پیمانی که زمین را گرم‌تر می‌کند

گردهمایی‌ها و اجلاسی مانند آنچه در پاریس اتفاق می‌افتد، گاهی سبب می‌شود که کنجکاوی‌ها افزایش یابد و نوری به زوایایی تاریک تابانده شود. در میانه اجلاس تغییرات اقلیمی در پایتخت فرانسه، یکی از سازمان‌های مردم‌نهاد اثرگذار و مهم آمریکایی قراردادی را مورد بررسی قرار داد که میان کشورهای دو سوی اقیانوس آرام منعقد شده است. در این قرارداد مهم اثری از تغییرات اقلیمی نیست.

«سالن مدیا گروه» گزارش داد که پیمان مشترک ترنس-پاسفیک (موسوم به TTP)  که شش هزار صفحه را در بر می‌‌گیرد، حتی یک‌بار هم اشاره‌ای به تغییرات اقلیمی نکرده است. این یکی از یافته‌های تشکل مهم «سیرا کلاب» است که تاکنون به صورت وسیعی گزارش شده است.

پیمان مشترک «ترنس-پاسیفیک»،‌ به عنوان بزرگ‌ترین پیمان‌های تجاری جهان شناخته می‌شود که ۱۲ کشور در دو سوی اقیانوس اطلس آن را امضا کرده‌اند؛ آمریکا، استرالیا، کانادا، ژاپن، مکزیک، ویتنام، پرو، شیلی، نیوزلند، سنگاپور، مالزی و شیلی عضو این پیمان هستند. این کشورها روی هم رفته ۴۰ درصد از حجم کل خروجی اقتصاد جهان را تشکیل می‌دهند. به علاوه این فرصت در آینده برای سایر کشورها نظیر چین و اندونزی نیز وجود دارد ک به پیمان اخیر بپیوندند.

با این حال، اتحادیه‌های تجاری و سایر مخالفان این پیمان معتقدند که معاهده تجاری فوق، کارگران را در معرض رقابت جهانی قرار داده است و هزینه‌های شغلی را بالا می‌برد. پیش‌ از این باراک اوباما، رئیس جمهوری آمریکا، درباره این پیمان گفته بود که با انعقاد این پیمان، استانداردهای کار در کشورهای در حال توسعه مانند ویتنام، مالزی و مکزیک ارتقا می‌یابد. اما تحقق وعده او به یک سری عوامل وابسته است که در کنترل رییس‌جمهوری آمریکا نیست. به عنوان مثال، این کشورها باید موظف شوند که قوانین کار دولت‌های خود را اصلاح کنند قبل از آن‌که به آن‌ها اجازه داده شود که کالاهای معاف از گمرک خود را به آمریکا صادر کنند.
پیش از این، گروه‌های زیست‌محیطی و کارگری هشدار داده بودند که پیمان تی‌‌پی‌پی، برای اقتصاد و اقلیم جهانی یک فاجعه است. سیرا کلاب این پیمان را «قرارداد کثیف» نامیده و در گزارش خود به جزئیات آن پرداخته است: «مدل آلاینده‌محور ِ تی‌پی‌پی برای محیط‌زیست ما تهدیدی جدی است.»

سیرا کلاب به نکات مهمی پرداخته است که از آن جمله می‌توان به قدرتمندتر شدن شرکت‌ها و لابی‌های سوخت‌های فسیلی اشاره کرد. به علاوه این قرارداد به شرکت‌های خارجی این امکان را می‌دهد که دولت‌ها را به خاطر اجرای سیاست‌های محیط‌زیستی به دادگاه بکشانند، چون این سیاست‌ها با انتظارات آ‌ن‌ها و اهداف سازمانی‌شان همخوانی ندارد.
به گزارش سیرا کلاب، تولیدات آلوده سوخت‌های فسیلی با گسترش صادرات گاز طبیعی افزایش می‌یابد. این قرارداد از آمریکا می‌خواهد که به صورت اتوماتیک گاز طبیعی مایع را به تمام کشورهای عضو تی‌پی‌پی صادر کند. بدین ترتیب قابل پیش‌بینی است که میزان تولید گازهای گلخانه‌ای تا چه میزان افزایش یابد.

