close button
آیا می‌خواهید به نسخه سبک ایران‌وایر بروید؟
به نظر می‌رسد برای بارگذاری محتوای این صفحه مشکل دارید. برای رفع آن به نسخه سبک ایران‌وایر بروید.
صفحه‌های ویژه

چرا یهودی‌ستیزی از ستون‌های اصلی ایدئولوژی نازی بود؟

۲۹ اردیبهشت ۱۴۰۱
خواندن در ۸ دقیقه
هزاران تن در سطوح مختلف حکومت، در آزار و اذیت و سرکوب یهودیان نقش داشتند؛ آنها این قوانین یهودی‌ستیز را تدوین کردند، به بحث گذاشتند، به تصویب رساندند و از اجرای آن حمایت کردند.
هزاران تن در سطوح مختلف حکومت، در آزار و اذیت و سرکوب یهودیان نقش داشتند؛ آنها این قوانین یهودی‌ستیز را تدوین کردند، به بحث گذاشتند، به تصویب رساندند و از اجرای آن حمایت کردند.
.یهودی‌ستیزی و سرکوب یهودیان از ستون‌های اصلی ایدئولوژی نازی بود. در تصویر نمودارهای نژادی نازی ها آلمان، بین 1935 و 1945را می‌بینید
.یهودی‌ستیزی و سرکوب یهودیان از ستون‌های اصلی ایدئولوژی نازی بود. در تصویر نمودارهای نژادی نازی ها آلمان، بین 1935 و 1945را می‌بینید
حزب نازی در برنامه‌ی ۲۵ ماده‌ای که در سال ۱۹۲۰ منتشر کرد، رسماً اعلام کرد که می‌خواهد یهودیان را از جامعه‌ «آریایی» تفکیک و حقوقِ سیاسی، قانونی و مدنی آنها را ملغی کند.
حزب نازی در برنامه‌ی ۲۵ ماده‌ای که در سال ۱۹۲۰ منتشر کرد، رسماً اعلام کرد که می‌خواهد یهودیان را از جامعه‌ «آریایی» تفکیک و حقوقِ سیاسی، قانونی و مدنی آنها را ملغی کند.
در شش سالِ نخستِ دیکتاتوری «هیتلر»، حکومت در سطوح مختلف دولتی، ایالتی و شهری صدها قانون و حکم و فرمان و دستورالعمل و مجموعه مقررات را به تصویب رساند و به تدریج حقوق مدنی و شهروندی یهودیان در آلمان را محدود کرد.
در شش سالِ نخستِ دیکتاتوری «هیتلر»، حکومت در سطوح مختلف دولتی، ایالتی و شهری صدها قانون و حکم و فرمان و دستورالعمل و مجموعه مقررات را به تصویب رساند و به تدریج حقوق مدنی و شهروندی یهودیان در آلمان را محدود کرد.

یهودی‌ستیزی و سرکوب یهودیان از ستون‌های اصلی ایدئولوژی نازی بود.

منبع: موزه یادبود هولوکاست در ایالات متحده آمریکا، واشنگتن 

در شش سالِ نخستِ دیکتاتوری «هیتلر»، حکومت در سطوح مختلف دولتی، ایالتی و شهری صدها قانون و حکم و فرمان و دستورالعمل و مجموعه مقررات را به تصویب رساند و به تدریج حقوق مدنی و شهروندی یهودیان در آلمان را محدود کرد. 

 ***

پیشینه‌ تاریخی

 

یهودی‌ستیزی و سرکوب یهودیان از ستون‌های اصلی ایدئولوژی نازی بود. 

 

حزب نازی در برنامه‌ی ۲۵ ماده‌ای که در سال ۱۹۲۰ منتشر کرد، رسماً اعلام کرد که می‌خواهد یهودیان را از جامعه‌ «آریایی» تفکیک و حقوقِ سیاسی، قانونی و مدنی آنها را ملغی کند.

 

رهبران نازی به‌ محض رسیدن به قدرت، به وعده خود عمل کرده و سرکوب یهودیان را آغاز کردند. در شش سال نخست دیکتاتوری «هیتلر» یعنی از سال ۱۹۳۳ تا شروع جنگ در سال ۱۹۳۹ بیش از ۴۰۰ فرمان و قانون علیه یهودیان به اجرا گذاشته شد که ابعاد مختلف زندگی خصوصی و اجتماعی آنها را محدود کرد. بسیاری از این مقررات، قوانینی بودند که در سطح کل کشور به اجرا گذاشته شدند و تمام یهودیانِ آلمان را شامل می‌شدند. علاوه بر این، مقامات محلی در ایالات، استان‌ها و شهرها نیز ابتکار عمل به خرج دادند و یک رشته احکام و فرامین دیگر را هم علیه یهودیانِ ساکنِ مناطقِ تحتِ مدیریتِ خود اعمال کردند. بنابراین، هزاران تن در سطوح مختلف حکومت، در آزار و اذیت و سرکوب یهودیان نقش داشتند؛ آنها این قوانین یهودی‌ستیز را تدوین کردند، به بحث گذاشتند، به تصویب رساندند و از اجرای آن حمایت کردند. به این ترتیب، هیچ نقطه‌ای در کشور از گزند این قوانین در امان نماند.

