تاملی درباره اصطلاح «انتخابات سرنوشت ساز»

از زمان پیروزی انقلاب اسلامی تا به امروز  تمامی انتخاباتهای برگزار شده بلا استثناء «سرنوشت ساز» نامیده شده اند...اینکه چطور میشود بعد از حدود پنجاه انتخابات که تک تک انها سرنوشت ساز بوده اند، هنوز فونداسیون «سرنوشت» هم درست و حسابی ریخته نشده باشد، موضوع این نوشته نیست..چیزی که دغدغه این نوشته است این است که اصطلاح «انتخابات سرنوشت ساز» که کپی رایت ان متعلق به صدا و سیما و مقامات رسمی جمهوری اسلامی ست ، به دلایل نامعلوم به دایره ی واژگان مردم نیز راه یافته و این روزها در خلال  گفتگوهای انتخاباتی زیاد کلمه ی «سرنوشت ساز» را  میخوانیم و میشنویم. واقعا دیگر رهبر و شورای محترم نگهبان باید چه کار کنند که ما بیخیال این «سرنوشت» بشویم؟
شما خودتان بهتر از من میدانید که از سال هشتاد و هشت به بعد مقام معظم رهبری  برای اینکه مردم بی جهت درگیر مسائل حساس و پیچیده سیاسی نشده و از کار و زندگی نیفتند، خودشان قبول زحمت کرده و با بصیرت خاص خود «سرنوشت» را با کمک شورای نگهبان در قالب چندین پکیج آماده تهیه نموده و در مواقع انتخابات در اختیار ما قرار می دهند...به عبارت دیگر ماشینی که قرار است ما را به مقصد برساند و مسیری که باید طی شود انتخاب شده و فقط انتخاب رنگ خودرو و آپشن هایی مثل نوع روکش صندلی و صدای بوق و تزئینات داخلی خودرو را به عهده ما گذاشته اند.
با این اوصاف بهتر است وقتی که صحبت از انتخابات میشود حد خود را بدانیم و به جای استفاده از واژه ای مانند «سرنوشت ساز» که دخالت آشکار در حوزه اختیارات مقام معظم رهبری ست از ترکیبات دیگری که با واقعیتها بیشتر همخوانی داشته باشند استفاده کنیم...ما در اینجا تعدادی واژه ی جایگزین به جای «انتخابات سرنوشت ساز» معرفی خواهیم نمود:

انتخابات اصلاح طلب ساز:

در انتخاباتی مثل انتخابات پیش رو که کاندیدای اصلاح طلب تائید صلاحیت شده خیلی کم داریم، یک راهکار این است که میگردیم اصولگرایان شُل تر را انتخاب میکنیم و برایشان کمپین راه انداخته و «یار دبستانی» میخوانیم، به این امید که وقتی در انتخابات پیروز شدند، بارقه هایی از تمایلات و گرایشات اصلاح طلبانه از خود نشان بدهند. اگر هم از ما زرنگ تر بودند و رای ما را گرفتند و تمایلاتی بروز ندادند که دیگر ندادند دیگر...کاریش نمیشود کرد...! با چنین رویکردی انتخابات را میشود به نوعی «اصلاح طلب ساز» نامید.

انتخابات ضد حال زننده:

از آنجا که در این انتخابات تمامی کاندیداها از یک جناح خاص تائید صلاحیت شده اند، طرفداران جناح مقابل چون کاندیدایی برای رای دادن ندارند و بیکار هم نمیتوانند بنشینند، یک یا چند نفر از گنده های جناح رقیب را نشان میکنند که حالشان را بگیرند. به این صورت که در یک حرکت هماهنگ میروند به لیست مشخصی از غضنفر ها و جعفرها و سیاهی لشکرهای همان جناح رای میدهند که  چهره های شاخص آن جناح رای نیاورده و ضد حال خورده و ضایع شوند.

انتخابات امید ساز:

عده ای بر این عقیده اند که هدف از شرکت در انتخابات این است که «امید» نمیرد و مهم این است که ما تحت هر شرایطی برویم پای صندوق ها و این امید را (که فقط داخل صندوق رای زندگی میکند) زنده نگه داریم...یعنی اگر لازم باشد برویم  بین احمد خاتمی و علم الهدی یکی را انتخاب کنیم این کار را باید بکنیم... حتی اگر حکومت تنها یک کاندیدا را تائید صلاحیت کند باز ما میرویم به همان یک نفر رای میدهیم چرا که «امید» باید زنده بماند... تنها راه حکومت این است که صندوقهای رای را جمع کند که در ان صورت هم  باز  نا امید نمیشویم و میرویم رای خود را در داخل صندوق های پست می اندازیم!

انتخابات اکتیویست ساز:

اگر رای دادن هیچ ثمری هم نداشته باشد، یک ثمره ی بزرگ دارد و آن این است که رای دهندگان را اکتیویست و غیر منفعل نشان میدهد که ثابت شده است این امر اثرات روحی بسیار مثبت برای شخص رای دهنده به همراه دارد. شخص اکتیویست بعد از انداختن رای خود در صندوق، به خاطر مشارکتی که داشته،  به درجه ای از آرامش و رضایتِ درون میرسد که تا دوره ی بعدی انتخابات به هیچ وجه دچار عوارضی مثل احساس کاذبِ پیگیری مطالبات اجتماعی و مانند آن که دردسرها و هزینه های خاص خود را دارد نخواهد شد. بنابراین انتخابات اکتیویست ساز نیز اصطلاح درستی بوده و قابل استفاده است.