سوالها و دغدغه هایی پیرامون حمله موشکی سپاه به داعش

خب به سلامتی و اقتدار چند روز پیش شاهد شلیک همزمان شش موشک دوربرد از داخل خاک ایران به سمت مواضع داعش در داخل خاک سوریه بودیم و مسئولین ما اعلام کردند که با این شلیک ها محل تجمع فرماندهان داعش را مورد اصابت قرار داده اند و تعداد زیادی از سرکرده های داعش به هلاکت رسیده و یا ویلچرنشین شده و به این شکل انتقام حملات داعش در تهران گرفته شده است.

خب ما هم مثل شما خوشحالیم و احساس غرور می‌کنیم که موشکهای ما انقدر مسافت دوری را رفته اند... از خدا پنهان نیست از شما چه پنهان ما خودمان بچه که بودیم با برادرم و پسر همسایه مان از این موشکهای کاغذی درست می‌کردیم و از پنجره پرتاب می‌کردیم و موشک هرکسی که بیشتر می‌رفت او برنده بود... حالا هم دقیقا همان حس شادی و شعف پرتابهای کنار پنجره وقتی موشکهایمان توی هوا دور خودش نمی‌چرخید و کله معلق نمیزد و تا آن دور دورها می‌رفت برای ما تداعی شد... اما چند سوال برای ما به وجود آمده که اگر پاسخ آنها را هم بدانیم دیگر عیش مان تکمیل می‌شود.

سوال اول اینکه خب رهبر معظم انقلاب از حمله تروریستهای داعش به تهران تعبیر به ترقه بازی کردند... الان افکار عمومی گریپاچ کرده که پس شلیک موشک برای چه بوده؟ اگر برای مقابله به مثل و قصاص بوده که ته تهش باید به سمت مواضع داعش فشفشه شلیک می‌شد که هم با عمل داعش (ترقه بازی) همخوانی داشته باشد و هم اینجوری داعش باز هم تحقیر شود و بداند که ما انقدر ریز می‌بینیمش که مواضعشان را با فشفشه می‌زنیم! حالا البته ممکن است عده ای استدلال کنند که موشکهای سپاه هم از نظر تکنولوژی معادل برخی از انواع پیشرفته فشفشه های غربی ست و داعش با این کار به هر حال تحقیر می‌شود که البته خب این استدلال وهن سپاه و قدرت موشکی ماست و از نظر ما به هیچ عنوان قابل قبول نیست.

سوال دوم اینکه لقمه ای رو که می‌شد اینجوری (یعنی از جلو) در دهان گذاشت را چرا عزیزان ما در سپاه سه دور دور سرشان چرخاندند؟ بالاخره فاصله مواضع داعش با مواضع سپاه در خود سوریه انقدر کم هست که با آر پی جی و بلکه هم با نارنجک دستی هم می‌شد این مواضع را مورد هدف قرار داد... چه نیازی بود از هفتصد کیلومتر دورتر موشک پرتاب شود؟ البته قابل درک است که بخواهیم اقتدار موشکهای دوربرد خود را به داعش نشان بدهیم... اما خداوکیلی داعش انقدر با سلاحها و موشکهای متعارف و غیر متعارف روسی و آمریکایی بمباران شده که کلا نسبت به بمب و موشک واکسینه شده... به هر حال کسی که موشک کروز و تام هاوک توی سرش خورده است قاعدتا از موشک قیام و قعود و اینجور چیزها دچار دلهره و اضطراب نمی‌شود.

سوال سوم اینکه چطور می‌شود که درست چند روز بعد از حملات تروریستی تهران، محل تجمع سرکرده های داعش در سوریه شناسایی می‌شود و با موشک مورد اصابت قرار می‌گیرد؟ این مساله این شبهه رو به وجود می‌اورد که خدایی نکرده نیروهای اطلاعاتی ما در حالت عادی کم کاری کرده و یا از زیر کار در می‌روند...یعنی حتما باید یه اتفاقی بیفتد و یک دستوری از بالا بیاید که آنها دل به کار داده و محل تجمع فرمانده‌هان داعش را شناسایی کنند و با موشک بزنند... به قول آقای میرسلیم «اینو چی می‌گی؟»

سوال یا بهتر بگویم دغدغه چهارم این است که در مورد اینکه موشکهای شلیک شده به اهداف از پیش تعیین شده خود اصابت کرده اند یا نه اخبار ضد و نقیضی از منابع مختلف منتشر شده است...جمهوری اسلامی که خب ولو شده به زور فوتوشاپ همه آزمایشات موشکی خود را موفق و غرورآفرین جلوه می‌دهد... از آن ور دشمنان نظام هم هر جور شده سعی دارند آزمایشات موشکی ایران را ناموفق و توام با ضایع شدگی نشان بدهند... این وسط ما واقعا نمی‌دانیم که این موشکها به کجا اصابت کرده است و فیلمهای موجود هم به قدری مبهم و بی کیفیت است که آدم نمی‌داند مربوط به انفجار معدن در اطراف کرمان بوده یا انفجار موشکی در سوریه... این بار که گذشت اما برای مانورها و حملات موشکی در آینده مسئولین باید یک آزمون راستی آزمایی برای بررسی صحت و سقم اصابت موشکهای خود به هدف بگذارند... اینجور نباشد که موشکها خدایی ناکرده وسط راه سقوط کرده باشند و یا به کوه و کمر خورده باشند و آنوقت ما اینجا هی الکی برای خودمان افتخار کنیم.
با تشکر.