close button
آیا می‌خواهید به نسخه سبک ایران‌وایر بروید؟
به نظر می‌رسد برای بارگذاری محتوای این صفحه مشکل دارید. برای رفع آن به نسخه سبک ایران‌وایر بروید.
جامعه مدنی

زنان تن فروش با فقر می جنگند؛ واکاوی یک گزارش نگران کننده

۵ آبان ۱۳۹۴
ماهرخ غلامحسین پور
خواندن در ۶ دقیقه
زنان تن فروش با فقر می جنگند؛ واکاوی یک گزارش نگران کننده
زنان تن فروش با فقر می جنگند؛ واکاوی یک گزارش نگران کننده

 

80 درصد زنان تن فروش هیچ شغلی ندارند و مسوول تامین هزینه‌های زندگی چند نفر هستند. این خلاصه تحقیقی است که دکتر «ژاله شادی طلب»، جامعه شناس ساکن تهران بیست و ششم مهرماه در نشست تخصصی کارگروه پیش‌گیری از آسیب های اجتماعی ارایه کرده است.

موضوع این جلسه ازسلسله نشست های کارگروه که معاونت زنان و خانواده ریاست جمهوری برگزار می کند، «سلامت زنان و رفتارهای پرخطر» با تمرکز بر سه منظر جامعه شناختی، پزشکی و جرم شناسی بر موضوع تن فروشی بود.

تحقیق ژاله شادی طلب مربوط به هشت سال پیش است و جامعه آماری او 289 نفر بوده اند. نتایج این تحقیق به روشنی نشان می دهند که فقر و مشکلات اقتصادی نقش مهمی در تن دادن زنان به شغل تن فروشی داشته است.

دکتر «ناهید مطیع»، جامعه شناس ساکن امریکا در این مورد به «ایران‌وایر» می گوید: «نمی توان گفت زنان شغل تن فروشی را انتخاب می كنند بلکه بر این باورم که بيش تر به اجبار به آن تن می دهند. گرچه در مورد علل گسترش اين پديده با وجود الگوهای جديدی که گسترش پیدا کرده اند، متاسفانه تحقيق جامعی انجام نشده است چون مديريت كلان كشور ترجيح می دهد اين مسأله را مسكوت بگذارد. ولی بررسی های موردی و نتايج بررسی هايی كه سازمان های مربوطه انجام داده اند، نشان می دهند كه فقر و باز نبودن درهای اشتغال به روی زنان، مهم‌ترين علت فحشا در ايران است. به هر حال، اين زنان در نتيجه ناديده گرفته شدن همه جانبه، نه تنها از سيستم حمايتی مناسبی برخوردار نيستند بلكه قابل تصور است كه تن فروشان با بيماری های متعدد، انواع خشونت، بی خانمانی و طرد شدگی اجتماعی نیز مواجه باشند.»

در گزارش این نشست که خبرگزاری «ایسنا» آن را منتشر کرده، آمده است که بیش تر زنانی که در پژوهش ژاله شادی طلب مشارکت داشته اند، در سن 20 سالگی برای اولین بار تن به این کار داده اند. بنابراین گزارش، تنها شش درصد این جامعه آماری بی‎سواد بوده و بیش تر آن ها دارای تحصیلات راهنمایی، ابتدایی و دیپلم بوده اند.

سال 1386 نخستین بار مدیر کل دفتر امور آسیب دیدگان سازمان بهزیستی میانگین سن دختران فراری را بین 9 تا 17 سال اعلام کرد و گفت همه دختران فراری، کارگران جنسی نیستند ولی در معرض چنین انتخابی قرار دارند.

دو سال بعد، «امان الله قرایی»، رییس انجمن جامعه شناسی ایران به رسانه ها گفت: «سن روسپی‎گری در ایران در سال های اخیر حدود 8تا 10 سال کاهش داشته و از سنین 20 تا 30 سالگی به 12 تا 18 سالگی رسیده است.»

دکتر «جلال ایجادی»، جامعه شناس و استاد دانشگاه پاریس با اشاره به نتایج یک تحقیق به «ایران‌وایر» گفت نزدیک به 25 درصد زنانی که از سر اجبار به تن فروشی روی می آورند، از جامعه محصلان و دانشجویان ایران هستند: «متاسفانه تحقیقات نشان می دهند سن آغاز به این کار بسیار پایین تر از آمارهای ارایه شده است. بنا به شواهد موجود، می شود گفت احتمالا شروع سن کارگران جنسی در ایران از 12 سالگی آغاز می شود.»

می گوید: «این بسیار دردناک است که بخش نه چندان کوچکی از جمعیت جوان ایران از آسیب دیدگان سیاست های غلط فرهنگی، سیاسی و اجتماعی حاکم بر چند سال اخیرند.»

این جامعه شناس هشدار می دهد: « بین جامعه زنان یا مردانی که آزادی جنسی را انتخاب می کنند تا افرادی که از سر اجبار یا فقر به روسپی‌گری تن می دهند، تفاوت های ماهوی و اساسی وجود دارد. نباید این دو گروه را با هم از یک منظر بررسی کرد و از کل این دو گروه، آماری به عنوان جامعه کارگران جنسی به رسانه ها ارایه داد.»

