مرگ مرموز پرندگان در اطراف دریاچه ارومیه

استان وایر: سرپرست اداره کل حفاظت محیط زیست آذربایجان غربی می گوید: "روند مرگ پرندگان در یک آبگیر در نزدیکی دریاچه ارومیه که از ۱۵ روز گذشته آغاز شده، به حدود دو هزار قطعه پرنده از گونه های مختلف کوچک جثه رسید."

پرویز آراسته گفته است: "این پرندگان از گونه های مختلف بوده ولی اغلب از آنقوت، خودتکا و خروس کوهی بودند که هنوز علت دقیق مرگ آنها مشخص نشده است و نمونه لاشه های جمع آوری شده از این پرندگان در حال آزمایش در آزمایشگاه های اداره کل دامپزشکی، حفاظت محیط زیست و جهاد دانشگاهی است تا علت مرگ و میر این پرندگان مشخص شود."

به گفته پرویز آراسته "مردم روستاهای اطراف نیز از جمع آوری و مصرف پرندگان نیمه جان تا مشخص شدن علت مرگ آنها خودداری کنند" اما تاکنون "بررسی های انجام شده بیانگر این نکته است که مرگ و میر پرندگان بر اثر آنفلوآنزای حاد پرندگان نبوده است."

جوان پرس از قول سرپرست اداره کل حفاظت محیط زیست آذربایجان غربی نوشته است: "حدس و گمان کارشناسان اداره کل حفاظت محیط زیست استان آذربایجان غربی مبنی بر این است که با کاهش میزان بارندگی های پاییزی و روان شدن پساب های تصفیه خانه فاضلاب ارومیه و شهرک های صنعتی فاز یک و ۲ به این آبگیر که زمانی بخشی از دریاچه ارومیه بوده و آب رودخانه قودوخ بوغان به این محل که از رودخانه های آلوده شهر ارومیه است، میزان غلظت آلاینده های موجود در آبگیر افزایش یافته است."

وی گفت که "در حال نمونه برداری های مکرر هستیم تا به نتایج قطعی در این زمینه دست یابیم. به گزارش ایرنا، از دو هفته قبل تعدادی از پرندگان کوچک جثه که به علت تامین غذا به آبگیری در پشت پادگان المهدی در نزدیک دریاچه ارومیه فرود آمده بودند، به تدریج در حال تلف شدن هستند.تا کنون یکهزار و ۵۰۰ تا دو هزار قطعه از این پرندگان تاکنون تلف شده و تعداد زیادی نیز نیمه جان هستند.بعد از بحران خشکسالی در دریاچه ارومیه پرندگان بومی و مهاجر استان از هر منطقه آبی در آبگیرها و تالابها برای فرود آمدن بهره می جویند تا بتوانند آبی برای نوشیدن و غذایی برای زندگی در این منطقه بیابند."

خشکی دریاچه ارومیه وضعیت اسفناکی را برای پرندگان و حیات وحش در این منطقه رقم زده است.هرچند بخشی از این بحران با یاری اداره کل حفاظت محیط زیست و به کارگیری تدابیری خاص در جزایر پارک ملی دریاچه ارومیه به حالت کنترل در آمده اما بروز چنین بحران هایی بیانگر ضرورت تلاش مضاعف تشکل های زیست محیطی در تامین نیازهای حیات وحش و پرندگان است.