شایا گلدوست
من، «شایا گلدوست»، زن ترنس و کنشگر جامعه رنگینکمانی، هر هفته دوشنبه در اینستاگرام «ایرانوایر»، با یکی از اعضای جامعه رنگینکمانی درباره مسائل و مشکلات مربوط به این قشر گفتوگو میکنم. مهمان این برنامه، «ملیکا زر»، مدیر اجرایی «ششرنگ» است و درباره نامه سرگشاده فعالان و تشکلهای رنگینکمانی پس از مرگ «ابراهیم رئیسی»، رییسجمهور وقت جمهور اسلامی صحبت میکنیم.
***
رئیسی علاوهبر مسوولیت مستقیم اعدام هزاران زندانی سیاسی در تابستان ۱۳۶۷، در سالهای دیگر نیز مسوولیت جنایات بیشماری را در کارنامه سیاه خود داشته است که ابعاد آنها تا به امروز برای همگان آشکار نیست. در میان گروههای مختلف مردم، جامعه رنگینکمانی ایرانی نیز یکی از آسیبدیدگان حاکمیت جمهوری اسلامی است؛ قشری که به گناه تفاوت و بهواسطه هویت جنسی و جنسیتی خود، خشونتها و تبعیضهای بیشماری را متحمل شده است.
باوجودی که اکثر روسای جمهوری اسلامی سابقه نفرتپراکنی و خشونت علیه جامعه رنگینکمانی را در کارنامه خود دارند، اما به نظر میرسد ابراهیم رئیسی، رییس دولت سیزدهم، یکی از پرکارترین آنها بوده است. نگاهی به سوابق او نشان میدهد در هر فرصتی که یافته، علیه جامعه رنگینکمانی ابراز موضع کرده و همچون رویه ۴۰ ساله حاکمیت، تنوع گرایش جنسی و هویت جنسیتی در افراد را، توطئه غرب و تهاجم فرهنگی و دسیسه صهیونیستها برای تخریب بنیان خانواده در ایران دانسته است.
در پی واکنشها به مرگ رئیسی، فعالان و تشکلهای رنگینکمانی در نامهای سرگشاده در اعتراض به رویکرد دولتها به مرگ ابراهیم رئیسی و همراهانش، واکنش نشان دادند. آنها اظهار کردند که پیامهای تسلیت شما به جنایتکاران علیه بشریت، موجب انزجار همه ماست.
در بخشی از این نامه آمده است: «خبر مرگ ابراهیم ريیسی، رییسجمهور نظام ضدبشری و همجنسگراستیز جمهوری اسلامی، با موجی از خوشحالی سراسری مردم ایران در داخل و خارج از کشور روبهرو شد. ابراهیم رئیسی همواره یکی از پایههای ثابت ماشین اعدام و سرکوب حکومت بوده و بهخصوص، نقش پررنگی در اعدام وسیع زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷ و کشتار حداقل ۵۰۰۰ زندانی سیاسی داشت.
همچنین، نقش رئیسی در اعدام و کشتار همجنسگرایان و کوبیرهایی که در بیدادگاههای نظام جور و جهل مظلومانه جان باختند، غیرقابل کتمان است. او حتی دشمنی خود با همجنسگرایان، کوییرها و زنان ایران را بارها صراحتا اعلام کرده بود و از تریبونهای مختلف داخلی و بینالمللی، به نفرتپراکنی و ترویج هموفوبیا و کوییرستیزی میپرداخت. صحبتهای او، عمق ضدیت حکومت اسلامی با رنگینکمانیها و زنان را بهروشنی به جهانیان نشان میداد.»
در ادامه این نامه آمده است که ما همجنسگرایان، دوجنسگرایان، افراد ترنس و کوییرهای ایرانی که خود را بخشی از انقلاب «زن، زندگی، آزادی» و مبارزات بخش وسیعی از مردم برای به زیر کشیدن جمهوری اسلامی میدانیم، به همه دولتها، سازمانها و نهادهای بینالمللی اعلام میکنیم که اگر قلبتان با مردم ایران و مبارزاتشان برای ریشهکن کردن تبعیض و بیعدالتی میتپد، به صدای انقلاب و مطالبات مردم ایران گوش دهید و بهجای تسلیت، به کارنامه ابراهیم رئیسی نگاهی انداخته و مماشات با جمهوری اسلامی را پایان دهید.
