته است.
از سال ۲۰۱۵ میلادی، برگزاری رژههای افتخار جامعه رنگینکمانی در ترکیه ممنوع شده است و هر تجمع و مراسمی با برخورد خشونتآمیز پلیس روبهرو میشود. امسال نیز دهها نفر از افرادی که قصد برگزاری رژه افتخار را داشتند، در شهرهای مختلف مورد حمله پلیس قرار گرفته و دستگیر شدند.
در چنین فضای رنگینکمانیستیزانهای، چهگونه میتوان امنیت پناهجویان و پناهندگان رنگینکمانی را حفظ کرد؟ انسانهایی که به امید رهایی و آزادی، خانه و سرزمین خود را ترک کرده و برخی از آنها سالها است که در ترکیه در انتظار سرنوشتی نامعلوم به سر میبرند. نه سازمان ملل متحد، نه کشورهای پناهندهپذیر و نه پلیس اداره مهاجرت ترکیه مسوولیت امنیت جانی و روانی و همچنین سرنوشت نامشخص آنها را بر عهده نمیگیرند.
تعدادی از سازمانها و انجمنهای حامی جامعه رنگینکمانی در روزهای قبل از برگزاری این راهپیمایی، با ارسال تقاضاهایی برای مقامات، از جمله فرمانداری استانبول و حتی برخی نمایندگان پارلمان برای لغو این گردهمایی اقدام کرده بودند که تمامی درخواستها بدون پاسخ ماندند.
سازمان «SPoD» که یک سازمان غیردولتی رنگینکمانی در ترکیه است، برای لغو این گردهمایی، به دفتر فرماندار و هم به فرمانداری منطقه درخواست داده بود. در درخواست ارسال شده با صراحت تاکید شده بود که این تجمع، تهدیدی برای نظم و امنیت عمومی است و از همه احزاب سیاسی مخالف این راهپیمایی خواسته شد تا در همبستگی با «البیجیتیکیو پلاس» بایستند و از آنها حمایت کنند.
«حلیم کر»، رییس این سازمان با یادآوری این که فرماندار و فرمانداری وظیفه دارند تضمین کنند که مردم در کنار هم به شیوهای برابر و آزاد زندگی میکنند، گفته است: «این درخواست بیان میکند که این فراخوان که بخشی از جامعه را هدف قرار داده است، حاوی سخنان نفرتانگیز است و علاوه بر حقوق و آزادیهای اقلیتهای جنسی وجنسیتی، نظم و امنیت عمومی را تهدید میکند. ما به تصمیمات مربوطه دادگاه قانون اساسی و دادگاه حقوق بشر اروپا اشاره کردهایم؛ تصمیماتی که دولت را موظف میدانند از سخنان نفرت پراکنی، تبعیض و تهدید جلوگیری کند.»
او ادامه میدهد که نهادهای عمومی در قبال همه شهروندان وظایفی دارند و این موضوع نه تنها برای جامعه رنگینکمانی بلکه برای همه شهروندانی که میخواهند با فرصتهای برابر و بدون تحقیر در این کشور امن زندگی کنند، نگرانکننده است.
بسیاری از هنرمندان، خوانندگان و چهرههای سرشناس جامعه ترکیه نیز مخالفت خود را با برگزاری چنین راهپیماییهایی که به باور آنها باعث بر هم زدن نظم عمومی و ایجاد تنش و نفرتپراکنی میشوند را محکوم کردهاند.
با وجود همه اعتراضات و تلاشهای مربوطه، این راهپیمایی نفرتپراکنانه در روز یکشنبه انجام شد و نه تنها جامعه رنگینکمانی ساکن در ترکیه را در موقعیت ناامنی قرار داد بلکه نشاندهنده افول در حوزه حقوق بشر در کشور ترکیه است؛ کشوری که نه تنها متعهد به حفظ امنیت شهروندان خود است بلکه با پذیرش پناهجویان و پناهندگان، موظف است حقوق انسانی این افراد را حفظ و برای اجرای قوانین بینالمللی تلاش کند.
ثبت نظر