شایا گلدوست
من «شایا گلدوست»، زن ترنس و کنشگر جامعه رنگینکمانی، هر هفته دوشنبه در اینستاگرام «ایران‌وایر»، با یکی از اعضای جامعه رنگینکمانی درباره مسایل و مشکلات مربوط به این قشر گفت‌وگو می‌کنم. مهمان این برنامه «علی عارفی»، کنشگر حقوق جامعه ال‌جی‌بی‌تی‌کیو‌پلاس و بنیانگذار سازمان «افغان الجیبیتی» است و درباره حضور و نقش جامعه رنگینکمانی در مجامع بین‌المللی صحبت می‌کنیم.
***
حضور افراد رنگینکمانی و سازمان‌های فعال در زمینه حقوق جامعه رنگینکمانی ایران و افغانستان در مجامع بین‌المللی، یکی از موثر‌ترین راه‌ها برای شنیده شدن صدای این قشر است. قشری که در کشور خود از حقوق اولیه انسانی محروم بوده و در شرایطی سخت و تبعیض‌آمیز زندگی می‌کنند، روابط میان افراد همجنس جرم‌انگاری شده و مجازات آن می‌تواند به قیمت جان شخص تمام شود.
شاید بسیاری از کشورهای غربی که سال‌ها در جهت احقاق حقوق گروه‌های جنسی و جنسیتی تلاش کرده‌اند، تصور درستی از شرایط رنگین‌کمانی‌ها در منطقه خاورمیانه نداشته باشند، از‌این‌رو، بسیاری از فعالان رنگینکمانی ایرانی و افغانستانی تلاش می‌کنند تا با حضور و ارتباط خود با نهادهای بین‌المللی و فعال در زمینه حقوق‌بشر، وضعیت رنگین‌کمانی‌های این کشورها را تشریح کرده و اقداماتی را در جهت بهبود شرایط انجام دهند.
مهمان برنامه، علی عارفی، در آغاز صحبت‌های خود از دلیل فعالیت‌هایش می‌گوید: «من از جایی می‌آیم که نه‌تنها افراد به‌دلیل هویت جنسی و جنسیتی خود مورد ظلم قرار می‌گیرند، بلکه به‌واسطه هویت‌های متقاطع خود، تبعیض و‌خشونت مضاعف را تجربه می‌کنند. این ظلم‌ها و خشونت‌ها نتیجه عملکرد حکومت است که بسیاری از گروه‌ها را در مناطق مرزی مورد ستم سیستماتیک قرار داده و از بسیاری از حقوق انسانی‌شان محروم می‌کند.
به‌واسطه تجربه زیسته در ایران، از نزدیک شاهد بوده‌ام که بسیاری از ما نه‌تنها به‌دلیل گرایش جنسی و هویت و بیان جنسیتی خود، بلکه به‌دلیل مذهب، زبان، گویش، هویت اتنیکی و غیره، خشونت و تبعیض مضاعف را تجربه کردهایم. مشاهده تمامی آنچه در ایران شاهد آن بوده‌ام، مرا بشخصه بر آن داشت که زمانی که به اروپا رسیدم، تلاش کنم تا درباره این تبعیض‌ها و خشونت‌ها صحبت کنم. بنیانگذاری سازمان افغان الجیبیتی هم دلیلی جز آنچه گفته شد و همچنین تجربه شخص من به‌عنوان یک پناهنده در ترکیه نداشت، تا نه‌تنها صدای جامعه ال‌جی‌بی‌تی‌کیو‌پلاس را به مجامع بین‌المللی و حقوق‌بشری برساند، بلکه در عرصه عملی نیز بتواند کاری برای این افراد، در جهت بهبود شرایط آن‌ها انجام دهد.»
او در ادامه صحبت‌های خود از تلاش برای رساندن صدای جامعه رنگینکمانی فارسی‌زبان با حضور در مجامع بین‌المللی، مخصوصا نهادهای حقوق‌بشری در اتحادیه اروپا گفته و تاکید می‌کند که ما تمام سعی خود را کردهایم که بتوانیم صدای جامعه رنگینکمانی افغانستانی، ایرانی و همچنین کشوری مانندی ترکیه که بسیاری از این افراد در آن پناهنده هستند را، به گوش جامعه بین‌المللی برسانیم.
