براساس اطلاع «ایران‌وایر»، «زرتشت احمدی‌راغب»، زندانی سیاسی که از ۵دی۱۴۰۲ در اعتصاب غذاست، با شرایط بسیار خطرناک جسمی دست‌وپنجه نرم می‌کند. یک منبع مطلع به ایران‌وایر گفته که او در چندمین روز از اعتصاب غذای تر و خشک، با کاهش هوشیاری، کبودی کف دست‌ها و کاهش شدید فشار خون مواجه شده است و هم‌بندی‌هایش، نگرانند.
***
زرتشت احمدی راغب کیست و چرا در اعتصاب غذاست؟
زرتشت احمدی‌راغب، از امضاکنندگان نامه استعفای «علی خامنه‌ای»، موسوم به ۱۴ نفر است. او به‌همراه ۱۳ نفر دیگر ازجمله «گوهر عشقی»، «محمد ملکی»، «فاطمه سپهری»، «هاشم خواستار» و «محمد نوری‌زاد»، خواستار کناره‌گیری علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی از قدرت و گذار از نظام جمهوری اسلامی شده بود.
این آتش‌نشان که به‌دلیل اعتراض مدنی از کار اخراج شده، در شهریور۱۳۹۸ با حمله نیروهای امنیتی به منزل محل سکونت خود بازداشت شد. از آن زمان، او بارها بازداشت و به حبس‌های چند ساله محکوم شده است. آخرین بار مربوط به ۱۶اسفند۱۴۰۱ است. او که قصد حضور در اعتراضات به مسموم‌سازی دانش‌آموزان را داشت، توسط نیروهای اطلاعات سپاه همراه با ضرب‌و‌شتم بازداشت و به زندان تهران بزرگ منتقل شد. بازداشت او درحالی بود که کمتر از سه هفته قبل، یعنی روز دوشنبه ۲۴بهمن ۱۴۰۱، مشمول «عفو و کاهش مجازات عمومی» شده و از زندان «رجایی شهر» کرج، آزاد شده بود.
در پی این بازداشت اخیر، این فعال مدنی به پنج سال و هشت ماه حبس و مجازات‌های تکمیلی محکوم شد و هم‌اکنون نیز در زندان قزل‌حصار، در حال گذراندن محکومیت حبس صادر شده است.
اما اعتصاب غذای اخیر آقای احمدی‌راغب، به ۵دی۱۴۰۲ باز می‌گردد. گزارش‌ها حاکی از این است که دلیل اعتصاب غذای او، «اعتراض به اعدام‌ها و سپس اعتراض به پرونده‌سازی‌ها و آزارواذیتهای مقامات زندان قزل‌حصار» است.
تصاویری که اخیرا نسخه‌هایی از آن نیز به دست «ایران‌وایر» رسیده، نشان می‌دهد که این زندانی سیاسی که با کاهش وزن شدید مواجه شده، روی زمین دراز کشیده و دست‌نوشته‌هایی بالای سر او روی دیوار سلول است. این دست‌نوشته‌ها که ظاهرا خواسته‌های او برای پایان اعتصاب غذا هستند، می‌گویند: «رعایت و احترام به حقوق‌بشر، کرامت انسانی و حقوق شهروندی؛ آزادی زندانیان سیاسی؛ پایان چرخه خشونت، اعدام، سرکوب و استبداد؛ حاکمیت مردم و قانون؛ آزادی عقیده، بیان و قلم و حق زندگی، آزادی و انتخاب.»
اما، به گفته یک فرد آگاه که به‌دلایل امنیتی هویت او نزد ما محفوظ است، آقای احمدی‌راغب از روز دوشنبه ۷اسفند۱۴۰۲، وارد اعتصاب غذای «تر و خشک» شده است؛ به این معنا که دیگر از نوشیدن آب، نمک و مایعات نیز خودداری می‌کند.
