خطر اجرای حکم اعدام خسرو بشارت به‌دنبال انجام آخرین ملاقات

برخی سایت‌های خبری حقوق‌بشری، از احتمال اجرای حکم اعدام «خسرو بشارت»، زندانی عقیدتی کرد محبوس در زندان قزل‌حصار خبر داده‌اند.

بر‌اساس گزارش شبکه حقوق‌بشر کردستان، روز ۱۶اردیبهشت، خسرو بشارت زندانی عقیدتی محکوم به اعدام که از ۱۲اردیبهشت، هم‌زمان با اعدام «انور خضری»، یکی از هم‌پرونده‌ای‌هایش به سلول انفرادی منتقل شده بود، با خانواده خود ملاقات کرده است.

معمولا به‌دنبال انجام آخرین ملاقات، هر لحظه خطر اجرای حکم اعدام زندانی وجود دارد.

خسرو بشارت همراه با شش تن دیگر که همگی آن‌ها در فاصله بهمن۱۴۰۲ تا اردیبهشت۱۴۰۳ اعدام شده‌اند، بازداشت شده و به اعدام محکوم شد.

حکم اعدام پنج هم‌پرونده دیگر این زندانی عقیدتی به نام‌های «قاسم آبسته، ایوب کریمی، داوود عبداللهی و فرهاد سلیمی و انور خضری»، پیش‌از این به اجرا درآمده و روز ۱۶اردیبهشت نیز، خسرو بشارت موفق شده است که مدت ۲۰ دقیقه خانواده خود را به‌صورت حضوری ملاقات کند.

خسرو بشارت، شهروند ۳۹ ساله کُرد اهل مهاباد در بهمن۱۳۸۸ توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به بازداشتگاه اداره اطلاعات ارومیه منتقل شد.

او در رنج‌نامه‌ای که سال ۱۳۹۸ منتشر کرد، از نگهداری یک ماهه و شکنجه‌های خود در بازداشتگاه اداره اطلاعات ارومیه خبر داده و نوشته بود: «مدت یک ماه کامل در سلول انفرادی انواع شکنجه‌های مختلف را روی من پیاده کردند. خیلی مواقع از ۱۲ شب به بعد تا صبح با ایجاد صداهای وحشتناک و صدای ناله و فریاد کسی که دارد شکنجه می‌شد، ترس و لرز را به تمام بدنم وارد می‌کردند و تا صبح از ترس نمی‌توانستم بخوابم و با اینکار به‌شدت من را آزار و شکنجه روحی می‌دادند، برای مدت‌های طولانی از پشت دست‌هایم را با دست بند می‌بستند، طوری که از درد دست‌هایم به خود می‌نالیدم. بارها من را ساعت‌ها با دست بند به سقف آویزان می‌کردند و بارها من را به تختی بسته و با کابل‌های برق فشار قوی زخیم و سه رشته محکم به کف پاهایم ضربه می‌زدند. طوری که نزدیک بود مغزم از دهانم بیرون بیاید و چشم‌هایم از حدقه جدا شود و قلبم داشت می‌ترکید. این‌ شکنجه‌ها سه هفته ادامه داشت و بعد از آن من را به دستگیری اعضای خانواده‌ام تهدید می‌کردند و در آن هنگام زیر این شکنجه‌ها و تهدیدات، بازجوی پرونده اتهامات دیکته شده به من را خودش می‌نوشت و از من به‌زور پای همان برگه امضا و اثر‌انگشت می‌گرفت، در‌حالی‌که در آن حال اصلا انگار در این دنیا نبودم و نمی‌دانستم چی را دارم امضا می‌کنم.»

خسرو بشارت بعد از مدت‌ها بازجویی سرانجام به بند ۳۵۰ زندان اوین و به پس از آن زندان رجایی شهر کرج منتقل شد.

این زندانی عقیدتی به اتهاماتی همچون «اقدام علیه امنیت ملی»، «تبلیغ علیه نظام»، «عضویت در گروه‌های سلفی» و «افساد فی‌الارض» در اواخر اسفند ۱۳۹۴ در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی مقیسه محاکمه و به اعدام محکوم شد.

حکم صادر شده پس از اعتراض به شعبه ۴۱ دیوان عالی کشور به ریاست قاضی «رازینی» ارجاع و نهایتا نقض شد و پرونده برای رسیدگی مجدد به شعبه شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب ارجاع شد.

قاضی صلواتی در خرداد۱۳۹۷، خسرو بشارت و شش هم‌پرونده‌ای دیگرش را به‌اتهام «افساد فی‌الارض»، مجددا به اعدام محکوم کرد.

منابع حقوق‌بشری بر این باورند که حکم اعدام صادر شده برای این زندانیان با فشار فشار اداره اطلاعات ارومیه در شعبه ۴۱ دیوان عالی کشور تایید شد و در تاریخ ۱۴بهمن‌۱۳۹۸ صدور این حکم به «محمود علی‌زاده طباطبایی»، وکیل مدافع آن‌ها ابلاغ شد.

این زندانی سیاسی در پرونده دیگری به‌اتهام «مشارکت و معاونت در قتل» در تاریخ ۹تیر۱۳۹۷ از سوی شعبه ۱۲ دادگاه تجدید‌نظر ارومیه، به تحمل ۱۰ سال حبس محکوم شد.