پیمان مشارکت ترنس پاسیفیک به نوشته سازمان مردم نهاد سیرا کلاب باعث خواهد شد تا جهان بیش از پیش به سوخت‌های فسیلی وابسته شود و از توسعه انرژی‌های پاک فاصله بگیرد. استخراج بیش‌تر منابع فسیلی به معنی تولید آلاینده‌های بیش‌تر آب و خاک و هواست که برای سلامتی خطرآفرینند.
نکته دیگری که سیرا کلاب به آن اشاره می‌کند، رقابت بین شرکت‌ها و تولید‌کننده‌های آمریکایی با سایر کشورهاست. این پیمان، شرکت‌های آمریکایی را وادار می‌کند تا برای بقا دستمزد پایینی به کارکنان خود بپردازند و هم با تولید بیش‌تر، آلاینده‌های بیش‌تر وارد زمین و هوا کند.
اگر کارخانه‌ها به آن سوی اقیانوس آرام انتقال یابد، حمل و نقل تولیدات سوی دیگر این اقیانوس سبب افزایش گازهای گلخانه‌ای می‌شود. تا سال ۲۰۵۰ تولید این گازها به ۲۵۰ درصد افزایش خواهد یافت.
به گزارش سیرا کلاب، این قرارداد حتی می‌تواند به محدودتر شدن برنامه‌های توسعه انرژی‌های پاک بینجامد. به علاوه، یکی از نتایج تی‌پی‌پی‌ این خواهد بود که برچسب‌های «دوستدار محیط‌زیست» از محصولات حذف خواهد شد.
گرچه هنوز کنگره آمریکا این پیمان مشترک را مورد تایید قرار نداده است، اما بیم آن می‌رود با تصویب آن، نقش آمریکا در تخریب محیط‌زیست و تولید گازهای گلخانه‌ای افزایش یابد.
 
مذاکرات نفس‌گیر در جریان است
با تمام نگرانی‌هایی که نسبت به قراردادهای بین‌المللی وجود دارد و با وجود تمام امیدهایی که در به نتیجه رسیدن کنفرانس پاریس موج می‌زند، مذاکره‌کنندگان در این اجلاس کار خود را آغاز کرده‌اند و گروه‌های بزرگ از کشورهای مختلف، بر روی جنبه‌های گوناگون توافقی جهانی کار می‌کنند. همچنان این انتظار وجود دارد که قرارداد نهایی محدود کردن افزایش دمای جهانی تا دو درجه سانتیگراد باشد. اما فاصله‌ای که بین کشورهای توسعه‌یافته و در حال توسعه وجود دارد، باعث می‌شود که رسیدن به یک توافق مشترک دشوار شود.

ال‌گور، کاندیدای ریاست جمهوری آمریکا در سال ۲۰۰۰، معاون سابق رییس‌جمهوری این کشور در دوره کلینتون و یکی از مشهورترین چهره‌های فعال در زمینه محیط‌زیست و تغییرات اقلیمی به سرمایه‌گذاران هشدار داده است که فعالیت در حوزه سوخت‌های فسیلی عاقبت خوشایندی نخواهد داشت. او تصریح کرد: «آیا لازم است نوع تولید و استفاده از انرژی را تغییر دهید؟ پاسخ ساده است: بله. و این پاسخی است که خود طبیعت به ما داده است.»

ال‌گور گفت که جامعه دانشگاهی به اتفاق آرا بر روی این نکته تاکید دارند که گرم شدن گازهای گلخانه‌ای به دلیل فعالیت بشر است. او افزود: «خوشبخنتانه هیچ تردیدی وجود ندارد که ما تصمیم داریم این مشکل تغییرات اقلیمی را حل کنیم.»
همچنین ضمن اشاره به گردهمایی بزرگ سران کشورها در اجلاس پاریس گفت: «این بزرگ‌ترین گردهمایی تاریخ است که همگی بر سر موضوع اتفاق نظر دارند.»
ال‌گور به اثرات خشکسالی‌های بلندمدت اشاره کرد و افزود: «بسیاری از مردم نقاط مختلف دنیا به خاطر بی‌آبی تن به مهاجرت داده‌اند.»
 
هنوز بسیاری مانند ال‌گور امیدوارند که مذاکرات پاریس به نتیجه‌ای واحد برسد اما تعداد کسانی که هیچ امیدی به انجام مذاکرات ندارند نیز کم نیست. 

تماشا در یوتیوب