«ایرانوایر»، اولین جلد از کتاب «زنان تاثیرگذار ایران» را منتشر کرد. این کتاب، روایت صد زنی است که بر پیرامون خود، جامعه، علم، هنر، سیاست، فرهنگ، ورزش، اقتصاد و تکنولوژی تاثیر گذاشتهاند، از موانع نظام نابرابر جنسیتی نهراسیدهاند و مسیری را برای رشد و دستیابی زنان ایران به حق برابر انسانی خویش هموار کردهاند. انتخابکنندگان این فهرست، مخاطبانی هستند که باور دارند از این زنان تاثیر گرفتهاند.
ما در جلدهای بعدی، به خدمات دیگر زنان ایرانی که در این مبارزه سهم داشتهاند هم میپردازیم. شما هم میتوانید در این انتخاب سهیم شوید، نظرات خود را برای ما بفرستید و اگر اطلاعات بیشتر و دقیقتری دارید، با ما در میان بگذارید. این نسخه دیجیتال است و تاثیر نظرات و پیشنهادات خود را میتوانید در نسخه چاپی که در ماه آبان منتشر خواهد شد، ببینید.
بهعلاوه، جلد دوم کتاب با نامهایی بیشتر در دست تهیه است. اگر نام زنی که بهنظر شما تاثیرگذار بوده است را در این فهرست نمیبینید، نام و دلیل آنکه او را تاثیرگذار میدانید را برای ما به ایمیل [email protected] بفرستید.
فراموش نکنید که مجموعه کتابهای «زنان تاثیرگذار ایران»، برپایه انتخابهای شما گردآوری میشوند و منتخبانتان میتوانند در هر عرصهای، از فرهنگ، علم، آموزش، پژوهش و کنشگری گرفته تا هنر، ورزش، فعالیتهای خیریه، سیاست، تکنولوژی، کارآفرینی، نوآوری، اقتصاد و ادبیات، گامهای موثری برداشته باشند.
«کتاب زنان تاثیرگذار ایران را میتوانید از این لینک دانلود کنید»
***
در سالهای اخیر کمتر روزی به یاد کسی میآید که نام «مسیح علینژاد» را در شبکههای اجتماعی و رسانههای خارج و داخل ایران نخوانده یا نشنیده باشد؛ روزنامهنگاری که حامیان و منتقدان، موافقان و مخالفانش همانقدر جدیاند که او در فعالیتهای بیوقفهاش هم در خبرنگاری و روزنامهنگاری و هم کنشگری سیاسی.
«معصومه (مسیح) علینژاد قمیکلایی»، در تاریخ ۲۰ شهریور ۱۳۵۵ در روستای قمیکلا از توابع شهرستان بابل مازندران به دنیا آمد. او فعالیت حرفهای خود را از سال ۱۳۸۰ و از روزنامهی «همبستگی» آغاز کرد و پس از آن توانست در خبرگزاری کار ایران، «ایلنا»، به کار خود به عنوان خبرنگار پارلمانی و سپس دبیر سرویس پارلمانی این خبرگزاری ادامه دهد. مسیح علینژاد پیش از خروج از ایران در روزنامههای نزدیک به اصلاحطلبان مانند «شرق»، «بهار»، «وقایع اتفاقیه»، «هممیهن» و «اعتماد ملی» یادداشتها و گزارشهای بسیاری منتشر کرد.
او سال ۱۳۷۵ به خاطر فعالیت در یک گروه دانشآموزی به همراه برادر و همسر سابقش بازداشت شد و در حالی که باردار بود، به بازداشتگاه وزارت اطلاعات منتقل شد.
