جعفر ابراهیمی از فعالان کانون صنفی معلمان ایران با انتشار سلسله یادداشتهایی با عنوان «یادداشت‌های مدرسه» به بررسی عملکرد نظام آموزشی و پرورش در ایران می‌پردازد. آنچه در ادامه می‌خوانید، یادداشت او در موضوع آموزش ایدئولوژیک در مدارس ایران است که به مناسبت بازگشایی مدارس در کانال کانون صنفی معلمان منتشر شده است:
«امروز وقتی به مدرسه رسیدم تعدادی از دانش آموزانم جلو در مدرسه بودند تعدادی هم پوشه زیر بغل داشتند. بعد از خوش و بش گفتم چرا بیرون هستید؟ یکی از بچه‌ها گفت: دارند سینه می‌زنند. نمی‌دونم فاز اینا اول مهر چیه. داخل نرفتم. بچه‌هایی هم که پوشه دست‌شان بود، گفتند: "به خاطر موی بلند ثبت‌نام نمی کنند." در طول روز هم، بچه‌ها با معاونان و مدیر سر اندازه موی سر بحث می‌کردند و به چالش جدی تبدیل شده بود.
البته این چالش مختص تمام مدارس پسرانه است و تیم اجرایی مدرسه می‌کوشد با اعمال قدرت بر تیپ و قیافه دانش‌آموزان، آن‌ها را رام و مطیع کند. این ابزار به ظاهر انضباطی بخشی از گفتمان نظم درون نظام آموزشی است.
شاید اکثر مدیران و معاونان متوجه نشوند که عملا بخشی از ماشین سرکوب کودکان هستند. چون این موارد ذیل آیین‌نامه‌ها و بخشنامه‌های انضباطی به آنان از بالا به پایین اعلام می‌شود و شاخصی برای ارزیابی میزان مدیران و معاونان است.
پس از آن‌که دانش‌آموزان با این آیین‌نامه‌ها به انقیاد در آمدند بستر مناسب برای گفتمان ایدئولوژیک فراهم می‌شود. حالا دانش‌آموز موفق و خوب دانش آموز رام شده‌ای که از برنامه‌های ایدیولوژیک استقبال می‌کند. این گونه است که مدرسه به‌عنوان یکی از ساز و کار ایدئولوژیک نظام مسلط عمل می‌کند تا نیروی کار، بازار را تامین کند.
اما دانش‌آموزان به صورت فردی و گاهی جمعی این سیطره ایدئولوژیک را به چالش می‌کشند. برهم زدن نظم کلاس و مدرسه،عدم مشارکت در برنامه‌های آیینی و ساز مخالف زدن و...بخشی از مقاومت دانش‌آموزان در برابر سرکوب سیستماتیک است.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
ثبت نظر