طبقه دوم آزادی خالی می‎ماند؛ پول هست اما معلوم نیست کجا!

پدرام قائمی- شهروند خبرنگار

 دستور جدید کنفدراسیون فوتبال آسیا کافی بود تا همه دوباره خدابیامرزی نثار کسی کنند که کلنگ ساخت ورزشگاه آزادی را به زمین زده بود. مردانی که به ورزشگاه آزادی رفته بودند تا بازی فوتبال ایران مقابل عمان را ببینند، بعد از بازی در مورد همه‌چیز حرف می‌زدند، به‌جز خود مسابقه.

کنفدراسیون فوتبال آسیا دستور داده که هیچ تماشاگری حق نشستن روی سکوهای سیمانی را در ورزشگاه‌ها ندارد. گفته است باید تمام ورزشگاه‌هایی که میزبان بازی‌های بین‌المللی و رسمی در آسیا می‌شوند، صندلی شده و هر صندلی شماره شود.

ورزشگاه آزادی در اواسط دهه 80 و با همت «محسن مهرعلی‎زاده»، رییس وقت سازمان تربیت‌بدنی در طبقه اول صاحب سکو شد و بعد از آن همه‌چیز به حالت قبل بازگشت. بعد از تغییر دولت خاتمی، کسی حوصله نصب صندلی روی سکوهای سیمانی ورزشگاه آزادی را نداشت. آن زمان قرار بود شرکت ساختمانی پسر «محمد علی‌آبادی» وظیفه ساخت و ساز ورزشگاه‌های تازه تأسیس در ایران را برعهده بگیرد.
«محسن علی‌آبادی»، فرزند بزرگ محمد علی‌آبادی که در دولت محمود احمدی‌نژاد هم رییس سازمان تربیت‌بدنی بود و هم سرپرست وزارت نفت، شرکت فنی مهندسی خود را با شراکت خانواده «کاظم قلم‎چی»، همان مالک «کانون فرهنگی آموزشی قلم‎چی» برپا کرد.
این شرکت در بخش راه و ساختمان و هم‎چنین پروژه «آتی ساز» دست داشت. وقتی پدر در ورزش به ‌قدرت رسید، محسن کلنگ پروژه‌های خود را در شهرهایی به زمین زد که صاحب فوتبال نبودند. اردبیل و زاهدان هیچ تیمی در لیگ برتر یا لیگ یک نداشتند اما در سال ۱۳۸۷ اعلام شد که ۹۰ میلیارد تومان صرف ساخت ورزشگاه 20 هزارنفری در اردبیل شده است. هزینه ساخت ورزشگاه زاهدان نیز قریب به ۱۱۰ میلیارد تومان اعلام شد. دو ورزشگاهی که هم‎چنان آماده بهره برداری نیستند والبته اگر هم به مرحله بهره‌برداری برسند، بازهم میزبان هیچ تیمی در لیگ‌های ایران نخواهند بود.

یک حساب سرانگشتی از هزینه های ساخت ورزشگاه‌های قم، اردبیل و زاهدان ما را به رقم ۳۰۰ میلیارد تومانی در سال‌های ۸۴ تا ۸۷ می‌رساند؛ ورزشگاه‌هایی که البته کم ترین استانداردهای لازم در مورد سرویس‌های بهداشتی، رستوران یا بوفه، اینترنت، جایگاه خبرنگاران و...  را هم ندارند.

اما طبقه دوم ورزشگاه آزادی این روزها باید خالی بماند چون کنفدراسیون فوتبال آسیا حق نشستن روی سکوهای سیمانی را به تماشاگران نمی‌دهد. تیم ملی ایران به مرحله نهایی انتخابی جام جهانی صعود کرده است و در روز ۲۷ فروردین‌ماه باید حریفان خود در مرحله پایانی را بشناسد؛ این یعنی ایران باید حداکثر با ۳۸ هزار تماشاگر در طبقه اول (به‌جای ۱۰۰ هزار نفر) روبه روی حریفانی مانند استرالیا، عربستان، کره جنوبی، ژاپن و ... قرار بگیرد.

