شایا گلدوست
در روزهای گذشته، گروهی از فعالان مستقل ایرانی در مقابل ساختمان کنگره امریکا در واشنگتن‌دی‌سی دست به تحصن زدند تا بتواند توجهات را به جنبش آزادی در ایران جلب و کنگره را ترغیب کنند تا برای مهار رژیم جمهوری اسلامی اقدامات سیاسی انجام دهد. این تحصن که از تاریخ اول نوامبر ۲۰۲۲ آغاز شده بود، در شامگاه ۱۲ نوامبر به پایان رسید. این در حالی است که اعتراضات سراسری در ایران وارد هفته نهم خود شده است.
برنامه‌های روزانه این گروه شامل اجرای هنرهای نمایشی توسط هنرمندان مختلف، انجام بحث‌های آزاد، خواندن شعر، اجرای موسیقی زنده سنتی و برگزاری مراسم شب زنده‌داری برای جان باختگان اعتراضات بود.
این گروه هدف خود از برگزاری این تحصن را رساندن صدای مردم ایران و درخواست از کنگره برای جلوگیری از هرگونه معامله دولت «جو بایدن» با رژیم اسلامی ایران عنوان کرده بود.
آن‌طور که گفته شده، این گروه نامه‌ای به مجلس نمایندگان امریکا ارسال و از اعضای آن خواسته است تا از ایرانیان حمایت کنند، نه از رژیم جمهوری اسلامی.
«نیما نیا»، کنش‌گر حوزه «ال‌جی‌بی‌تی‌کیو پلاس» و یکی از برگزارکنندگان این تحصن به «ایران‌وایر» می‌گوید: «این تحصن یکی از اتفاقات نادری بوده که در واشنگتن‌دی‌سی افتاده است و این اولین باری است که ما این کار را انجام می‌دهیم. ما جمعی از فعالان مدنی، کنش‌گر و هنرمند هستیم. من به عنوان یک هنرمند کوییر این کار را انجام داده‌ام و همه ما بر این موضوع تاکید داریم که مستقل هستیم و به هیچ نهاد و گروهی تعلق نداریم. هدف اصلی ما نیز رساندن صدای اعتراضات مردم داخل ایران به جامعه جهانی است.»
او در تمامی این روزها به انجام پرفرونسی پرداخته است؛ پرفورمنسی که حکایت از جنایات جمهوری اسلامی علیه معترضان دارد.
این هنرمند یکی از داوطلبان را کفن‌پیچ کرده و بر روی کفن، بداهه نقاشی می‌کند و سر کفن را با دسته‌ای از مو می‌بندد.
علاوه بر این، در شب یازدهم این تحصن، هم‌زمان با تولد ۲۰ سالگی «آراد زارعی»، یکی از قربانیان پرواز «پی‌اس۷۵۲» (هواپیمایی اوکراین که با شلیک سپاه پاسداران اسلامی سقوط کرد)، با حضور پدر او، «مهرداد زارعی»، برنامه‌ای اجرا شد و نیما نیا متنی را که تعدادی از فعالان ال‌جی‌بی‌تی‌کیوپلاس داخل ایران تهیه و تنظیم کرده بودند، برای حاضرین مقابل کنگره امریکا خواند.
در بخشی از این متن آمده است: «این روزها که با شعار ژن، ژیان، ئازادی در میانه انقلاب علیه رژیم آپارتاید جنسیتی هستیم، مناسب‌ترین زمان است برای سخن گفتن از افرادی که همواره تحت تبعیض‌های نظام‌مند بوده‌اند؛ اعضای جامعه ال‌جی‌بی‌تی‌کیوپلاس، افرادی که حق‌شان بر بدن‌های‌شان سلب شده است، تحت انواع شکنجه‌های پزشکی قرار گرفته‌اند، در تمام ارکان جامعه مورد تبعیض و خشونت بوده‌اند، بابت جنسیت و گرایش‌شان به قتل رسیده‌اند و برای روابط غیرسیس-هتروی خود اعدام شده و یا شلاق خورده‌اند. اما همین افراد با وجود چنین شرایطی، همواره در طی سالیان متمادی به مبارزات خود برای رهایی و برابری ادامه داده‌اند.»