شیوهی کار و جسارت او در تهیهی گزارشها و نوشتههایی که در جراید منتشر میکرد همواره و در تمام دوران فعالیتش او را درگیر حواشی، دردسرها و فشارهای بسیاری کرد. او در دورههای ششم و هفتم مجلس شورای اسلامی ایران، به عنوان خبرنگار پارلمانی، خبرهای مرتبط با مجلس شورای اسلامی را پوشش میداد. در همین دوران بود که پرداخت عیدی ده میلیون ریالی به نمایندگان مجلس را به همراه دو فیش حقوقی جداگانهی نمایندگان در خبرگزاری ایلنا افشا کرد. این اتفاق جنجالآفرین شد. بسیاری از نمایندگان از این افشاگری برآشفته شده و مسیح را با القاب و الفاظ نامناسب نواختند. در پی این اتفاق، او از پوشش اخبار حوزهی پارلمانی منع و اخراج شد.
مسیح علینژاد بعد از راهپیماییهای اعتراضی مربوط به انتخابات دهمین دورهی ریاستجمهوری ایران، با خانوادهی کشتهشدگان حوادث بعد از انتخابات سال ۱۳۸۸ مصاحبههای متعددی انجام داد. این در حالی بود که حکومت ایران کشتهشدن معترضان را در رسانههای داخلی تکذیب و انکار میکرد، مسیح علینژاد با انجام مصاحبههای صوتی توانست در مستندی رادیویی، نام ۵۷ تن از کشته شدگان سال ۸۸ را ثبت کند.
او پیش از خروج از ایران دو کتاب منتشر کرد: کتاب «تحصن»، دربارهی تحصن نمایندگان دور ششم مجلس در اعتراض به رد صلاحیت گستردهی آنان برای انتخابات دورهی بعدی و سپس کتاب دیگری به نام «تاج خار» که مربوط به داستان زندگی خودش و ماجرای اخراج خود از مجلس هفتم است.
مسیح علینژاد سه کتاب دیگر خارج از ایران منتشر کرد. کتاب «من آزاد هستم» که در آن داستان زندگی زنانی در قالب یک داستان بلند روایت شده است که از همسران خود در ایران جدا شدهاند. کتاب دیگر او «قرار سبز» است که در آن به حوادث پس از انتخابات سال ۱۳۸۸ با روایت داستانی میپردازد. او کتاب سوم خود را در سال ۲۰۱۸ با عنوان «باد در موهایم» به زبان انگلیسی منتشر کرد.
مسیح پس از ترک ایران در سال ۱۳۸۸ فصول جدیدی از فعالیت رسانهای خود را در خارج کشور آغاز کرد. در سالهای نخست خروجش از ایران، علینژاد حجابش را هنوز به طور کامل ترک نکرده بود و منتقد جریانات سیاسی راست و چپ خارج از کشور بود که در راستای براندازی کلیت جمهوری اسلامی گام برمیداشتند و شرکت در انتخابات را تحریم میکردند. اما به عنوان یکی از منتقدان صریح از سوی جمهوری اسلامی و رسانههایش مورد آزار و توهین قرار میگرفت. مسیح اما با گذشت زمان تغییراتی کرد و به عنوان یکی از سرسختترین مخالفان فعال جمهوری اسلامی شناخته شد.
در اردیبهشت سال ۱۳۹۳ در فیسبوک، زمانی که مسیح حجاب از سر برداشته بود و با صراحت و بیپرده از آزادی حجاب برای زنان سخن میگفت، صفحهای با عنوان «آزادیهای یواشکی زنان در ایران» راهاندازی کرد و از مخاطبان این صفحه خواست تا عکسهای خود را به همراه شرحی کوتاه از تجربهشان در مورد حجاب اجباری و دقایقی که آنان با ساختارشکنی این حجاب را نادیده گرفته و به سخره میگیرند برای او ارسال کنند. این صفحه ظرف اندکزمانی مورد استقبال چشمگیر کاربران فیسبوک قرار گرفت و گزارشهای متعددی از آن در رسانههای داخلی و خارجی منتشر شد.
