با گذشت ۴ دهه از پیروزی انقلاب اسلامی، «حجاب اجباری» امروز، با سال‌های اول انقلاب تفاوت بسیار کرده. سال‌های ۱۳۵۷ تا ۵۹، حجاب زنان بیشتر شبیه به قبل از انقلاب بود، تنها کمی پوشیده‌تر؛ مثلا بلوز و دامن و روسری. با شروع جنگ در سال ۵۹، عدم رعایت حجاب با بی‌احترامی به خون شهدا گره خورد و چادر و مانتوهای گشاد و تیره روانه بازار شدند. قانون حجاب اجباری در سال ۶۲ به تصویب مجلس رسید و تخطی از آن مشمول قانون مجازات اسلامی شد. از همان سال‌ها چادر به‌عنوان حجاب برتر انتخاب و تبلیغات زیادی روی آن انجام شد. از صداوسیما گرفته تا ادرات دولتی. با پایان جنگ در سال ۶۸ و روی کار آمدن دولت سازندگی «هاشمی رفسنجانی»، زنان توانستند از پوششی متنوع‌تر استفاده کنند. در اوایل دهه هفتاد، کم‌کم مانتوهای کوتاه‌تر با روسری یا مقنعه کوتاه و مدل‌دار وارد بازار شدند و استفاده از چادر کمتر شد. طرفداران حجاب اجباری کم‌کم نگران شدند و آیت‌الله خامنه‌ای در سال ۷۳ چادر را به‌عنوان لباس ملی معرفی کرد. با فراهم شدن شرایط مشارکت اجتماعی زنان در زمان دولت «خاتمی» در سال ۷۶، تعییر رنگ و طرح حجاب شتاب بیشتری گرفت. از اوایل دهه ۸۰، مدگرایی در ایران رونق گرفت و حکومت مجبور تشکیل نهادهایی برای تطبیق مدگرایی با ارزش‌های اسلامی شد. تغییرات اجتماعی و سیاسی، دسترسی به اینترنت، فضای مجازی و شبکه‌های ماهواره‌ای، باعث گرایش بیشتر مردم به مدگرایی شد. همزمان با تغییر مفهوم حجاب اجباری، واژه‌های «بدحجابی» و «هنجار شکنی» نیز وارد ادبیات حکومتی شد. ۳۶ سال از تصویب قانون حجاب اجباری گذشته اما با همه سخت‌گیری‌های حکومتی، زنان زیادی با این قانون مبارزه می‌کنند. با وجود همه بگیر و ببندها، اکثر مردم به‌ویژه در شهرهای بزرگ، لباس‌هایی بر اساس مد روز و رنگ سال می‌پوشند.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر