رقبای ایران را بشناسیم: نیجریایی ها، جدی و با روحیه

اولین نشانه‌ای که خبر از ایراد و اشکالی در تیم نیجریه می‌‌داد، در اوایل هفته پیش سر و کلّه‌اش پیدا شد؛ وقتی‌ «ساندی مبا» در پیوستن به اردوی نیجریه در لندن، پیش از بازی دوستانه مقابل اسکاتلند، تأخیر کرد. شایعه‌هایی هم بود - البته اصولاً در مورد فوتبال نیجریه شایعه بسیار است - مبنی بر این که «استفان کشی‌»، مربی‌ تیم که کلاً خونش از این جور مسایل زود به جوش می‌‌آید، حسابی عصبی و خشمگین شده است. مبا برای بازی مقابل اسکاتلند، در ترکیب اصلی‌ نبود ولی‌ این بیش‌تر وجه آزمایشی‌ داشت. به نظر می‌‌رسید که جای مبا در ۲۳ نفرِ نهایی‌ قطعی است، بنابراین طبیعی بود که مقابل اسکاتلند بازی نکند.

او یکی‌ از برگ‌‌های برنده کشی است؛ بازیکنی که دعوتش به تیم ملی‌ در ژانویه ۲۰۱۳ مناقشه برانگیز بود. از میان چهار بازیکنی که در لیگِ نیجریه بازی می‌‌کردند، کشی‌ با اصرار مبا را برگزید و این با وجود تمام انتقادهای گسترده‌ای بود از این که بازیکنانی که در لیگ نیجریه بازی می‌‌کنند، نمی‌‌توانند در صحنه بین المللی مؤثر واقع شوند. مبا ثابت کرد که حق با کشی‌ بود وقتی‌ در جام ملت‌ها، گٔل‌های بُرد را مقابل ساحل عاج در نیمه نهایی‌ و بورکینافاسو در فینال به ثمر رساند.


از این گذشته، بازی مبا از چنان ظرافت و خلاقیتی برخوردار است که می‌‌تواند به خط حمله ۴ نفره نیجریه تحرک زیادی ببخشد. تا همین هفته پیش، همه چیز حاکی از این بود که نیجریه با این ترکیب به زمین خواهد رفت: «امانوئل امنیکه» به عنوان مهاجم اصلی، «ویکتور موسز» و «احمد موسا» در دو گوشه زمین و مبا در پشت امینکه در نقش بازی‌‌‌ساز.

این هفته همه چیز یک‌باره زیر و رو شد. شایعه‌ها در مورد خشم کشی درست بود چون وقتی‌ اسامی ۲۳ نفر نهایی‌ را اعلام کرد، خبری از مبا نبود. کشی‌ خودش این طور می‌‌گوید: «تأخیر او در پیوستن به اردوی تیم ملی‌ در این تصمیم نقش داشت ولی‌ به جز این، مبا آن شور و اشتیاقی هم که از او انتظار داشتیم از خود نشان نداد. ما فقط دو هفته و نیم وقت داریم تا خودمان را برای جام جهانی‌ آماده کنیم. او همکاری نکرد. زیادی بی‌‌تفاوت بود.»

کار کشی‌ با حرف‌های قبلی‌ او می‌‌خواند. او در گذشته نیز هیچ ابایی نداشته که نام بازیکنانی را که کاملا احساس تعهد نمی‌‌کردند از تیم خط بزند؛ حتی «جان اوبی میکل»، ستاره بی‌ چون و چرای گوشه‌‌های زمین. استراتژی او این بوده که در کوتاه مدت، تیم را در فشار قرار دهد ولی در طولانی مدت برای تیم منفعت به ارمغان آورد. این استراتژی برای تیم کار کرده است؛ آن چه سال پیش در آفریقای جنوبی در مورد نیجریه در قیاس با دیگر اردوهای آفریقا، حیرت انگیز بود، میزان بالای اتحاد و هم‌بستگی‌ میان آن‌ها بود.

جدیتِ کشی حس شدیدی از هم‌بستگی‌ و روحیه تیمی را ایجاد کرده است. پس شاید حق داشته باشد که به همان استراتژی خود ادامه دهد تا نشان دهد که همه باید پشت هم بایستند و به هم روحیه دهند و هیچ استثنایی هم در کار نیست. در گذشته، اردو‌های نیجریه بارها به دلیل نداشتن اتحاد و کار تیمی از هم پاشیده است.

نیجریه مقابل اسکاتلند ۲-۲ به تساوی رسید. در اواخر هر نیمه، یک گل به ثمر رساند تا بازی را مساوی کند. البته ترکیب اصلی نیجریه در جام جهانی‌ با این بازی‌ فرق خواهد کرد. بنابراین، نباید خیلی روی آن حساب کرد و از آن نتایج کلی گرفت. با این حال، دو مطلب شایان ذکر است: یکی‌ وضعیت خوب و آماده «میشل باباتونده»، هافبک مهاجم ۲۱ ساله که در باشگاه «ولین لوتسک» اوکراین بازی می‌‌کند. او در جام کنفدراسیون‌ها به اردوی تیم دعوت شد و پس از نمایش عالی‌ خود در باشگاه «کریون کاتج»، جایش را در جام جهانی‌ تضمین کرد. نکته دیگر، ستایشی است که کشی بعد از بازی با اسکاتلند، از «شولا آمئوبی» کرد و به نظر می‌‌رسد جایی‌ برای او در برزیل باز کرده است.

بازی سوم ژوئن نیجریه مقابل یونان در پنسیلوانیا، اهمیت بیش‌تری از مسابقه با اسکاتلند داشت چون کشی‌ ترکیبی را به درون زمین فرستاد که به ترکیب احتمالی‌ِ تیم در جام جهانی‌ بسیار نزدیک‌تر است؛ «وینسنت انیما» که فصل خوبی‌ را در باشگاه «لیل» گذرانده بود، به درون دروازه بازگشت. خط دفاع همانی بود که سال پیش در جام ملت‌ها به خوبی‌ ایفای نقش کرده بود: «افه آمبروز» در راست، زوج «کنت اومرو» از باشگال میدلزبرو و «گودفری اوبوبانا» از باشگاه «ریزسپور» و نیز «ایشانیوا» در چپ.


پشت خط میانی، «اوگنی اونازی» و جان اوبی میکل جای دارند. «انازی» بیش‌تر دفاعی است، جلوی دفاع بازی می‌‌کند و وقتی‌ میکل می‌‌خواهد به جلو حرکت کند، او را پوشش می‌‌دهد ( نقش میکل در تیم نیجریه بسیار آزادتر و پر انعطاف‎تر از نقش او در چلسی است.)


اما چهار بازیکن خط حمله: در این جا با سه نام آشنا روبه‌رو می‌‌شویم و نیز با کسی‌ که به جای مبا به زمین می‌رود؛ امینکه، نوک حمله با حرکت‌های آشنایش به گوشه راست زمین تا برای احمد موسا فضا ایجاد کند و ویکتور موسز که در چپ توپ می‌‌زند. جای مبا را «پیتر ادموینگی» گرفته و عجیب است که به او پست بازی در کناره‌های زمین را داده‌اند. او در اولین بازی‌ با کشی که در نقش مربی‌ِ تیم در کنار زمین ایستاده بود، به خاطر تعویض دعوایش شد.

از این گذشته، جنس بازی ادموینگی با مبا فرق می‌‌کند. ادموینگی در ۳۲ سالگی به سرعت و چالاکیِ پیش نیست. با این حال، هنوز نقطه قوتش بیش‌تر در شتاب و یک سره کردنِ کار است تا در بازی خلاقانه. او می‌‌تواند در عرض بازی‌ کند ولی‌ بازی سازی در مرکز زمین هنوز نقشی‌ است که برای او تازگی دارد. برای همین هم بود که سیستم نیجریه در مقابل یونان، ناگزیر بیش‌تر به ۲-۴-۴ شبیه می‌‌شد تا به ۱-۳-۲-۴.

هیچ تعجبی نداشت که بعد از ۵۶ دقیقه، ادموینگی با باباتونده تعویض شد. بازی مقابل یونانی که تساوی ۰-۰ را پیشه خود کرده، بدون گل به پایان رسید و همین تساوی، نیجریه بدون مبا را به خوبی‌ خلاصه می‌‌کند: از نظر دفاعی قابل قبول، ولی‌ فاقد حیله لازم برای غلبه بر حریفان قدر.

این که چه کسی‌ آن نقش خلاقانه محوری را بازی خواهد کرد، هنوز نامشخص است. شاید یک بار دیگر این شانس را به ادموینگی بدهند و یا به موسا یا باباتونده. حتی این امکان وجود دارد که آمئوبی را به عنوان مهاجم میانی به خدمت بگیرند و امینکه کمی‌ به عمق برود. شاید باز هم حرف کشی درست از آب در بیاید - اصولاً او عادت دارد حرف‌های درست بزند - ولی‌ هم‌اکنون این احساس وجود دارد که برخورد تند و قاطعانه وی، مشکلی‌ تاکتیکی به وجود آورده که پیش از این وجود نداشت.

اگر علاقه‌مند هستید تا قدری بیشتر در مورد جام جهانی امسال بدانید می توانید سری به این لینک‌ها بزنید:

میروسلاو بلاژویچ :ایران می‌‌تواند هر تیمی را شکست دهد

مولتی مدیای تیم ملی ایران در برزیل ۲۰۱۴

آمارها از شکست تیم‌ ایران می گویند