این کمپین اما موافقان و منتقدان بسیاری در بین فعالان زنان و فمینیستها داشت. منتقدان میگفتند که مبارزهی زنان ایران علیه قانون حجاب اجباری جمهوری اسلامی سابقهای به اندازهی کل عمر نظام دارند و دیگر از سطح «یواشکی» فراتر رفته است. اما مخالفان جدی این کمپین، که هدفش همراهکردن آن گروه از زنان در ایران بود که به دلایل مختلف توان ابراز مخالفت آشکار با حجاب با وجود خشونت گشتهای ارشاد نداشتند، در داخل نظام جمهوری اسلامی بودند. راهاندازی این صفحه خشم شدید تندروها در ایران را برانگیخت؛ تا جایی که برای او گزارشهایی تلویزیونی ساختند و به او اتهامات واهی زدند.
شاید بتوان گفت که موفقیت این صفحه با صدها هزار دنبالکننده آغاز فصل جدیدی از فعالیتهای مسیح علینژاد بود. از آن پس، مسیح چندین کمپین در شبکههای اجتماعی راهاندازی کرد که پیوستن به آنها مستلزم انجام عملی در خارج از فضای سایبری و در خیابانهای ایران بود. از آن جمله میتوان به کمپین چهارشنبههای سفید اشاره کرد که، با وجود استقبال گستردهی مخاطبانش، از سوی گرایشهای مختلف درون جنبش زنان حامیان و منتقدانی داشت.
مسیح، علاوه بر کمپینهایی در مخالفت و مبارزه با حجاب اجباری، فعالیتهای رسانهای خود را نیز گسترش داد و در حوزههای حقوق بشر و سیاست نیز به طور گسترده و فعال حضور یافت، فعالیتهایی که خشمِ دائمیِ جمهوری اسلامی را به تهدیدهایی جدی نسبت به او و خانوادهاش بدل کرد، تا جایی که علاوه بر پخش مصاحبهای با خانوادهی او، که نشان از فشار امنیتی بر آنها برای برائتجستن از دخترشان داشت، برادرش نیز بازداشت شد.
جمهوری اسلامی پا از این سطح گستردهی تهدید و فشار بر مسیح علینژاد و خانوادهاش فراتر گذاشت و برای ربودن مسیح طرحی ریخت که با ورود افبیآی و وزارت دادگستری امریکا و بازداشت «نیلوفر بهادریفر»، یکی از اعضای تیم ربایش او، در تابستان ۱۴۰۰ اجرای این توطئه عملی نشد. دولت و هر دو حزب جمهوریخواه و دموکرات امریکا نسبت به این طرح توطئه واکنش نشان دادند و در دسامبر ۲۰۲۲ طرحی در کمیتهی بودجهی کنگرهی امریکا تصویب کردند با عنوان مخفف «هانت» و به نام مسیح علینژاد، به منظور پیشگیری از فعالیتهای جمهوری اسلامی و مجازات و مقابله با تهدیدها و آدمربایی مخالفان نظام در امریکا.
او هماکنون با برنامهای تفسیری در شبکهی تلویزیونی «صدای امریکا» با عنوان «تبلت» صدای رسا و بیپردهای در نقد و مبارزه با جمهوری اسلامی دارد. اما فعالیتهای سیاسی مسیح علینژاد به روزنامهنگاری خلاصه نمیشود. او در سالهای اخیر در بسیاری از نشستهای سیاسی با سیاستمداران غربی حاضر شده است و بدون خودسانسوری و با صراحت بیان، علاوه بر آنکه تلاش کرده است صدای نارضایتی زنان ایران باشد، از سیاستهای دولتهای غربی در قبال جمهوری اسلامی انتقاد کرده است.
او سال ۲۰۱۴ با کامبیز فروهر، خبرنگار ارشد شرکت رسانهای بلومبرگ، ازدواج کرد و اکنون ساکن نیویورک است. مسیح سال ۲۰۲۲ را با پیوستن به ائتلافی در مسیر براندازی جمهوری اسلامی با چهرههایی مانند «علی کریمی»، «شاهزاده رضا پهلوی»، «حامد اسماعیلیون»، «نازنین بنیادی» و «گلشیفته فراهانی» به پایان برد.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر میتوانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راهاندازی کنید
ثبت نظر