کمبود کادر درمانی ایران زمانی تلخ‌تر می‌شود که بدانیم در ۴۰ ساله گذشته صدها متخصص بهایی تنها به دلیل باورشان اخراج و اعدام شده‌اند. تنها در پنج سال اول پیروزی انقلاب اسلامی، ده‌ها پزشک و داروساز بهایی دستگیر و بدون طی مراحل قانونی اعدام شدند. پروفسور «منوچهر حکیم»، استاد آناتومی و کالبد شناسی در دی ۱۳۵۹ با شلیک گلوله به سرش در مطب خود به قتل رسید. مرداد ۱۳۵۹، نیروهای امنیتی ۹ عضو محفل ملی بهائیان از جمله ۴ پزشک را ربودند که هرگز اثری از آن‌ها پیدا نشد. خرداد ۱۳۶۰، هفت شهروند بهائی از جمله دو پزشک به نام‌های «فیروز نعیمی» و «ناصر وفائی» پس از شکنجه شدید، اعدام شدند. در گزارش‌های منتشر شده پس از دریافت اجساد آمده که کمر دکتر نعیمی شکسته و ران دکتر وفائی پاره شده بوده. دکتر «مسیح فرهنگی»، پس از یک سال و نیم حبس و شکنجه در تیر ۱۳۶۰ در زندان اوین به دار آویخته شد. ماموران حکومتی پس از اعدام دکتر مسیح فرهنگی بر روی جسد او شعار نوشتند. دکتر «فرهاد اصدقی»، ۳۱ ساله؛ جوانترین پزشک اعدام‌شده بهائی در آبان ۱۳۶۳ به دار آویخته شد.
پس از انقلاب اسلامی، جوانان بهایی پذیرفته شده در آزمون‌های پزشکی نیز به دلیل اعتقادشان از حق تحصیل در دانشگاه‌ها محرومند. بسیاری از آن‌ها مجبور به مهاجرت شدند و حالا عضوی از کادر درمان مبارزه با کرونا در کشورهای دیگر هستند. بهائیان بزرگترین اقلیت مذهبی ایران هستند و پس از انقلاب اسلامی همواره از حقوق اولیه انسانی و شهروندی خود محرومند.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر