کارلوس کی روش؛ تمدید قرارداد، ادامه انقلاب

بخش پایانی...

شاه کلید دست پسر بود. «مجید روحانی» به عنوان تنها پسر رییس جمهوری (بعد از فوت اولین پسر)، هرچند همواره از سیاست دور نگه داشته شد اما صاحب نفوذی خاص روی پدر است. او از پدرِ خود خواسته بود هم بعد از جام جهانی و هم پس از جام ملت های آسیا، در دو سخنرانی خود از «کارلوس کی روش» حمایت کند. می گویند بخشی از مدیریت بر صفحه توییتر و اینستاگرام پدر را هم در دست دارد. 

مجید در دانشگاه «صنعتی شریف»، «آی تی» (IT )خوانده است. در مورد او می گویند عشق شدیدی به فوتبال دارد. «علی کفاشیان»، رییس وقت فدراسیون فوتبال در مورد او یک گاف بزرگ داد. سال گذشته درست وقتی کمیپن های مجازی در صفحه اینستاگرام حسن روحانی برپا شده بود، تا کی روش دوباره به ایران برگردد، به ایسنا گفت: «البته هم پسر و هم برادر ایشان به کارلوس علاقه دارند؛ با او حرف زدند، عکس گرفتند و از این مربی حمایت می‌کنند. خب! این‌یک فرصت برای ما است که در امضای قرارداد استفاده کنیم. فدراسیون به تنهایی نمی‌تواند همه هزینه‌های قرارداد را بدهد. ما این پول را داریم اما اگر تمامش گردن خودمان باشد، از باقی تیم‌های ملی‌مان می‌مانیم.» 

رییس، توپ را در بهترین زمان ممکن به زمین دولت انداخت. از یک طرف می دانست که با حضور کی روش، صاحب اقبالی بلند از نظر حمایت عمومی مردم خواهد شد و از سویی دیگر می خواست در جنگ با وزارت ورزش و جوانان مغلوبه نباشد. سوی سوم داستان این بود که فدراسیون فوتبال پول نداشت. کفاشیان دروغ می گفت که پول قرارداد کی روش را دارند. این همان بلوفی بود که رییس در مقابله با وزارت ورزش می زد. 

«محمود گودرزی»، وزیر ورزش و جوانان دو بار تاکید کرده بود که فدراسیون های خودمختار باید هزینه اداره مجموعه های خود را تامین کنند.  منابع درآمدی فدراسیون فوتبال اول از پرداخت مبلغ پاداش حضور در جام جهانی تامین می شد، دوم از راه برگزاری کلاس های داوری و مربی گری در کشور (که بازمانده از دوران «صفایی فراهانی» و پروتکلی است که او با فیفا امضا کرد)، سوم از باقی مانده حق پخش تلویزیونی که البته طی دو سال گذشته هرگز پرداخت نشده و در آخر، از لابی های «محمود اسلامیان»، مرد نزدیک به «اسحاق جهانگیری»، معاون اول رییس جمهوری به ویژه در امور اقتصادی. گاهی هم فدراسیون برای پر کردن بخشی از کمبودهایش مجبور به صدور احکام انضباطی می شد. 

علی کفاشیان در حالی حرف از برخورداری از شرایط مالی برای تمدید قرارداد کی روش می زد که آخرین پیش پرداخت قرارداد سرمربی تیم ملی را سفارت ایران در پرتغال بنا به درخواست اسلامیان از اسحاق جهانگیری، در لیسبون به او پرداخت کرده بود. بعدها وقتی این اتفاق دوباره افتاد، بحث کمک های مالی وزارت امور خارجه به فدراسیون فوتبال ایران مطرح شد؛ مساله ای که کفاشیان نه آن را تایید و نه تکذیب کرد. 

علی کفاشیان سال های دهه 60 رییس بخش خزانه بانک مرکزی بود و از نزدیکان مردان دولت «میرحسین موسوی» به حساب می آمد. رابطه حسنه رییس اسبق فدراسیون فوتبال و «محمدجواد ظریف»، وزیر امور خارجه ایران هم به سال های جنگ ایران و عراق برمی گردد. 

درحالی که «مجید روحانی» برای تمدید قرارداد کارلوس کی روش تمامی تلاش خود را می کرد، روزنامه «او ژوگوی» پرتغال روز نهم مردادماه سال 94 در گزارشی مدعی شد که کارلوس کی‎روش در کنار دو پرتغالی به نام های «پائولو بنتو» و «پدرو کاییکسینیا»، «گوستاوو ماتوساس» آرژانتینی و «ریکاردو فررتی» برزیلی، جزو گزینه‌های سرمربی‎گری تیم ملی مکزیک است. 

کی روش در تماسی با علی کفاشیان، از او وقت خواست تا خوب فکر کند اما پاسخ رییس زیرکانه تر بود: «من می توانم صبر کنم اما حامیان تو نه.» 