«ملیکا زر»، مدیر اجرایی «ششرنگ» در گفتوگو با «ایرانوایر» میگوید: «مقامات جمهوری اسلامی و ازجمله ابراهیم رئیسی در همه این سالها، با عناوین مختلف علیه جامعه رنگینکمانی نفرتپراکنی کرده و میکنند، علاوهبر این در سالهای اخیر، جرمانگاریهای مختلفی علیه جامعه الجیبیتی صورت گرفته است، بهعنوان مثال فعالیتهایی که در شبکههای اجتماعی در حوزه الجیبیتی صورت میگیرد، با عناوینی مثل "ترویج همجنسگرایی" و یا "ترویج فساد" جرمانگاری میشود. متاسفانه قانون با این دوعنوان مشخص، به سرکوب سیستماتیک جامعه الجیبیتی ادامه میدهد. ما اما میدانیم که در سیستم قوهقضاییه جمهوری اسلامی، این جرمانگاریها و مجازاتها همیشه صریح و روشن انجام نمیشود و به اشکال مختلف و با عناوینی مانند "افساد فیالارض" بر روی این سرکوب و خشونتهای سیستماتیک سرپوش میگذارند.»
«ششرنگ»، شبکهلزبینها و ترنسجندرهای ایرانی، از جمله سازمانهای تنظیمکننده و امضاکننده این بیانیه است.
او در رابطه با واکنش جامعه رنگینکمانی به مرگ ابراهیم رئیسی میگوید: «جامعه الجیبیتی در کنار خوشحالی از مرگ ابراهیم رئیسی، افسوس میخورد که او بدون محاکمه مرده است و در بیانیه منتشر شده هم ناراحتی خود را نسبت به پیامهای تسلیت و واکنشهای جوامع غربی به مرگ ابراهیم رئیسی نشان میدهد. ابراهیم رئیسی در زمانی که رییس قوهقضاییه بود، یکی از مهمترین نقشهای سیاستگذاری در این نهاد را بر عهده داشته است و طبیعتا مسوولیت مستقیم قتلها و اعدامهایی که با عنوان "لواط" و "مساحقه" علیه افراد الجیبیتی صورت گرفته بر گردن اوست و چه بهتر بود که برای همه آنچه کرده است، در دادگاهی پاسخگو و مجازات میشد، نهتنها برای همه قتلهایی که در دهه ۶۰ انجام داده است، بلکه برای مجازات و اعدام و نفرتپراکنیهایی که علیه جامعه رنگینکمانی از سوی او صورت گرفته است. اعدام و مجازات مرگ در هر شکلی ناپسند و مورد انتقاد است، پس نباید همه آنچه علیه جامعه الجیبیتی، که قشری سرکوبشده از جامعه ایران هستند را، فراموش کرد.»
ملیکا زر، واکنش جامعه رنگینکمانی را یک کنش سیاسی میداند، واکنشی که جامعه رنگینکمانی در سالهای اخیر و شاید پس از جنبش «زن، زندگی، آزادی»، بیشتر از خود بروز داده است.
او معتقد است: «واکنش جامعه الجیبیتی به مسائل سیاسی و اجتماعی، امری ضروری است که پس از خیزش مردم در جنبش "زن، زندگی، آزادی"، قوت بیشتری به خود گرفته است. اینکه افراد این جامعه، سازمانها و تشکلها در واکنش به چنین موضوعاتی با یکدیگر متحد شده و واکنش نشان میدهند، یک دستاورد مهم اقلیتهای جنسی و جنسیتی است که در سالهای قبل، کمتر دیده شده است. این امر نشان میدهد که ما مسیر درستی را در رسیدن به آزادی و برابری در پیش گرفتهایم.»
او در پایان متذکرمیشود که دیگر دوران انزوا و خانهنشینی گذشته است؛ زمانی که ما بهواسطه گرایش جنسی و هویت جنسیتیمان در کنج اتاق مینشستیم و احساس گناه میکردیم. جامعه الجیبیتی نشان داده است که مطالباتش نهتنها امری شخصی و خصوصی نیست، بلکه با موضوعات سیاسی و اجتماعی و مطالبات مردمی گره خورده و جداییناپذیر است.
مطلب مرتبط:
لغتنامه مختصر اصطلاحات حوزه جنس و جنسیت
راهنمای حفظ حریم جنسی و جنسیتی رنگینکمانیها در مراجعه به پزشک
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر میتوانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راهاندازی کنید
ثبت نظر