«نیلوفر جبلی»، زن کوییر و از حاضران و شرکت‌کنندگان در این برنامه معتقد است که این تحصن به دلیل تاکید و استمراری که نشان می‌دهد، می‌تواند انعکاس خوبی از تلاش و مبارزات مردم در داخل ایران باشد؛ مخصوصا که جلوی یکی از مهم‌ترین مراکز سیاسی جهان برگزار شده است.
او درباره استقبال مردم از این تجمع و گردهمایی به «ایران‌وایر» می‌گوید: «استقبال خیلی بیشتر از آن بود که ما تصور می‌کردیم. در شب چهارم تحصن که مراسم چهلمی برای کشته‌شدگان برگزار شد، حضور مردم باشکوه بود. همین‌طور حضور هنرمندان و اجرای موسیقی به زبان‌های مختلف. مردم بسیار به ما محبت داشتند، برای تحصن‌کنندگان وسایل مورد نیاز و غذا می‌آوردند و این هم‌بستگی و هم‌دلی فضا را بسیار زیبا می‌کرد.»
«نیلوفر جبلی» نیز بر عدم وابستگی سیاسی تحصن‌کنندگان به گروه و نهاد خاصی تاکید می‌کند. او می‌گوید: «همه ما با عقاید مختلف کنار هم هستیم و هر کدام به شکلی سعی می‌کنیم توجهات را به اتفاقاتی که در ایران در جریان است، جلب کنیم.»
او نقش اعضای جامعه رنگین‌کمانی را در این تحصن بسیار مهم می‌داند و به نقش و حضور تاثیرگذار نیما نیا در طول این ۱۲ روز و حتی تمامی شب‌ها اشاره می‌کند.
نیلوفر در پاسخ به این پرسش که حضور در این تحصن چه تاثیر و تجربه احساسی برای شخص خودش به همراه داشته است، می‌گوید: «این روزها تناقض عجیبی را شاهد بودم. ما تحصن کرده بودیم و در پشت سر ما تصویری از جوانانی بود که فوتبال امریکایی بازی می‌کردند. تلفیق کفن‌ها بر زمین و بازی جوانان امریکایی این حس عجیب را در من به‌وجود می‌آورد که چه تفاوت بزرگی میان جوانان این کشور و جوانان سرزمین ما وجود دارد؛ این‌ها که این‌جا مشغول به بازی و سرگرمی هستند و جوانان ما که در خیابان‌ها به خاک و خون کشیده می‌شوند. من به عنوان یک شخص نان‌باینری و پنسکشوال افتخار می‌کنم که در این تحصن شرکت کردم و پرچم رنگین‌کمانی که همراه خود بردم را آنجا نصب کردیم.»
او بر این باور است که حضور افراد به عنوان عضوی از جامعه رنگین‌کمانی در تجمع‌ها و تحصن‌های اعتراضی باعث ایجاد شجاعت در افراد دیگر می‌شود: «به عنوان مثال، برای من حضور داشتن به عنوان عضوی از این جامعه در کنار افرادی که بیشتر شناخته شده و فعال هستند، باعث می‌شود که بیشتر خودم باشم و شهامت خود واقعی بودن را بیشتر به‌دست بیاورم. علاوه بر این، افرادی که در تحصن حضور پیدا می‌کردند، با دیدن ما و فعالیت‌های‌مان و پرچم رنگین‌کمانی، به اهمیت و تاثیر حضورمان باور پیدا کرده و مشاهده‌پذیرتر می‌شدند. در این روزها من احساس کردم که در بین ما انسانیت حرف اول را می‌زند، جدا از هر تفاوتی که با یک‌دیگر داریم.»
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر