رای نمی‌دهم، کامبیز غفوری روزنامه نگار

تماشا در یوتیوب

برای شرکت در هر انتخاباتی، برخی خواست‌های خود را از نامزدهایی که خواستار تصدی آن مقام هستند مرور می‌کنم.  من خواستار جامعه‌ای هستم که در آن حقوق و آزادی‌های مسلم انسان‌ها محترم شمرده شود. حق تحصیلات عالیه و استخدام بهایی‌ها، رفع تبعیض علیه زنان، حقوق دگرباشان، آزادی بیان، آزادی احزاب و تشکل‌های صنفی و کارگری را از اصول اساسی جامعه‌ام می‌دانم. در چارچوب قوانین اسلامی و حکومت ولی‌فقیه، کدام نامزد ریاست جمهوری حتی دورنمایی از این خواسته‌ها را به من نشان می‌دهد؟  فراموش نکنیم؛ ما می‌خواهیم «نماینده» خود را بر کرسی ریاست جمهوری بنشانیم تا برود و خواسته‌های ما را پی‌گیری کند.  اگر روزی فرزندم بپرسد: «چرا فرد منتخبِ تو، از قانونی دفاع می‌کند که مادرم باید بر خلاف تمایلش حجاب بر سر کند؟»، چگونه از رأی خود دفاع کنم؟  خیر! ترجیح می‌دهم در حرکت‌های ضد انسانی چنان فردی سهیم نباشم و دست‌کم بتوانم سرم را بالا بگیرم و بگویم «او» نماینده «من» نیست.