روسیه در کاخ سفید؛ خیلی دور، خیلی نزدیک

ترامپ اخیراً تردید نکرد که با پایان یافتن ماموریت مولر (مامور رسیدگی به پرونده تماس احتمالی تیم انتخاباتی ترامپ با روسیه) و تحویل گزارشش به وزیر دادگستری، این گزارش را سند برائت خود از اتهامات تماس و نزدیکی با روسیه معرفی کند و به دموکرات‌ها که پیگیر این پرونده بودند تا پاپیچ رئیس‌جمهور شوند بگوید که بور شده‌اند و کور خوانده‌اند.

گرچه دموکرات‌ها هنوز هم دست از سر این پرونده برنداشته‌اند و روایت وزیر دادگستری از مضمون گزارش مولر را به چالش کشیده‌اند، ولی از جهات دیگری پای روسیه در معادلات درونی کاخ سفید همچنان باز است، بدون آن که لزوما کرملین در این رابطه مستقیما فعال باشد.

سال گذشته، اندکی پس از نوروز که ترامپ مک‌ماستر، مشاور امنیت ملی خود را برکنار کرد، گرچه از قبل هم نشانه‌های اختلاف میان هر دو به لحاظ تیپ و شیوه کار و مشورت و تصمیم‌گیری بارز بود، ولی بی‌اعتنایی رئیس‌ جمهور به توصیه مشاورش که به پوتین برای پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری تبریک نگوید و درز این اختلاف به بیرون نهایتا خشم ترامپ را برانگیخت. لذا، نه گذاشت و نه برداشت و فوری جان بولتون را به جای مک‌مستر نشاند.

بولتون را شاید ترامپ به دلیل مخالفتش با جمهوری اسلامی می‌پسندید، هر چند که در باره نوع برخورد با مسائل بین‌المللی و تندروی جان بولتون لزوما این دو همساز نبودند. بولتون به مذاکرات آمریکا به کره شمالی ایراد داشت و اصرار می‌کرد که کره شمالی به گونه‌ای پیشگیرانه هدف بمباران قرار گیرد.

تندروی بولتون برای رفقای هم‌حزبی‌اش هم به گونه‌ای بود که ترامپ از این که او را وزیر خارجه کند سرباز زد، زیرا می‌دانست سنا او را تایید نخواهد کرد، در حالی که پست مشاور ملی نیازمند تایید سنا نیست.

القصه حالا بر سر نوع رویکرد نسبت به بحران ونزوئلا اختلاف میان ترامپ از یک سو و بولتون (و پمپئو) از سوی دیگر، ظاهرا رو به تشدید است و تندروی بولتون در عمده‌کردن گزینه نظامی برای حل بحران ونزوئلا برای ترامپ خوشایند نیست. و طرفه این که موضع نرم‌تر ترامپ و روی‌خوش نشان‌ندادن به تندروی بولتون علاوه بر رقم‌نخوردن روندهای اخیر در ونزوئلا به سود اقدامات گوایدو و بروز شک و تردید در ترامپ نسبت به تحلیل‌ها و داده‌هایی که نهادهای مسئول از وضعیت ونزوئلا به کاخ سفید ارائه می‌کنند، به گفت‌وگوی تلفنی ترامپ با پوتین بر سر بحران ونزوئلا و توافقشان برای دیدار وزرای خارجه دو کشور در این زمینه هم برمی‌گردد. 
هم نشریه آمریکایی هیل و هم سایت خبری شبکه سی ان ان در باره اختلافات یادشده در کاخ سفید گزارش‌های اختصاصی منتشر کرده‌اند.

هر چه که هست هم تاکید مصرانه‌تر بولتون (و پمپئو) بر مطرح‌کردن گزینه نظامی در رابطه با ونزوئلا و ایران و امتناعی که ترامپ تا کنون در راستای قول و قرارها و اظهارات انتخاباتی‌اش نشان داده که دامنه تهدید‌ها از حدی معین فراتر نرود، و هم گزارش‌های یادشده مواردی هستند که می‌توانند محمل بروز شکاف‌های بیشتر میان رئیس جمهور و مشاور امنیت ملی‌اش شوند، و ترامپ بسان تیلرسون و مک‌مستر و ... راهش را از بولتون هم جدا کند. در مورد پمپئو هم حرف و حدیث‌هایی از این که کاخ سفید را ترک کند مطرح بوده است.

گزینه کم‌محتمل‌تر این است که ترامپ به اراده و نظر تندروتر بولتون (و پمپئو) تمکین کند. در هر دو موردش البته رویکردها و سیاست‌ها و شعارهای تهران و کاراکاس به این یا آن اندازه تاثیر دارند...