اعدام یک معترض آبان ۹۸ و یک زندانی سیاسی دهه ۶۰

همزمان با افزایش اجرای احکام اعدام زندانیان در ایران، «علی صابر مطلق» زندانی سیاسی دهه ۶۰، و «کامران رضایی»، از بازداشت‌شدگان اعتراضات آبان۹۸، در روز نهم آذرماه اعدام شدند.

بنا بر گزارش سازمان حقوق بشر ایران، «علی (هرمز) صابر مطلق»، که در زمان اعدام ۶۲ سال داشت در دهه ۱۳۶۰ به اتهام عضویت در سازمان مجاهدین خلق ایران و قتل یک مقام جمهوری اسلامی در شهریور ۱۳۶۰ بازداشت و پس از مدتی به‌دلیل فقدان مدارک آزاد شده بود. این زندانی سیاسی پس از آزادی به خارج از ایران رفته و پس از بازگشت به ایران در سال ۱۳۹۹ بار دیگر به اتهام ارتکاب همان قتل بازداشت و «با وجود فقدان مدارک» این بار حکم اعدام برای او صادر شده بود.

تاکنون مشخص نشده است، اتهامی که آقای صابر مطلق به دلیل آن اعدام شده، قصاص نفس بوده است یا اعدام برای اتهام‌های دیگری مانند محاربه. اعدام این زندانی سیاسی سابق در حالی رخ داده که او همواره هرگونه مشارکت یا اطلاع از قتل مسئول جمهوری اسلامی را انکار کرده بود.

علاوه بر اعدام آقای صابر مطلق در زندان لاکان رشت، حکم اعدام یک زندانی سیاسی و معترض آبان ۹۸ به نام کامران رضایی هم روز پنج‌شنبه نهم آذر در زندان مرکزی شیراز (عادل آباد) اجرا شد.

کامران رضایی در اعتراضات سراسری ۱۳۹۸ بازداشت و به اتهام «قتل عمد» یک بسیجی به قصاص نفس محکوم شده بود. پیشتر یک منبع آگاه به سازمان حقوق بشر ایران گفته بود که آقای رضایی در اعتراضات سراسری ۹۸ به اتهام قتل یک بسیجی با ضربات قمه بازداشت شد و هفت ماه را در انفرادی سپری کرد و زیر شکنجه مجبور به اعتراف علیه خود شد.

بر اساس اعلام این منبع، این بازداشت‌شده اعتراضات ۹۸ همواره بر بی‌گناهی خود تأکید داشته و امیدوار بوده است که آزاد شود.

علاوه بر این سازمان حقوق بشر ایران امروز دهم آذر اعلام کرد که صبح چهارشنبه ۸ آذر ماه نیز، حکم اعدام ۷ مرد در زندان قزل‌حصار کرج به اجرا درآمده است. یکی از این زندانیان ایوب کریمی، زندانی اهل‌سنت کرد بود که ب اتهام محاربه و افساد فی الارض از طریق «اقدام مسلحانه و عضویت در یک گروه سلفی جهادی» به اعدام محکوم شده بود.

به گزارش سازمان حقوق بشر ایران، از ابتدای سال ۲۰۲۳ یعنی طی ۱۱ ماه ۷۰۷ نفر در ایران اعدام شده‌اند. مدیر سازمان حقوق بشر ایران نیز اعلام کرده بود، آمار اعدام‌ها در ایران به سه نفر در روز رسیده است. او عدم واکنش جامعه‌ جهانی به اعدام‌ها را «چراغ سبزی برای اعدام‌های بیشتر از سوی جمهوری اسلامی» می‌داند و تأکید می‌کند: «وضعیت بحرانی حقوق‌ بشر و به‌ویژه اعدام در ایران نباید قربانی ملاحظات سیاسی و منطقه‌ای شود.»