زندگی، معیشت و منزلت، حق مسلم بازنشستگان

در پی فراخوان گروههای مختلف بازنشستگان برای تجمع سراسری در روز ۱۹ آبان‌ماه جاری که در اعتراض به عدم رسیدگی به وضعیت بازنشستگان و عدم اجرای مواد۶۴، ۸۵ و ۱۲۵قانون مدیریت خدمات کشوری برای بازنشستگان؛ «صلاح آزادی» از فعالان صنفی معلمان کردستان، با انتشار یادداشتی در کانال معلمان عدالتخواه به وضعیت بد معیشت و سلامت بازنشستگان انتقاد نموده و خواستار حضور همه گروههای بازنشستگان در این تجمع و پیگیری مطالبات شده است. یادداشت او را در ادامه بخوانید:

در همه نظام های حاکم بر کشورها، کارکنان ادارات، نهادها و ارگان‌های دولتی و غیر دولتی بعد از پایان دوران خدمت با قدر و حرمت وبدون دغدغه معیشت بازنشسته می‌شوند، تا باقیمانده عمر را در آرامش و رفاه به سر ببرند. دولت‌ها سعی می‌کنند، به پاس قدردانی از یک عمر خدمت صادقانه، در تدارک بهترین خدمات رفاهی، درمانی، فرهنگی و اجتماعی برای بازنشستگان خود باشند. در اغلب کشورها خدمات درمانی و حوزه سلامت، مسافرت‌های خانوادگی و بهره مندی از خدمات رفاهی به‌صورت کاملا رایگان در اختیار بازنشستگان قرار می‌گیرد.
اما شوربختانه در کشور ما، بازنشستگان به‌طور عام و بازنشستگان آموزش وپرورش به‌طور خاص، به جای آن که قدر ببینند و بقیه دوران عمر را در رفاه و در کنار خانواده بدون دغدغه معیشت به سر ببرند، به سبب عدم توجه دولت‌مردان نظام نسبت به وضعیت زندگی بازنشستگان، تنگناهای معیشت و تورم افسارگسیخته‌ای که شکاف عمیق طبقاتی را سرعت می‌بخشد، بازنشسته را مجبور می‌کند برای زنده ماندن و گذران زندگی هم‌چنان به دنبال کار و حرفه‌ای باشد که بتواند بخشی از نیازهای روزمره و هزینه‌های خوراک و پوشاک و اجاره مسکن و.....را تامین نماید.

در کنار حجم گسترده مشکلات اقتصادی که مزدبگیران با آن مواجه هستند، وجود تبعیض و نابرابری در پرداخت دستمزد و حقوق و مزایای فرهنگیان علی‌الخصوص بازنشستگان با سایر کارکنان دولت، همواره در تمام دولت‌های حال و گذشته، حکایت از این واقعیت آشکار دارد که نه آموزش وپرورش و نه معلمان و بازنشستگان هیچ‌گاه در کانون توجه و اولویت‌های برنامه ریزان و کار بدستان نظام نبوده‌اند.

در این راستا باید به مسئولین، کار بدستان و برنامه ریزان بی‌تدبیر دولت گوشزد کرد: آیا وقت آن نرسیده است که صدای حق خواهی پیش‌کسوتانی را بشنوید که بهترین سال‌های عمرشان را صرف خدمت به کشور و آیندگان ایران کرده‌اند؟ آیا از اینکه بازنشستگان را مورد ستمگری و اجحاف قرار می‌دهید، شرمسار نیستید؟ تا کی باید بازنشستگان با محاسن سفید و کهولت سن، خسته و رنجور یا جسمی بیمار روی ویلچر، فریاد عدالت‌خواهی و اعتراض به حقوق فراموش شده خویش سردهند؟

دولت‌مردان نالایق چگونه شب را سر بر بالین می‌گذارید در حالی که جامعه فرهنگیان شاغل و بازنشسته در نهایت تنگدستی و چند برابر زیر خط فقر مطلق به سر می برند؟ چرا با اینکه بیشتر از یک دهه از تصویب لایحه مدیریت خدمات کشوری می گذرد، از اجرای آن امتناع می‌ورزید؟ عدم اجرای مواد۶۴، ۸۵ و ۱۲۵قانون مدیریت خدمات کشوری برای بازنشستگان جز تبعیض، ستم، نابرابری و به محاق راندن معیشت آنها چه تعبیر دیگری دارد؟

زندگی، معیشت و منزلت حق مسلم بازنشستگان است. بترسید از روزی که فریادهای عدالت‌خواهی و طوفان نفرت توده‌های تحت ستم، بنیان‌های تاج وتختتان را به لرزه در آورد. بازنشستگان مطالبه‌گر بیشتر از پیش با عزمی راسخ تا تحقق کامل مطالبات و خواسته‌های قانونی خود، هم‌چنان ثابت قدم و متحد صدای اعتراض و عدالت‌طلبی سر خواهند داد. و برای استیفای حقوق فراموش شده خویش از هیچ تلاشی فروگزار نخواهند کرد.
یکبار دیگر در صفوفی متحد و منسجم صدای برابری طلبی و انزجار از اجحاف و تبعیضی که بر بازنشستگان و پیشکسوتان فرهیخته تحمیل کرده‌اید را فریاد خواهیم زد. بازنشستگان را دریابید قبل از آنکه دیر شود. ۱۹آبان ماه ۱۳۹۸ فریاد اعتراض‌مان را بر سر کار بدستان و مسولین بی‌تدبیر آوار می‌کنیم.