یک بند در قرارداد کی روش می توانست همه چیز را تغییر دهد. در قرارداد سرمربی تیم ملی پیش از جام ملت ها، واژه «موفقیت» برای تمدید قرارداد مشروط به وضوح تعریف نشده بود. قرار شفاهی میان دوطرف وجود داشت دال بر این که اگر تیم به فینال رقابت ها برسد، موفقیت حاصل شده و قرارداد قابل تمدید است. 

فدراسیون فوتبال صعود از دور مقدماتی را برای سرمربی پرتغالی موفقیت تلقی کرد و از او خواست یا فوری به تهران برگردد و قراردادش را تمدید کند، یا براساس قرارداد قبلی، موظف به پرداخت 20 درصد از دریافتی یک سال گذشته خود می شد. 

فدراسیون فوتبال با همین حربه، زمان را برای خودش خرید. کفاشیان و هیات رییسه می دانستند که حمایت فعلی مجید روحانی و فشار دولت به وزارت ورزش برای کنار آمدن با حضور این پرتغالی می تواند مقطعی باشد. 

آن چه بعد مورد مناقشه قرار گرفت، رقم قراردادش بود. وزارت ورزش در اقدامی بی سابقه، «رضا حسنی خو»، مدیرکل حراست وزارت ورزش را به عنوان نماینده تام الاختیار خود در مذاکرات با کارلوس کی روش به فدراسیون فوتبال تحمیل کرد. 

حسنی خو مردادماه سال گذشته به «خبرآنلاین» گفت: «همین که ما می پذیریم دوباره کی روش سرمربی تیم ملی باشد، خوب است. اما او باید از مواضع خود پایین بیاید و رقم قراردادش را کم کند.» 

نزدیکان رسانه ای وزارت ورزش هم بعدتر مدعی شدند که کی روش برای ادامه همکاری با ایران رقم دور از ذهن هفت میلیون دلاری درخواست کرده در حالی که قرارداد «روی هاجسون»، سرمربی تیم ملی انگلستان در جام ملت های اروپا به عنوان گران ترین مربی حاضر در این رقابت ها، 4.9 میلیون یورو برای دستمزد سالیانه است؛ یعنی چیزی بیش از دو میلیون دلار کم تر از آن چه وزارت ورزش مدعی بود. 

قرارداد کی روش با فدراسیون فوتبال در شهریورماه سال 94 تمدید شد؛ قراردادی که بازه زمانی آن این بار به صورت قطعی تا پایان جام جهانی روسیه تعیین شده است. رقم قرارداد 2.1 میلیون یورو است. البته دو بند می تواند قرارداد کی روش را فسخ کند؛ اولی به سود فدراسیون، دومی به سود کی روش. کی روش سالیانه حق استفاده از 150 روز مرخصی را خواهد داشت و البته محق به مصاحبه علیه منتقدانش نیست. اما فدراسیون هم باید تمامی درخواست های سرمربی، از جمله تامین زمین تمرین، کمپ های ملی و آکادمی فنی فوتبال را مهیا کند. هر دو بارها طی ماه های اخیر عهد شکنی کرده اند و البته قرارداد هم فسخ نشده است. 

آن چه می توان به وضوح در مورد بقای کی روش دید، فشار مردمی در حمایت از او بود؛ چه در صفحات مجازی و چه در ورزشگاه های ایران. اعتراضات به رفتار وزیر ورزش در قبال موضع گیری هایش تا جایی پیش رفت که وزیر مدعی شد برای اعتراض به او، از موتورهای پیام رسان استفاده شده است. 

از سویی دیگر، حضور دوباره سرمربی پرتغالی، تیم ملی ایران را بار دیگر جوان تر از قبل کرد. کی روش حالا آرام آرام به بازیکنانی میدان می دهد که پیش از این حتی تصورش ممکن نبود؛ «رامین رضاییان»، «علیرضا بیرانوند»، «امید ابراهیمی»، «دانیال ماهینی»، «مهدی ترابی» و «میلاد محمدی». 

در دو بازی تیم ملی ایران مقابل مقدونیه و قرقیزستان، میانگین سنی تیم ملی زیر 28 سال بود و این یعنی رکوردی تاریخی برای تیم ملی ایران. همین تیم با همین میانگین سنی، در جام جهانی روسیه در بالاترین حد ممکن، به میانگین 30 سال خواهد رسید. 

تلاش برای مقابله با بازیکن سالاری، استفاده از بازیکنان جوان، کوشش در جهت برگزاری بهترین اردوها و برخورداری از تمامی امکانات سخت افزاری، از کی روش مردی متفاوت برای فوتبال ایران ساخت. سیاهه مربیان، مدیران و بازیکنانی که با آن ها جدال شفاهی داشت شاید از 100 نفر فزونی کند اما او هرگز نسبت به دیرکرد دریافت قرارداد خود نه معترض شد و نه در رسانه ها فریادی زد. 

او ادبیاتی تازه به فوتبال فنی ایران افزود. هرچند که به جز «افشین پیروانی» و «مارکار آقاجانیان»، هیچ ایرانی دیگری نتوانست دستیار و همراه او باشد. پیش از این «علی کریمی» و «مجید صالح» شناخته شده ترین جدا شده ها از مجموعه او بودند.