این که علت کاهش سن تن فروشی به چه عواملی بستگی دارد، مقوله بسیار پیچیده و همه جانبه ای است. دکتر ناهید مطیع در مورد کاهش میانگین سنی کارگران جنسی در ایران می گوید: «پیش از انقلاب، تن فروشی به محله خاصی محدود بود و سن معين و ساختار مشخصی داشت. افزون بر این که با كمك مددكاران اجتماعی، سعی می شد از زنان تن فروش حمايت شود؛ مثلا رسيدگی به بهداشت و سلامت آن ها مورد توجه قرار می گرفت. بعداز انقلاب كه اين محله­ها را نابود کردند و فحشا در سطح شهر گسترده و پراكنده شد، ميانگين سن فحشا به تدريج و به صورت قابل ملاحظه ای پايين آمد، زنان متأهل و مطلقه به طور قابل تأملی به تن فروشی كشيده شدند و رويه های جديد و مختلفی هم برای سازمان دهی به تن فروشی ایجاد شد. از انواع این رویه ها می توان به قاچاق زنان به كشورهای هم‎جوار برای تن فروشی، ارایه خدمات جنسی تلفنی با مديريت زنان يا مردان سالمندتر و تن فروشی خيابانی به صورت فردی اشاره کرد. البته با نادیده گرفتن این پدیده از سوی نهادهايی كه مدعی جرم زدايی در سطح جامعه هستند، می توان به تن فروشی از طریق عضویت در باندهايی كه از إمكانات شبكه های جديد رسانه ای هم برای تبليغ كالای خود استفاده می كنند، اشاره كرد.»  

در کنار تن فروشی، بحران مواد مخدر هم خودنمایی می کند. به گفته «مینو محرز»، استاد دانشگاه و متخصص بیماری های عفونی، از هر هفت زنی که برای تامین مواد مخدر تن خود را در معرض فروش می گذارند، دو نفر مبتلا به ایدز هستند.

نتایج تحقیق او که در نشست «سلامت زنان و رفتارهای پرخطر» ارایه شده، حاکی از آن است که 80 درصد این زنان به محل کار و یا زندگی مشتری خود رفته‌ و سایرین در خیابان‌ها به کار خود ادامه می‌دادند. این زنان به طور متوسط هفت روز کار می کنند و روزانه چهار مشتری دارند اما فقط 44.1 درصد آن ها از لوازم پیش‎گیری استفاده می کنند. به گفته ژآله شادی طلب، 75 درصد زنان تن فروش درباره ایدز اطلاعاتی ندارند و 68 درصد مجردها و 75 درصد از مطلقه‌ها هرگز آزمایش ایدز نداده‌اند.

«سیما رضازاده»،جراح و متخصص بیماری های زنان در مورد احتمال ابتلای کارگران جنسی به بیماری های عفونی به «ایران وایر» می گوید:  « پس از ایدز، زگیل و تبخال تناسلی، بیماری های دیگری هستند که منشا ویروسی دارند و معمولا در روابط جنسی گسترده دامن گیر فرد می شوند. هم‎چنین بیماری کالامیدیا، سوزاک و سفلیس از بیماری های بعدی هستند که منشا باکتریایی داشته و این زنان در معرض ابتلا به آن قرار دارند.»

او تاکید می کند اغلب مردانی که به دنبال برقراری رابطه آزاد جنسی با افراد ناشناس هستند، افرادی ناموجه هستند که شانس داشتن هر بیماری را دارند: «داشتن هر بیماری جنسی، به لحاظ فیزیکی راه را برای بیماری جنسی بعدی هموار می کند و شخصی که در معرض چنین روابطی است، برای دریافت بیماری های بعدی بسیار مستعدتر از یک فرد عادی خواهد بود.»

هر سه کارشناسی که با «ایران‌وایر» گفت و گو کرده اند، در شرایط فعلی، یک راه حل مشخص برای کاهش ابعاد بحران دارند: «توانمند کردن زنان تن فروش به لحاظ مالی و دادن خدمات آموزشی، درمانی و ایمنی بخش.»

مسوولیت چنین فعالیتی از نظر اعتباری، بر عهده دولت است و نهادهای مدنی می توانند به عنوان بازوهای اجرایی در این مسیر نقش ایفا کنند.

با وجود اتفاق نظر درباره چنین راه حلی، «حبیب الله مسعودی فرید»، مدیر کل امور آسیب دیدگان سازمان بهزیستی ایران چند روز پیش به خبرگزاری ایسنا گفته است: «زنان آسیب دیده همیشه در پایین ترین ردیف لیست اعتبارات بودجه ریزان قرار دارند و مبلغ هشت ميليون تومان به هر زن آسيب‌ديده در اعتبارات پيشنهاد شده است. اما همواره محدوديت اعتبار وجود دارد و غالبا اعتبار پيشنهاد داده شده تخصيص نمی‌يابد.»

این توضیح و تاکید یعنی بازگشت به نقطه صفر و ادامه بحرانی که روزبه روز عمیق تر می شود.

از بخش پاسخگویی دیدن کنید

در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید

صفحه پاسخگویی

ثبت نظر

جامعه مدنی

داور دربی؛ مغرور، خودرأی و بخشنده کارت

۵ آبان ۱۳۹۴
شما در ایران وایر
خواندن در ۶ دقیقه
داور دربی؛ مغرور، خودرأی و بخشنده کارت