هزینه نصب صندلی در کل طبقه دوم ورزشگاه آزادی چه قدر است؟ «مصطفی مدبر»، مدیرعامل شرکت توسعه و تجهیز اماکن ورزشی به این سؤال به‌صورت دقیق جواب می‌دهد: «پیش‌بینی ما این است با توجه به قیمت هر صندلی که حدود ۳۰ هزار تومان خواهد بود، به علاوه هزینه‌های پوشش پلیمری، چیزی در حدود سه تا چهار میلیارد تومان در این پروژه هزینه خواهد شد.»

تمامی ورزشگاه‌های ایران در اختیار همین شرکت توسعه و تجهیز اماکن ورزشی است که به صورت مستقیم زیر نظر وزارت ورزش و جوانان فعالیت می‌کند. مدیرعامل این شرکت البته مدعی می‌شود که این کار حدود دو سال زمان خواهد برد درحالی‌که پروسه ساخت کل ورزشگاه «امارات» در لندن (ورزشگاه اختصاصی و 60 هزارنفری «آرسنال») کم تر از سه سال زمان صرف کرد. تمام سکوهای همین ورزشگاه در 35 روز صاحب صندلی‌هایی شد که همگی شماره و شناسنامه دارند.

درعین حال، مدیرعامل شرکت توسعه و تجهیز اماکن ورزشی آب پاکی را هم‌روی دست روزنامه «گل» ریخت؛ مصطفی مدبر بهمن‌ماه سال گذشته به این روزنامه ورزشی گفت: «بعید می‌دانم وزارت ورزش چنین بودجه‌ای داشته باشد.»

خبرگزاری «ایسنا» روز ۲۵ فروردین‌ماه سال گذشته خبر از تصویب بودجه ۸۱۹ میلیارد تومانی وزارت ورزش و جوانان در سال ۹۴ داده بود. همین بودجه به گفته «محمدباقر نوبخت»، معاون رییس‌جمهوری و رییس سازمان مدیریت و برنامه ریزی در سال ۹۵ افزایش ۴۲ درصدی خواهد داشت.

نوبخت روز بیستم اسفندماه سال گذشته به خبرگزاری «ایرنا» گفته است: «با توجه به اهمیت ورزش برای دولت، رشد اعتبارات عمرانی در ورزش و جوانان ۴۲ درصد در بودجه سال 95 نسبت به 94 است.»

او در جملاتش به‌صورت صریح به «اعتبارات عمرانی» اشاره‌ کرده است.

چنین بودجه‌ای کجا صرف می‌شود که سه تا چهار میلیارد تومان از آن صرف صندلی شدن سکوهای طبقه دوم ورزشگاه آزادی نمی‌شود؟ می‌توان به بودجه سال گذشته وزارت ورزش و جوانان مبلغ ۶۰۰ میلیارد تومان دیگر را هم اضافه کرد. «غلامرضا کاتب»، سخن‎گوی کمیسیون برنامه ‌و بودجه مجلس شورای اسلامی پانزدهم بهمن‌ماه سال گذشته در گفت‌وگویی که با خبرگزاری «فارس» داشت، گفت که طی سال‌های ۹۳ و ۹۴ به ازای هرسال، مبلغ ۶۰۰ میلیارد تومان برای پروژه‌های عمرانی به وزارت ورزش و جوانان اختصاص داده‌ شده است.

این‌یک حساب سرانگشتی ساده به نظر می‌رسد؛ یک هزار و 200 میلیارد تومان (منهای بودجه سالیانه وزارت ورزش و جوانان) دقیقاً صرف ساخت یا حتی تکمیل کدام ورزشگاه‌ها در کشور شده است که امروز بودجه ای برای صندلی شدن طبقه دوم ورزشگاه آزادی وجود ندارد؟ آیا به دلیل کمبود بودجه، بازی‌های انتخابی تیم ملی در جام جهانی بدون حضور تماشاگران در طبقه دوم ورزشگاه آزادی برگزار خواهند شد؟