این فرد مطلع، دلیل این این اقدام بسیار خطرناک آقای احمدی‌راغب را، تلاش ماموران زندان برای انتقال او به بیمارستان با «دستبند و پابند» عنوان کرده است: «رفتار توهین‌آمیز مقامات زندان باعث شد که آقای احمدی‌راغب به‌طور کتبی اعلام کند که از نوشیدن آب و مصرف نمک که قبلا برای بالا نگه‌داشتن فشار خون خود انجام می‌شد، سرباز بزند.»
او توضیح می‌دهد: «از لحاظ جسمی وضع فوق‌العاده خطرناکی دارد. کف دست‌هایش کبود شده، فشارش روی هشت است و افت فشار شدید دارد و از جایش نمی‌تواند حرکت کند. زندان قزل‌حصار هم کاملا بی‌خیال است و هیچ حرکتی انجام نمی‌دهد. امیدوارم همه رسانه‌ها و مبارزین سیاسی و مدنی به این موضوع بپردازند، تا جان یک انسان دیگر گرفته نشود و سرنوشتی شبیه "بکتاش آبتین" برای او رقم نخورد.»
بکتاش آبتین، شاعر و زندانی سیاسی ۴۷ سالهای بود که دراثر عدم رسیدگی پزشکی و انتقال دیرهنگام به بیمارستان، در ۱۸دی۱۴۰۰، در اثر ابتلا به ویروس کرونا درگذشت.
بر سر زندانی که در اعتصاب غذاست چه می‌آید؟
اعتصاب غذا، یکی از آخرین روش‌های مبارزه مدنی، به‌خصوص در زندان است. زندانی در آن با بر کف گرفتن جانش و با هدف تحت تاثیر قرار دادن افکارعمومی و فشار بر زندانبان‌های خود، از خوردن و در مواردی از نوشیدن آب و مایعات و مصرف داروهای معمول، خود خودداری می‌کند.
اعتصاب غذای تر، مربوط به توقف خوردن غذاها و مواد مغذی جامد و اعتصاب غذای خشک مربوط به توقف نوشیدن آب و بعضا نمک است که بدن برای ادامه حیات خود در کوتاه‌مدت، شدیدا به آن‌ها وابسته است.
دکتر «حسن نایب‌هاشم»، پزشک و فعال حقوق‌بشر که خود نیز ۳۴ روز است در اعتراض به شمار بالای اعدام‌ها در ایران در اعتصاب غذا است و قرار است با هدف طرح جمعی درخواست برگزاری رفراندوم تا ۱۲فروردین۱۴۰۳ به اعتصاب غذای خود ادامه دهد، به ایران‌وایر می‌گوید: «اعتصاب غذا شیوه‌های مختلفی دارد. اعتصاب غذایی که من دارم این‌طور است که روزی ۲۰ تا قند می‌خورم که مسموم نشوم. تحلیل می‌روم، ولی بیمار نمی‌شوم. در زندان‌های جمهوری اسلامی ولی افراد فقط تحلیل نمی‌روند و بیمار هم می‌شوند. در واقع اگر آن ۳۰۰ کالری به‌صورت قند یا هیدروکربن مصرف نشود، آستون در بدن تولید می‌شود که این آستون می‌تواند ایجاد ورم مغزی کند و هشیاری افراد کاهش پیدا می‌کند و این موضوع خیلی جدی است در اعتصاب غذا.»
این پزشک ایرانی توضیح می‌دهد: «مهم‌تر از آن، خود آب و مایعات است که در اعتصاب غذای خشک، فرد ظرف یک تا دو هفته حتما فوت می‌کند و زودتر از آن، مساله از بین رفتن کلیه است. کلیه باید مدام کار کند و مدام مایعات باشد تا بتواند کار خودش را انجام دهد وگرنه نارسایی شدید کلیه به‌وجود می‌آید.»
به گفته این فعال حقوق‌بشر که خود نیز در اعتراض به نقض گسترده حقوق‌بشر در ایران دست به اعتصاب غذا زده، اثرات اعتصاب غذا روی افراد مختلف باتوجه به شرایط جسمی و سلامتی آن‌ها متفاوت است و برای همین، بسیار مهم است که فرد تحت‌نظر پزشک باشد که در زندان‌های جمهوری اسلامی این‌گونه نیست.