شورای اروپایی برای پناهجویان و پناهندگان، یکی از مجامعی است که ما تلاش کردهایم با عضویت در آن، صدای جامعه رنگینکمانی باشیم. شورای اروپا برای پناهندگان، ائتلافی از ۱۱۷ سازمان غیردولتی در کشورهای اروپایی است. ماموریت این شورا، حفاظت و پیشبرد حقوق پناهندگان، پناهجویان و دیگر افراد آواره اجباری در اروپا و خارج از اروپا است. شورای اروپا برای پناهجویان و پناهندگان که نقش رابط میان این سازمان‌ها و نهادهای بالادستی را برعهده دارد، با استفاده از نقش مشورتی خود سعی می‌کند مانع تصویب قوانینی شود که به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم، بر وضعیت پناهجویان و حقوق‌بشر آن‌ها اثرگذارند.
عارفی ادامه می‌دهد: «ما با حضور در این شورا سعی می‌کنیم تا باتوجه به شواهد و مستندات موجود و با استفاده از تمام ظرفیت‌های خود، به دادخواهی و اطلاع‌رسانی درباره وضعیت رنگین‌کمانی‌های پناه‌جو، به‌ویژه در کشورهای حوزه مدیترانه، ازجمله ترکیه و یونان بپردازیم و به همین دلیل نیز، به عضویت شورای اروپا برای پناهجویان و پناهندگان در آمده‌ایم.»
سازمان افغان الجیبیتی یکی از ۱۱۷ سازمانی است که در این شورا برای دادخواهی و پیگیری حقوق‌بشر پناهجویان رنگینکمانی فعالیت می‌کند. تمامی سازمان‌های عضو این شورا در کنار تمام وظایف پیش‌بینی شده، به‌عنوان عضوی از شورای اروپا برای پناهندگان موظف هستند تا با به اشتراک‌گذاری آخرین مستندات و اطلاعات موجود از جامعه هدف خود با این شورا، نهادهای بالادستی، ازجمله پارلمان اروپا، کمیسیون اروپا و شورای وزیران اروپا را از آخرین وضعیت پناهجویان و پناهندگان در کشورهای خود آگاه کنند.
علی عارفی در پاسخ به این پرسش که آیا این حضور و این فعالیت‌ها بر شرایط جامعه رنگینکمانی تاثیرگذار است یا خیر؟ می‌گوید: «سیاست‌هایی که سازمان‌ها و دولت‌ها دنبال می‌کنند و همچنین افرادی که روی کار هستند، بر آنچه آن‌ها برای بهبود شرایط جامعه رنگینکمانی انجام می‌دهند، بسیار موثر است. به‌عنوان مثال در‌حال‌حاضر دومینویی از حضور دولت‌ها و گروه‌های افراطی راست در اروپا به راه افتاده است که نه‌تنها دغدغه جامعه رنگینکمانی را ندارند، بلکه در مواردی عامل بازدارنده هستند، مخصوصا در زمینه مسائل مربوط به پناهجویان و پناهندگان.
درباره سازمان‌های حقوق‌بشری می‌توان گفت که شرایط کمی بهتر است، اما متاسفانه چون اکثر این سازمان‌ها منابع مالی خود را از دولت‌ها تامین می‌کنند، قدرت اجرایی چندانی ندارند، اما در مقایسه با دولت‌ها رویکرد بهتری دارند. متاسفانه می‌توان گفت که شاهد یک سیاست دورویی از سوی کشورهای اروپایی هستیم. کشورهایی که در واقع مدافع و مطالبه‌گر حقوق‌بشر هستند، اما زمانی که صحبت از حقوق جامعه رنگینکمانی، مخصوصا پناهجویان و پناهندگان رنگینکمانی به میان می‌آید، عملکردی متفاوت را مشاهده می‌کنیم.»
او معتقد است که با‌این‌وجود، حضور جامعه رنگینکمانی در عرصه‌های بین‌المللی بسیار ارزشمند و تاثیر گذار است. متاسفانه فعالان جامعه رنگینکمانی برای رسیدن به این حضور بین‌المللی با موانع زیادی روبه‌رو بوده و هستند. فعالین سیاسی و‌مدنی فارسی‌زبان در طی این سال‌ها، خود بشخصه یکی از موانع بر سر راه مطالبه‌گری جامعه رنگینکمانی بوده‌اند که خوشبختانه با همه تلاش‌ها و سرسختی‌های کنشگران و اعضای جامعه رنگینکمانی، این سد شکسته شده است.
مطلب مرتبط:
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
ثبت نظر