روایت شکنجه در دستنوشته‌های جواد روحی در زندان

پس از گذشت نزدیک به یک ماه از جان باختن جواد روحی در زندان، حالا دست‌نوشته‌هایی از او منتشر شده که نشان می‌دهد او شدیدا در زمان بازداشت برای اخذ اعتراف اجباری تحت شکنجه بوده است.

«آتنا دائمی»، فعال حقوق بشر ایران، روز پنج‌شنبه، ششم مهرماه، در شبکه اجتماعی ایکس این دستنوشته‌های جواد روحی را منتشر کرد. آقای روحی در این نوشته‌ها اتفاقات روز بازداشتش در تاریخ سی‌ام شهریور سال گذشته را شرح داده و از جمله نوشته که زخم عمل جراحی کمرش که سال ۱۴۰۰ انجام داده بود، به دلیل شکنجه از سوی ماموران، باز شده است.

بخشی از نوشته های #جواد_روحی درباره شکنجه‌هایی که از لحظه بازداشت در جهت اخذ اعتراف اجباری از سوی ماموران سپاه متحمل شده است به دستم رسید که طی آن جواد خطاب به مسئولین بیان کرده که جای عمل جراحی کمر که سال ۱۴۰۰ انجام داده بود تحت شکنجه باز شده است! pic.twitter.com/eUmDbZtfkG

— Atena Daemi (@AtenaDaemi) September 28, 2023

او در شرح بازداشتش نوشته است: «ساعت نه شب به طور وحشیانه بازدشت شدم. تا صبح زیر ضرب و شتم بودم و کتک خوردم و کمرم جای شوکر می‌باشد. کمرم عمل جراحی شده بود در سال ۱۴۰۰ و در بیمارستان‌های امام رضا و امام خمینی و ۱۷ شهریور آمل به مدت چهار ماه بر اثر زخم و بیماری و اعضاب و روان بستری بودم و زیر شکنجه و ضربات شدید جای عمل سابق باز شد.»

جواد روحی ادامه داده است: «در دوران بازداشت در بیمارستان ولایت ساری ۴۸ ساعت بستری شدم و علت بستری شدن من شکنجه و اعتراف اجباری بود.»

او همچنین اضافه کرده که به مدت ۴۴ روز در اداره اطلاعات و امنیت سپاه استان مازندران زیر شکنجه روحی و روانی بوده و بازجویی شده بود. روحی درباره این دوره نوشته است: «سه شبانه‌روز به زیر پاهای من شلاق و باتوم زدند. در اثر ضربات زیاد پای سمت راست بنده فلج و بی‌حس شده.»

جواد روحی، از بازداشت‌شدگان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱، که حکم سه بار اعدام او چندی پیش در دیوان عالی کشور نقض شده بود، بامداد روز ۹ شهریور سال جاری جان باخت و روابط عمومی زندان نوشهر علت انتقال او به بیمارستان پیش از درگذشتش را «تشنج» اعلام کرد.

پیش از آن، عفو بین‌الملل اعلام کرده بود که ماموران سپاه پاسداران بارها با گذاشتن اسلحه به روی شقیقه او و تهدید به شلیک خواستار «اعتراف» وی شدند و آقای روحی در نتیجه همه این شکنجه‌ها دچار اختلال گفتاری و حرکتی، عوارض گوارشی، بی‌اختیاری ادرار و آسیب‌دیدگی عضلانی شده بود.

جواد روحی نیز در یادداشتش نوشته است: «زیر شکنجه از بنده اعتراف اجباری گرفتند مبنی بر این که قرآن آتش زدم و توهین به مقدسات کردم و تخریب داشتم در صورتی که هیچ گونه از این موارد را نداشتم فقط از ترس جانم و زیر شکنجه شدید مجاب شدم که گردن بگیرم.»

او در نوشته‌های خود خطاب به مقام‌های حکومت تاکید کرده بود: «اگر بنده را به پزشکی قانونی اعزام کنند و بدنم بررسی و تحقیقات شود گواه بر این است که شکنجه شدید شده‌ام و آثار شکنجه مشهود است. با این طرز شکنجه شدید حتی قوی‌ترین و سالم‌ترین آدم‌های اجتماع تن به اعتراف اجباری می‌دهند چه برسد به بنده....»

پیشتریکی از همبندی‌های آقای روحی به ایران وایر گفته بود: «جواد را انتظار کشت؛ انتظار و اضطراب. برای روزهای متوالی مقابل تلفن‌های بند می‌نشست در انتظار. امیدش که ناامید می‌شد، می‌خوابید. گاهی یک هفته از تخت بیرون نمی‌آمد.»

به گفته او اما شکنجه اصلی زمانی بود که بازجویش به دیدار او می‌آمد و تهدیدش می‌کرد: «زنده از این زندان بیرون نمی‌روی!»

این هم‌بندی سابق افزود: «چند بار از اطلاعات سپاه آمدند و به او گفتند برای کشتن هتاک به قرآن احتیاجی به حکم و اجازه قاضی ندارند.»