آیا طارمی در باشگاه اینتر هم نابودی اسراییل را می‌خواهد؟

«این شب باشکوه، رنگ‌های نمادین ما را به ارمغان خواهد آورد؛ سیاه و آبی، بر زمینه‌ای طلایی که از ستارگان گرفته می‌شود. نام آن اینترناسیوناله خواهد بود، زیرا ما برادران جهانی هستیم.»

این جمله تاریخی است که «جورجو موجانی» (Giorgio Muggiani)،  نهم مارچ ۱۹۰۸ (۱۸اسفند۱۲۸۶) به‌عنوان یکی از بنیان‌گذاران باشگاه فوتبال «اینتر میلان» در شب تاسیس این باشگاه به زبان آورد. او گفته بود از این پس این باشگاه، برای «تمام مردم جهان» خواهد بود و سیاست و نژاد، از باشگاه ایتالیایی دور خواهند ماند.

سال ۱۳۹۷ در یکی از بی‌سابقه‌ترین اتفاقات تاریخ فوتبال، گروهی کثیر از هواداران باشگاه اینتر با تعدادی از هواداران این تیم که در گوشه‌ای از ورزشگاه علیه «کالیدو کولیبالی» مدافع سیاه‌پوست فرانسوی-سنگالی شعارهای نژادپرستانه می‌دادند، درگیر شدند. آن‌ها فریاد می‌زدند که اینجا، جایی برای نژادپرستی نیست.

یک روز بعد باشگاه اینتر با انتشار بیانیه‌ای نوشت: «از ۹مارچ۱۹۰۸، باشگاه اینترمیلان نماد یکپارچگی، میهمان‌نوازی و پیشرفت بوده است. ما با هم برای ساخت دنیایی بدون تبعیض مبارزه کردیم. آن کسانی که این تاریخچه (تاریخچه ما) را نمی‌فهمند، کنار ما نباشند.» این باشگاه از محرومیت احتمالی فدراسیون فوتبال ایتالیا برای «تمامی تماشاگرانش» استقبال کرد و نوشت: «همه باهم تنبیه می‌شویم تا بفهمیم نفرت میان ما جایی ندارد.»

حالا باشگاه اینتر درهایش را به روی مردی باز می‌کند که نمادی است از «یهودستیزی» و «اسراییل‌هراسی» و «تبلیغ برای نابودی یک کشور و مردم آن.» آیا این دو فرهنگ متضاد و متفاوت کنار هم زندگی مسالمت‌آمیزی خواهند داشت؟

در فاصله ۱۱۶ سال و دو ماه بعد از تاسیس این باشگاه متفاوت، «سیمونه اینزاگی»، سرمربی اینترمیلان ایتالیا، صحبت‌های «پیرو آسیلیو»، مدیر ورزشی این باشگاه را تایید کرده و گفته است که اینتر با «مهدی طارمی» مهاجم تیم فوتبال جمهوری اسلامی، قراردادی دو ساله امضا کرده و از فصل آینده در این تیم شهر میلان حضور خواهد داشت.

***

باشگاه اینترمیلان چگونه تاسیس شد؟

سال ۱۹۰۸، یعنی ۸ سال پس از آنکه باشگاه «کریکت و فوتبال میلان» در ایتالیا شکل گرفت و سه قهرمانی را تجربه کرده بود، «جورجو موجانی» تصویرگر، طراح گرافیک، نقاش و مدیر ورزشی وقت میلان به‌همراه تعدادی مرد و زن ایتالیایی و سوئیسی اعلام کردند که از مدیریت این باشگاه جدا شده و مجموعه‌ای مستقل به نام «اینتر ناسیوناله» را تاسیس می‌کنند.

پسوند «ناسیوناله» به این دلیل در پسوند باشگاه جدید اینتر نشست، که آن‌ها نسبت به برخی تصمیمات هیات‌مدیره باشگاه در مورد «ممنوعیت استفاده از بازیکنان خارجی» و «ممنوعیت ورود بازیکنان رنگین پوست» اعتراض داشتند. جورجو موجانی گفته بود که این باشگاه از این پس فقط دو معیار دارد؛ کیفیت بازیکنان، پذیرش احترام به دیگران.

موجانی خود را «ضد فاشیست» معرفی می‌کرد و مدعی بود حکومت‌های توتالیتر و دیکتاتورها، از ورزش به‌عنوان اهرمی برای تبلیغات سیاست‌های خود استفاده می‌کنند. او گفته بود از اینتر مجموعه‌ای خواهد ساخت که همه رنگ‌ها، قومیت‌ها و نژادها را کنار هم قرار دهد.

انتخاب شدن رنگ سیاه در پیراهن، پرچم و لوگو باشگاه اینتر، برگرفته از آزاد شدن حضور سیاه‌پوست‌ها در این تیم و رنگ آبی، نشانی از رنگ ملی کشور ایتالیا بود.

حزب فاشیست ایتالیا چه بر سر اینتر آورد؟

باشگاه اینتر سال ۱۹۲۲ با قدرت گرفتن «بنیتو موسولینی»، رهبر حزب فاشیست در ایتالیا، اعلام می‌کند که قوانین جدید وضع شده از سوی حکومت برای تبعیت از قوانین جدید در مورد استخدام بازیکنان را نمی‌پذیرد. این تیم تا آستانه سقوط به سری B پیش رفت و در مرحله پلی‌آف نجات یافت. پس‌از آن مدیران باشگاه اعلام کردند که «ناگزیر» از پذیرش شرایط جدید در کشور هستند.

شش سال بعد، «حزب ملی فاشیست»، دستور به ادغام این تیم با تیم‌های «یونیون میلانیزه» و «سوزیتا آموروزینا» را داد؛ پیراهن این تیم از آبی و مشکی به یک پیراهن سفید که روی آن نقشی از صلیب قرمز به چشم می‌خورد نیز، تغییر کرد. سال ۱۹۳۱ نام باشگاه با دستور حزب ملی فاشیست به «آسوچیاتزونه اسپورتیوو آمبروزیانا اینتر» تغییر کرد.

نمونه این تغییرات اسامی را در جمهوری اسلامی هم دیده‌ایم. تاج را به استقلال تغییر دادند و گفته بودند قرار است به «استقلال خلیج فارس تهران» تغییر نام پیدا کند.  

با پایان جنگ جهانی دوم و فروپاشی حزب فاشیست ایتالیا، اینتر بار دیگر به زندگی عادی خود بازگشت و نامش را در سال ۱۹۴۵ فقط سه هفته پس از پایان جنگ، به «اینتر ناسیوناله» باز گرداند. «جوزپه مه‌آتزا»، مرد اسطوره‌ای فوتبال اینتر به‌عنوان سرمربی این تیم انتخاب شد و تیمش را به‌عنوان مربی هم به قهرمانی رساند. از آن پس اینتر دوباره به سمت همان منزلی حرکت کرد که نخستین بار روی دیوارش نوشته بودند: «ما برادران جهانی هستیم.»

آیا طارمی شباهتی به تاریخ باشگاه اینتر دارد؟

آیا باشگاهی که هوادارانش روی سکوهای ورزشگاه با تعداد قلیلی از هواداران که «شعارهای نژادپرستانه» سر داده بودند درگیر شدند و براساس «عبور کردن از سیاست و نژاد» در فوتبال ایتالیا متولد شد، می‌تواند با بازیکنی سازگار شود که روزی در صفحه توییتر خود جملات «علی خامنه‌ای» برای نابودی اسراییل را بازنشر می‌کرد؟

رسانه‌های نزدیک به حکومت از تیتر «اسطوره» برای مهدی طارمی استفاده می‌کنند، ولی جامعه هواداری مهدی طارمی را نماد واقعی و کاملی از جمهوری اسلامی می‌داند.

مهدی طارمی ۱۷مرداد۱۳۹۶ توییتی در مورد «نابودی اسراییل»، با تصویر علی خامنه‌ای منتشر می‌‌کند که مورد توجه رسانه‌های وابسته به سپاه پاسداران ازجمله خبرگزاری «فارس» قرار می‌گیرد. او با انتشار تصویری از رهبر جمهوری اسلامی، به سه زبان فارسی، انگلیسی و عبری، آرزوی «نابودی اسراییل» را با عبارتی از خامنه‌ای بازنشر کرد و نوشت «امام خامنه‌ای: اسراییل ۲۵ سال آینده را نخواهد دید.»

او شش ماه بعد از پرسپولیس به «الغرافه» قطر پیوست، ولی سال ۱۳۹۸ و زمانی که راهی باشگاه «ریو آوه» پرتغال می‌شد، این توییت را از صفحه اینستاگرام خود حذف کرد. رفتاری که به‌نظر می‌رسید بسته به موقعیت مادی او، روی دیدگاه‌ها و شکل بیان او تاثیر می‌گذارد.

رابطه مهدی طارمی با سران حکومت به‌خصوص در دولت «ابراهیم رئیسی» به‌صورت روشن در رسانه‌ها بازتاب داشت. او حتی به‌صراحت از اینکه با برخی آقازاده‌ها برای به دست آوردن «رانت‌های حکومتی» قرار ملاقات می‌گذارد هم، ابایی نداشت.

مهدی طارمی تیر۱۴۰۱ در گفت‌وگویی، با صراحت از دوستی و رابطه صمیمانه‌ خود با «سجاد مخبر»، آقازاده «محمد مخبر»، معاون اول رییس‌جمهور خبر داد و گفت که این پدر و پسر، مجوز واردات خودرو بازیکنان تیم فوتبال را پیگیری می‌کنند.

این اعتراف پس از آن صورت گرفت که «مرضیه سلیمانی»، خبرنگار و عکاس خبرگزاری «ایرنا»، خرداد۱۴۰۱ در حساب توییتری خود، از مهدی طارمی و «علی‌رضا جهانبخش»، دو بازیکن تیم فوتبال پرسیده بود چرا به دفتر ریاست جمهوری رفته بودند. او در حساب توییتری‌ خود نوشته بود که این دو بازیکن را در ساختمان ریاست‌جمهوری دیده است.

در آن قرار ملاقات مهدی طارمی حتی زمینه‌های بازگشت «کارلوس کی‌روش» به ایران برای سرمربی‌گری تیم فوتبال جمهوری اسلامی در جام‌جهانی ۲۰۲۲ را فراهم کرد. با دستور ابراهیم رئیسی، وزارت ورزش و جوانان شرایط را برای بازگشت این مربی به ایران آماده کرد. خبر تلاش‌های طارمی برای تغییر سرمربی تیم فوتبال توسط مقام‌های حکومتی حتی در نشریه «آبولا» پرتغال بازتاب داشت.

به‌نظر نمی‌رسد که خط فکری خشونت‌طلبی و نفرت‌پراکنی مهدی طارمی با شعارها و تاریخچه باشگاه اینتر هم‌خوانی داشته باشد، اما او پیش‌از این نیز ثابت کرده که می‌تواند به اقتضای مکان و زمان، رفتار، دیدگاه‌ها و حتی ایدئولوژی‌های خود را نیز تغییر دهد.