آقای نایب‌هاشم توضیح می‌دهد: «من شنیدم که آقای زرتشت احمدی‌راغب دچار سرگیجه و افت فشارخون شدید می‌شود. مصرف نمک برای حفظ فشارخون و الکترولیت بدن ضروری است و تیامین یا ویتامین ب۱ هم اگر مصرف نشود، بعد از بیست روز دچار عوارض عصبی می‌شود، ازجمله تاری دید و سندروم کورساکف. در زندان‌های جمهوری اسلامی شرایط مناسبی نیست و زرتشت احمدی‌راغب هم بارها و بارها در اعتصاب غذا بوده و حالا هم روزهای اعتصاب غذایش نزدیک به ۷۰ است و اعتصاب غذای خشک هم کرده، این بسیار خطرناک است.»
بی‌اعتنایی زندانبان به زندانی در اعتصاب به مثابه ابزار شکنجه
اخبار رسیده به ایران‌وایر حاکی از این است که مسوولان زندان قزل‌حصار نسبت به وضعیت آقای احمدی‌راغب بی‌اعتنا هستند و باوجود اینکه این زندانی سیاسی توان حرکت ندارد، از اعزام او به بیمارستان خودداری می‌کنند.
حسن نایب‌هاشم، پزشک و فعال حقوق‌بشر در‌این‌باره به ایران‌وایر می‌گوید: «وقتی زندانی در اعتصاب غذا است، به‌خاطر این است که اگر ذره‌ای انسانیت در زندانبان‌ها است را در آن‌ها که به او جور و جفا می‌کنند، به حرکت در بیاورد و باعث شود که از آن شرایط نامناسب دست بکشند. کل فلسفه اعتصاب غذا هم همین است.»
به گفته آقای نایب‌هاشم، اما «در مورد جمهوری اسلامی، تجربه سالهای اخیر نشان می‌دهد که از این موضوع هم برای شکنجه استفاده می‌کنند و سعی می‌کنند که این شرایط سخت را زندانی حس کند.»
او توضیح می‌دهد: «با او همکاری نمی‌کنند و وقتی به مرحله‌ای می‌رسد که مساله مرگ و زندگی رخ می‌دهد و زندانی هشیاری‌اش را از دست می‌دهد، سعی می‌کنند به زندانی سِرُم وصل کنند و حتی در این مورد هم اگر اقدامی کنند، اقدام قهری و زورگویانه است. چون زندانی حق دارد به اعتصاب غذای خود ادامه دهد. بنابراین، ما با چنین شرایطی مواجه هستیم. این هم به‌شکلی یک شکنجه مضاعف بر زندانی است.»
حقوق شما
«موسی برزین»، حقوق‌دان و مشاور حقوقی ایران‌وایر می‌گوید که آیین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها نسبت به اقدامات مسوولان زندان در موقع اعتصاب غذا، موضع مشخصی ندارد، «اما به‌طور کلی حفظ سلامت زندانیان بر عهده سازمان زندان‌ها است.»
آقای برزین می‌گوید: «به‌هرحال گرچه ایشان خودش اعتصاب غذا کرده، ولی باید در درمانش دقت کنند و رویکردشان این نباشد که ولش کنیم تا بمیرد، چون یک فرد بیمار محسوب می‌شود و باید داروها و خدمات پزشکی به موقع به او برسد.»
این وکیل حقوق‌بشری از منظر حقوقی معتقد است که «رها کردن زندانی در اعتصاب غذا به حال خود، موافق با آیین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها نیست» و «مسوولان زندان باید با او صحبت کنند.»
مشاور حقوقی ایران‌وایر تاکید می‌کند: «اگرچه زندانبان‌ها وظیفه‌ای هم ندارند که قانعش کنند که اعتصابش را بشکند، ولی باید مسائل درمانی را رعایت کنند و امکانات درمانی در اختیارش بگذارند. اگر وضعیتش به‌نحوی است که در حال مرگ است، باید به او مرخصی بدهند که در بیرون از زندان خودش را درمان کند.»
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر