فریدون های عصر اینترنت

سحر قریشی 27 سال دارد و از 22 سالگی وارد عرصه سینما شده است. او مدتی در رشته مدلینگ مشغول بوده و احتمالا به خاطر ظاهر خود توجه کارگردانی را جلب کرده و دعوت به کار شده است. او سبقه ی تئاتر و تحصیلات سینمایی ندارد اما در عرصه ی بازیگری کم و بیش موفق میشود و از چهره ای گمنام به هنرپیشه ای شناخته شده تبدیل میشود. در همه جای دنیا چهره های زیبا اگر شانس همراهشان باشد و جلب نظر کارگردان و تهیه کننده ای را بکنند میتوانند بدون داشتن تحصیلات و سابقه بازیگری وارد دنیای بازیگری شده و چه بسیار از انها از همین طریق به شهرت و محبوبیت میرسند. بازیگران خوش چهره ای که حتی اگر استعدادی نداشته باشند و تبدیل به ستاره نشوند عکس کلوزآپشان بر سر در سینما میتواند تضمینی برای فروش بیشتر فیلمهای درجه دو باشد. حالا رضا رشید پور به بهانه ی ممنوع الکار شدن این بازیگر در تلویزیون از او دعوت کرده است که به برنامه اش بیاید. سحر قریشی در برابر دوربین رشید پور راحت است، فضل فروشی نمیکند و حرفهای قلنبه نمیزند. خودش است و ادعایی به جز چیزی که هست ندارد. مجری در انتهای برنامه چند تصویر به او نشان میدهد که از میان انها سحر قریشی «کاپولا» و «تارانتینو» را نمی شناسد و همین موجی علیه او در این دنیای مواج مجازی به راه می اندازد که بر روی بلندترین قله های این موج تعدادی بر روی تخته های روشنفکری با لذت تمام موج سواری میکنند.در این میان گاه سحر قریشی را لمپن و بی سواد و بی مغز میخوانند و به حال او افسوس میخورند و گاه ابراز تاسفی میکنند برای آن دو میلیون نفری که صفحه ی اینستاگرام این بازیگرنما! را لایک زده اند و البته ابراز انزجار میکنند از سیستمی که در آن  بازیگری که کاپولا را نمیشناسد توانسته به سینما راه پیدا کند... بیت الغزل این نقدهای هوشمندانه هم اشاره به برنامه ی میخک نقره ای فریدون فرخزاد و با حضور شهره است ...انگار همه خود را در قامت فریدون فرخزاد میبینند و بودن در این جایگاه به قدری لذتبخش است که دیگر فراموش میکنند که فریدون فرخزاد وقتی دانش و سطح اطلاعات شهره را به چالش کشید و مورد انتقاد قرار داد که او ترانه ای دغدغه مند خوانده بود و فریدون به او گفت چطور ممکن است کسی چنین ترانه ای را بخواند و بعد از اوضاع جهان انقدر بی خبر باشد...؟

حتی در ادا در آوردن هم دقیق نیستیم...سحر قریشی کجا در طول مصاحبه اش مدعی چیزی بیش از ان چیزی که هست شده بود که حالا بخواهیم نقش جذاب فریدون فرخزاد را در برابرش بازی کنیم؟ ما فریدون های عصر اینترنت هستیم...عصر کلمه های ولنگار که کسی مسئولیتی برای بر زبان اوردنشان ندارد. عصر نقد رادیکالی که در فحش و لجنمال کردن خلاصه میشود...هرچه چارواداری تر یعنی گوینده خفن تر و درد کشیده تر و فهمیده تر و چپ تر و یاغی تر و پر لایک تر!
حضور این دختر با همین سطح از دانش و اطلاعات در سینمای هیچ کجای جهان فاجعه و نشانه ی فساد و رانت و زد و بند در سینما نیست...فساد و رانت اگر هم وجود داشته باشند در جای دیگری باید نشانه هایش را رصد کرد و در جای دیگری باید فریاد کشید... ماهرویان عرصه سینما در هیچ کجای دنیا بر اساس دغدغه های سیاسی و سطح سواد سینمایی شان انتخاب نمیشوند و هزاران سحر قریشی در سراسر دنیا هستند که عکسهایشان زینت بخش سر در  سینماهاست و میلیونها هوادار دارند... اینها هیچکدام فاجعه نیست... فاجعه جایی ست که کسانی با دغدغه روشنفکری به جای اینکه معترض به این باشند که این بازیگر چرا باید در تلویزیون ممنوع التصویر باشد معترض به این هستند که این بازیگر چرا اصلا در سینمای ایران باید نفس بکشد!