 

نخستین قانون مهمی که در راستای محدود کردن حقوق شهروندی یهودیان به اجرا گذاشته شد، «قانون احیای مشاغل دولتی» بود که در هفتم آوریل سال ۱۹۳۳ به تصویب رسید. مقامات نازی با اتکاء به این قانون، کارمندان یهودی و آنهایی را که از منظر «سیاسی غیر قابل اعتماد» بودند، از سمت‌های خود اخراج کردند. در این قانون بود که نازی‌ها برای نخستین بار مفهوم «اصل آریایی» را به‌کار بردند؛ مفهومی که بر پایه آن، یهودیان (همچنین «غیرآریایی‌ها») را از موسسات، مشاغل و سایر جنبه‌های زندگی اجتماعی محروم کردند؛ و بر اساس همین مفهوم بود که «قوانین نژادی نورنبرگ» در سال ۱۹۳۵ تعریف و تدوین شدند؛ قوانینی که یهودیان را نه بر اساس باورهای مذهبی خود بلکه بر اساس اصل و نسب اجدادی‌شان تعریف می‌کرد و به تبعیض و تفکیک آنها از جامعه‌ به اصطلاح «آریایی» رسمیت می‌بخشید.

 

در آوریل سال ۱۹۳۳، حضور یهودیان آلمانی در مدارس و دانشگاه‌های آلمان محدود شد. در همان ماه، یک رشته قوانین جدید به اجرا گذاشته شد تا «فعالیتِ یهودیان» در حوزه‌های حقوقی و پزشکی نیز محدود شود. در احکام بعدی، بازپرداختِ دستمزدِ پزشکان یهودی هم از صندوق بیمه سلامت همگانی (دولتی) محدود شد. شهر برلین وکلای یهودی و دفاتر اسناد رسمی تحت مدیریت یهودیان را از فعالیت در امور حقوقی منع کرد؛ شهردار مونیخ نیز پزشکان یهودی را از معالجه‌ بیماران غیریهودی منع کرد و وزارت داخلی ایالت بایرن پذیرش دانشجویان یهودی را در دانشکده پزشکی ممنوع اعلام کرد.

 

در سطح کل کشور، دولت نازی مجوز کاری مشاورانِ مالیاتی یهودی را لغو کرد، پذیرش «غیرآریایی‌ها» را در مدارس و دانشگاه‌های دولتی سهمیه‌بندی و به ۱/۵ درصد محدود کرد، کارمندان غیرنظامی یهودی را از ارتش اخراج کرد و در اوایل سال ۱۹۳۴، هنرپیشگان و بازیگران یهودی را از ایفای نقش در سینما و تئاتر ممنوع کرد. مقامات محلی نیز مقرراتی را به تصویب رساندند که سایر حوزه‌های زندگی یهودیان را تحت تاثیر خود قرار داد؛ برای نمونه، در ایالت «زاکسن»، یهودیان دیگر حق نداشتند طبق آیین یهود حیوانات را ذبح کنند و به این ترتیب، عملاً نمی‌توانستند از آداب غذایی مذهب خود پیروی کنند.

 

ماموران دولت موظف شدند که یهودیان را از تمامی حوزه‌های اقتصادی کشور محروم کنند و این‌گونه، امکان امرار معیشت از آنها گرفته شد. یهودیان می‌بایست کل اموال و دارایی‌های خود را در داخل و در خارج از کشور به مقامات اعلام و به ثبت برسانند؛ امری که در نهایت به مصادره سرمایه‌های آنها توسط حکومت انجامید. مقامات آلمان همچنین روند «آریایی کردن» کسب‌وکارهای یهودیان را آغاز کردند؛ کارگران، کارمندان و مدیران یهودی را اخراج کردند، و شرکت‌ها و کارخانه‌های متعلق به یهودیان را با قیمتی به مراتب پایین‌تر از ارزش واقعی آنها در بازار، به آلمانی‌های غیریهودی واگذار کردند. به این ترتیب، در بهار سال ۱۹۳۹، دیگر تقریباً کل کسب‌وکارهای متعلق به یهودیان در آلمان تحت کنترل «آریایی‌ها» بود.

 

«قوانین نژادی نورنبرگ» سنگِ بنای سیاست‌های نژادپرستانه‌ نازی‌ها است. معرفی این قوانین در سپتامبر ۱۹۳۵ موج جدیدی از قوانین یهودی‌ستیز را به‌همراه داشت که تبعیض نژادی علیه یهودیان را عملاً و سریعاً در سطح جامعه‌ آلمان ممکن کرد. قضات دیگر حق نداشتند به تفسیرهای حقوقی یا نظرات نویسندگان یهودی استناد کنند، افسران یهودی از ارتش اخراج شدند و دانشجویان یهودی دیگر حق حضور در آزمون ورودی دوره‌ی دکترا را نیافتند.

 

در سال‌های ۱۹۳۷ و ۱۹۳۸، مقامات آلمان یک قدم پیش گذاشتند و قوانین سرکوب‌گرایانه دیگری را علیه یهودیانِ آلمان به اجرا گذاشتند. آنها قصد داشتند وضعیت اقتصادی یهودیان را تضعیف کنند، و با مجبور کردن آنها به ثبت اموال و دارایی‌های خود کوشیدند جلوی کسب درآمدشان را بگیرند، و به تدریج، آنها را از فعالیت در اقتصاد آلمان حذف کنند. نازی‌ها پزشکان یهودی را از معالجه غیریهودیان منع، و مجوز کاریِ وکلای یهودی را لغو کردند. در ماه اوتِ سال ۱۹۳۸، مقامات آلمانی مقرر کردند که تا اول ژانویه ۱۹۳۹، مردان و زنان یهودی که نام‌های «غیر یهودی» دارند، باید به اولِ نام خود، به ترتیب، «اسراییل» یا «سارا» را اضافه کنند. تمام یهودیان موظف به داشتن کارت‌های شناسایی شدند که از اصالت یهودی آنها حکایت داشت و در پاییز سال ۱۹۳۸، حرف «ی» در تمام گذرنامه‌های «یهودی» درج شد.

 

به دنبال کشتارهای «شب بلورین» (Kristallnacht) که به «شب شیشه‌های شکسته» نیز معروف است و در نهم و دهم ماه نوامبر سال ۱۹۳۹ رخ داد، قوانین جدیدی به تصویب رسید و نازی‌ها یهودیان را از تمام مدارس و دانشگاه‌های دولتی، همچنین از حضور در سینما، تئاتر و اماکنِ ورزشی منع کردند. در بسیاری از شهرها، ورود یهودیان به مناطق «آریایی» ممنوع شد. دولت یهودیان را واداشت تا خود را طوری معرفی کنند تا برای همیشه از بقیه جامعه تفکیک و مجزا شوند. به این ترتیب، رهبران نازی همزمان با تسریعِ تدارکاتِ جنگ و فتحِ اروپا، قوانین یهودی‌ستیزانه‌ای را در آلمان و اتریش وضع کردند تا راه را برای سرکوبِ هر چه بیشتر یهودیان هموار کند.

 

در فهرست زیر، ۲۹ مورد از بیش از ۴۰۰ لایحه قانونی و فرمان اجرایی که در شش سال نخست رژیم نازی‌ها علیه یهودیان و سایر اقلیت‌ها وضع و به اجرا گذاشته شد، ارائه شده است:

 

سال ۱۹۳۳

 

۳۱ مارس

فرمان کمیسیون سلامت و بهداشت شهرداری برلین که پزشکان یهودی را از همکاری با اداره خدمات رفاه اجتماعی پایتخت منع کرد.  

 

۷ آوریل

«قانون احیای مشاغل دولتی» که کارمندان یهودی را از ادامه کار در نهادهای دولتی منع کرد.

 

۷ آوریل

«قانون پذیرش حقوق‌دانان» که حضور یهودیان در کانون‌های وکلا  را ممنوع کرد.

 

۲۵ آوریل

«قانون کنترل جمعیت مدارس و دانشگاه‌ها» که تعداد دانش‌آموزان و دانشجویان یهودی را در مدارس و دانشگاه‌های دولتی محدود کرد.

 

۱۴ ژوئیه

«قانون سلب تابعیت» که حق شهروندی را از یهودیان و «عناصر نامطلوب» که ملیت آلمان را کسب کرده بودند، گرفت.

 

۴ اکتبر

«قانون سردبیران» که یهودیان را از حضور در سمت‌های سردبیری منع می‌کرد.

 

سال ۱۹۳۵

 

۲۱ مه

«قانون ارتش» که افسران یهودی را از ارتش اخراج کرد.

 

۱۵ سپتامبر

«قوانین نژادی نورنبرگ» که حق شهروندی در رایش را از یهودیان گرفت و ازدواج و رابطه جنسی خارج از ازدواج را بین یهودیان و «آلمانی‌ها» یا «خویشاوندان نژادی» آنها ممنوع کرد.

 

سال ۱۹۳۶

۱۱ ژانویه

فرمان اجرایی «قانون مالیات در رایش» که اجازه کار مشاوران مالیاتی یهودی را لغو کرد.

 

۳ آوریل

«قانون دامپزشکان رایش» که اجازه کار یهودیان در این حرفه را ملغی کرد.

 

۱۵ اکتبر

وزارت آموزش و پرورش رایش معلمان یهودی را از کار در مدارس دولتی منع کرد.

 

سال ۱۹۳۷

۹ آوریل

شهردار برلین فرمان داد که تا اطلاع ثانوی، مدارس دولتی دیگر حق پذیرش دانش‌آموزان یهودی را ندارند.

 

سال ۱۹۳۸

۵ ژانویه

«قانون تغییر نام و نام خانوادگی» یهودیان را از تغییر نام منع کرد.

 

۵ فوریه

«قانون دلالان و مسئولان حراج» یهودیان را از این حرفه محروم کرد.

 

۱۸ مارس

«قانون سلاح» فعالیت فروشندگان یهودی اسلحه را ممنوع کرد. 

 

 

۲۲ آوریل

فرمان علیه «استتار شرکت‌های یهودی» تغییر نام شرکت‌های تجاری متعلق به یهودیان را ممنوع کرد.

 

۲۶ آوریل

حکم «افشای دارایی‌های یهودیان» یهودیان را ملزم کرد که تمام اموال و دارایی‌های خود را که بیش از ۵ هزار رایشمارک ارزش داشت، به مقامات اعلام کنند.

 

 

۱۱ ژوئن

وزارت کشور رایش ورود یهودیان را به مراکز تفریحی-بهداشتی مربوط به چشمه‌های آب گرم منع کرد. 

 

۱۷ اوت

فرمان اجرایی درباره  «قانون تغییر نام و نام خانوادگی» مردان و زنان یهودی را که نام‌های «غیر یهودی» دارند، مجبور کرد که به اولِ نام خود، به ترتیب، «اسراییل» یا «سارا» را اضافه کنند.

 

۳ اکتبر

فرمان «مصادره اموال یهودیان» صادر شد و روند انتقال دارایی‌های یهودیان به غیریهودیان آلمانی تبیین و تعریف شد.

 

۵ اکتبر

وزارت کشور رایش تمام گذرنامه‌های یهودیان را باطل کرد. یهودیان موظف شدند که گذرنامه‌های خود را به مقامات تحویل دهند. از آن پس، تنها گذرنامه‌هایی که حرف «ی» در آنها درج شده بود، رسمیت داشت.

 

۱۲ نوامبر

فرمان «اخراج یهودیان از اقتصاد آلمان» تمام کسب‌وکارهایی را که توسط یهودیان اداره می‌شد، تعطیل اعلام کرد.

 

۱۵ نوامبر

وزارت آموزش و پرورش رایش تمام کودکان یهودی را از مدارس دولتی اخراج کرد.

 

۲۸ نوامبر

وزارت کشور رایش آزادی رفت‌وآمد یهودیان در سطح کشور را محدود کرد.

 

۲۹ نوامبر

وزارت کشور رایش اعلام کرد که یهودیان حق نگهداری از کبوترهای پیام‌رسان را ندارند.

 

۱۴ دسامبر

فرمان اجرایی درباره «قانون تشکیلات کار کشور» تمام قراردادهای کاری شرکت‌های متعلق به یهودیان را ملغی کرد.

 

۲۱ دسامبر

«قانون قابله‌ها» تمام یهودیان را از فعالیت در این حرفه منع کرد.

 

سال ۱۹۳۹

۲۱ فوریه

فرمانی تحت عنوان «تحویل فلزات و سنگ‌های گران‌بها در مالکیت یهودیان»، یهودیان را ملزم کرد که طلا، نقره، الماس و سایر اشیای قیمتی خود را بدون دریافت غرامت به دولت تحویل دهند.

 

اول اوت

رئیس موسسه «لاتاری آلمان» فروش بلیت لاتاری به یهودیان را ممنوع کرد.

 

ثبت نظر

اخبار

دو فعال مدنی توسط نیروهای امنیتی تبریز بازداشت شدند

۲۹ اردیبهشت ۱۴۰۱
خواندن در ۱ دقیقه
دو فعال مدنی توسط نیروهای امنیتی تبریز بازداشت شدند