یکی از مخاطبان ایرانوایر مدارکی حاکی از اقدام به تجاوز در آسانسور از سوی یک مرد را برایمان فرستاده: «آقایی سوار آسانسور شد که سرفه میکرد. ماسک نداشتم و پشتم را به او کردم. فکر نمیکردم غریبه باشد. صدای خشخش آمد، برگشتم و دیدم به دوربین چسب زده. وقتی پرسیدم چه میکنی، از پاچه شلوارش چاقو درآورد. به سمتم حمله کرد و گفت: چند دقیقه بیشتر طول نمیکشد. دیگر تحمل ندارم. بعد دستش را گذاشت جلوی دهنم. نشستم روی زمین و شروع کردم به لگد زدن. دستش را گذاشت جلوی دهنم و با چاقو تهدید کرد: ساکت باش. جیغ نزن. کلانتری میگوید باید استشهاد محلی تهیه کنی. دادگستری حتی ویدیوها را نگاه نکرد و گفت باید چهار شاهد بیاوری. فیلمها موجود هستند، اما چهار شاهد در یک آسانسور که فقط من و طرف متجاوز در آن بودیم را چطور تهیه کنم؟»
اثبات آزارجنسی، اقدام به تجاوز و انجام تجاوز جنسی در دادگاههای ایران به خاطر شروط قانونی، سخت و گاه ناممکن است. عدم حمایت قانون از آسیبدیدههای خشونتهای جنسی، یکی از دلایل سکوت مقابل آزار و تجاوز جنسی است. باورهای غلط قومی و مذهبی در کنار تابوهای عرفی و مقصر دانستن آسیبدیده؛ از دیگر عوامل مهم سکوت قربانیان است.
ثبت نظر