شایا گلدوست
در نشست فروم اجتماعی سازمان ملل متحد که با موضوع «تکنولوژی و حقوق بشر» در تاریخ ۱۲ آبان ۱۴۰۲ در ژنو برگزار شد، «علی بحرینی»، نماینده جمهوری اسلامی ایران در این سازمان ریاست جلسه را برعهده داشت.
در این نشست میکروفون «شادی امین»، نماینده «سازمان عدالت برای ایران» و مدیر شبکه «ششرنگ» که در ابتدای بیانیه خود به انتصاب جمهوری اسلامی برای ریاست این نشست اعتراض کرده و سیاست انتخاب نماینده جمهوری اسلامی را برای میزبانی این فروم شرمآور خوانده بود، توسط بحرینی به روی او بسته شد.
امین که به نمایندگی از سازمان عدالت برای ایران در این نشست حضور داشت، علیرغم قطع صدایش توسط علی بحرینی، به سخنرانی خود با صدای بلند ادامه داد. او در این بیانیه، از چگونگی سانسور رژیم اسلامی و سوءاستفاده از تکنولوژی برای ساکت کردن معترضان و جامعه رنگینکمانی و نیز تشدید فشارها بر روی افراد با هویت و بیانهای جنسیتی متنوع و اعمال مجازاتها گفت.
شادی امین تاکید کرد: «رژیم اسلامی از تکنولوژی برای ساکت کردن هر صدای معترضی استفاده میکند.»
در متن بیانیهای که توسط او خوانده شد، آمده است: «در کشوری مانند ایران، فناوریهای جدید و در حال ظهور عمداً علیه صداهای مخالف، از جمله معترضان الجیبیتیکیوپلاس استفاده میشوند. در سرکوب اخیر، مقامات از طرحی برای استفاده از فناوری نظارتی برای شناسایی و اعمال مجازات برای زنان، افراد ترنس و نانباینری به عنوان ناقضان حجاب اجباری خبر دادند و حریم خصوصی اکنون بیشتر از گذشته از طریق نظارت بر رسانههای اجتماعی معترضان نقض میشود و ارتباطات آنلاین معمولا برای یافتن مطالبی برای متهم کردن افراد جامعه بر اساس جنسیت، گرایش جنسی و عقاید سیاسی ضبط و کنترل میشوند.»
شادی امین، پژوهشگر و مدیر شبکه لزبینها و ترنسجندرهای ایرانی (شش رنگ) به «ایرانوایر» میگوید: «جمهوری اسلامی که حتی در ژنو و سازمان ملل نیز حاضر نیست صدای جامعه الجیبیتی و معترضان را بشنود، با این حرکت نشان داد که حق با ما است و این نظام از همه تکنولوژیها برای خفه کردن صدای ما و نقض حقوق بشر، حقوق جامعه الجیبیتی و زنان استفاده میکند.»
شبکههای مجازی بعد از این اتفاق و پوشش خبری آن، به ریاست جمهوری اسلامی در این نشست اعتراض و از عملکرد سازمان ملل در این خصوص ابراز ناامیدی کردند.
به نظر میرسد جمهوری اسلامی در مذاکره با کشور فیلیپین، میزبانی این دوره از نشست که میبایست به نمایندگی کشوری از قاره آسیا برگزار میشده را بر عهده گرفته است. البته این پیروزی ویژهای برای حضور جمهوری اسلامی در عرصه بینالمللی محسوب نمیشود و بسیاری از کشورهای اروپایی و امریکای شمالی نیز در اعتراض به میزبانی جمهوری اسلامی در این فروم شرکت نکردند.
شادی امین در ادامه توضیح میدهد: «من با معرفی خودم به عنوان نماینده سازمان عدالت برای ایران آغاز و استقبال خود را از مباحث مهم مطرح شده در اجلاس اعلام کردم اما ادامه دادم که ما به سیاست شرمآوری که ریاست این اجلاس را به فردی از جمهوری اسلامی واگذار میکند، اعتراض میکنیم. هیات جمهوری اسلامی بلافاصله به صحبتهای من اعتراض و علی بحرینی میکروفون من را قطع کرد. البته من به خواندن بیانیهام با صدای بلند در سالن ادامه دادم و افراد حاضر در سالن توانستند صحبتهای من را بشنوند. به نظر میرسد که صحبتهای من برای نمایندگان جمهوری اسلامی سنگین بود و تاب و تحمل شنیدن آن را نداشتند. طبق معمول نیز با گفتن این که ما از دولتهای متخاصم و صهیونیستی بوده و در مقابل مردم ایران قرار داریم و با دشمنان ملت ایران همدست هستیم، خواستند که رفتار خود را توجیه و صدای ما را سرکوب کنند. نکته جالب توجه اینجا است که علی بحرینی در مقابل اعتراض و سر و صدای آنها واکنشی نشان نداد اما در مقابل صحبتهای من که به هیچوجه خارج از مقررات و ضوابط اجلاس نبود، میکروفونم را قطع کرد.»
او با بیان این که پس از پایان اجلاس، همدلی بسیار زیادی را از نمایندگان و افراد حاضر در نشست دریافت کرده است، میگوید بسیاری از این افراد از برخورد جمهوری اسلامی متعجب شده بودند و همچنین برخی از مسوولان اجلاس نیز با تشکر از بیانیهای که خوانده شد، از تاکید بر نکات ذکر شده در بیانیه ابراز خرسندی کردند.
امین میگوید: «جمهوری اسلامی در تلاش است در عرصه بینالمللی برای خود جایگاهی را ایجاد کند اما صحنه بهوجود آمده آنقدر تاسفبار بود که بیانگر جایگاه حاکمیت در عرصههای بینالمللی است؛ از نمایندگان جمهوری اسلامی که با دست بر روی میز میکوبیدند و با ایجاد سر و صدا خواستار متوقف کردن صدای من شدند تا علی بحرینی، نماینده حاکمیتی که حتی ۹۰ ثانیه تحمل شنیدن صدای مخالف و اعتراض را ندارد. اعتراض به سرکوب و ظلمی که دههها است علیه اقشار مختلف، از جمله جامعه الجیبیتیکیوپلاس اتفاق میافتد.»
پیشتر نیز در نشست کمیته حقوق بشر سازمان ملل متحد که برای بررسی پایبندی جمهوری اسلامی ایران به تعهداتش تحت عنوان «میثاق بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی» گرد هم آمده بودند، هیات جمهوری اسلامی از پاسخگویی به سوالات کمیته حقوق بشر درباره مجازات، سرکوب و تبعیض علیه جامعه رنگینکمانی امتناع کرده بود و جوابیهای کلی توسط علی بحرینی خوانده شد.
هیات جمهوری اسلامی در پاسخ به سوالات اعضای کمیته در مورد رفتار تبعیضآمیز جمهوری اسلامی با اعضای جامعه رنگینکمانی، بر اساس گزارشی از ششرنگ با عنوان «جنگ علیه جسم و جان» گفتند: «اجماع بینالمللی درباره به رسمیت شناختن همجنسگرایی وجود ندارد و مفاد میثاقین، حقوق همجنسگرایان را شامل نمیشود.»
مطلب مرتبط:
ثبت نظر